Het pikante verhaal van een erotisch uitstapje in Amsterdam. Van groezelige seksshops en een Romeinse orgie tot de prikkeling van vrouwvriendelijke erotica.

Het decor van dit verhaal is het Amsterdam van de walletjes en de seksindustrie. In de Scala, een supermarkt even buiten de stad, kopen de eigenaars van seksshops hun waren in. De Makro van de Seksindustrie, zeg maar. Met een metalen winkelkarretje rijden we tussen de rekken en kijken we bevreemd naar de eindeloze rijen kunstpenissen (vleeskleurig, bruin en zwart) in alle mogelijke en vooral onmogelijke formaten. Om de nepvagina’s, de opblaasbare poppen, de vibrators en het complete SM-instrumentarium kunnen we nog giechelen, maar de video-afdeling doet ons alleen maar gruwen. Seks met dieren (geiten, honden, koeien, ezels, paarden), plas- en poepseks, zwangere-vrouwenseks, martel- en pijnigscènes, bejaardenseks, teenage seks, penetreren en gepenetreerd worden in alle lichaamsopeningen. “Neen, dit is ziekelijk, dit is mis, dit is fout”, wil ik alle Bekende Vlamingen toeschreeuwen die tegenwoordig verkondigen dat alles kan en mag, zolang het maar met instemming van alle partijen gebeurt.

“Wie vraagt dit? Wie koopt dit? Wie bekijkt dit?” vraag ik verbaasd aan Ann en Ingrid die, nog sneller dan ik, de videoafdeling doorkruisen.

“Wij niet, maar in de gewone seksshop gaat dit spul als zoete koek over de toonbank. Dit is de draaischijf van een miljoenen-, een miljardenindustrie die agressief de seksmarkt domineert.”

Wat later, op een Amsterdams terras, kunnen we weer lachen om ons bizar supermarktbezoek. “Vrouwvriendelijke erotica? Mensonvriendelijke spullen waren het”, menen Ann en Ingrid. Met hun eroticawinkel in Antwerpen – Erotische Verbeelding – pakken ze het heel anders aan.

Ingrid: Onlangs kwam er een man met promotiemateriaal. “Wát? Is dit een seksshop?” vroeg hij. “Jullie verkopen de verkeerde artikelen, zitten in de verkeerde buurt, hebben de verkeerde openingstijden. Verplaats de winkel naar de rosse buurt, en zorg dat de zaak ’s nachts openblijft.”

Ann: Maar wij willen het zacht houden, én vrouwvriendelijk, én fantasierijk. Op die basis selecteren wij, en dat doen wij zeer streng. Wij verkopen niets dat uitsluitend voor mannen gemaakt is: geen poppen en kunstvagina’s, geen seksboekskes, geen pepmiddelen, pilletjes of drankjes, geen harde of gore porno, geen lelijke en grove materialen. Kortom, geen dingen waar je echt rijk van wordt. Wel mooie en fijne spullen, leuke lingerie en attributen om samen te gebruiken. Het gaat om het gevoel dat erotiek je geeft. Daarom kopen mensen graag mooie lingerie en erotische kleren. En dat heeft niets te maken met je leeftijd, je gewicht of je figuur. Als je gaat dansen, verkies je toch ook een mooie rok boven een joggingbroek?

Onlangs was er een vrouw in de winkel die iets leuks wilde kopen om haar vriend te verrassen. “Misschien houdt hij wel van jarretellen?” opperde zij. “Al vind ik dat zelf maar niks.”

“Koop dan geen jarretellen,” raadde ik haar aan, “kies gewoon iets uit wat jij mooi vindt.”

Ze begon te passen, frivole dingetjes, en ik zag hoe ze zichzelf aantrekkelijk begon te vinden. Ze vertelde hoe ze na een mislukt huwelijk en een zware depressie opnieuw een vriend had en plots allerlei nieuwe geneugten begon te ontdekken. Met een pikant lingeriesetje stapte ze wat later de winkel uit, trots en tevreden.

Je goed voelen in je vel, jezelf aantrekkelijk vinden, daar gaat het toch om? Schoonheid is zo relatief. Elke dag opnieuw moet ik tegen vrouwen zeggen: “Je hoeft geen maatje 38 te hebben om gelukkig te zijn.”

Ingrid: Weet je dat de mooiste vrouwen vaak het meest ontevreden zijn over hun uiterlijk? Gisteren was er nog zo’n meisje in de winkel. Ze had het perfecte figuur: slank lichaam, stevige borsten, lange benen. En maar klagen over haar buik, haar heupen, haar gewicht.

“Als jij te dik bent, is iedereen te dik”, probeerde haar vriend haar gerust te stellen.

“Ben ik zo dik als zij?” vroeg ze toen, met een blik op een toevallige voorbijgangster.

Vreselijk toch, die eindeloze vraag naar bevestiging? En toen ze maar bleef doorzeuren, wenste ik haar iets heel ergs toe. “Dan wéét je tenminste waarom je ongelukkig bent”, dacht ik venijnig.

Dikke mensen die de stap naar onze winkel zetten, zijn vaak een stuk tevredener. “Geef mij maar een mooie jarretellengordel,” zeggen ze zonder complexen.

An: Voor sommige koppels is een bezoek aan onze winkel al een attractie op zich, een intieme uitstap. Onlangs stond er een ouder koppel – late zestigers – bij de lingerie te gniffelen. Die vrouw had zware borsten en paste een frivole beha, de grootste maat. Gilletjes van pret slaakte zij, en hij genoot van haar plezier: “Wat ben jij mooi!” Ze straalden gewoon. En die putjes in haar huid? Die had niemand gezien. Zo blij was ze dat ze die beha in twee kleuren kocht. Zwart en rood. Sommige oudere mensen zijn fier op hun leeftijd. Zij hebben geleefd en geleerd te relativeren: “Zo ben ik. Mijn lichaam is zoals het is, en dat is goed.”

Ingrid: Soms springen er tranen van ontroering in mijn ogen. Zo was er vorige week een MS-patiënte die op aanraden van de huisarts naar onze winkel kwam. Omdat ze na een operatie ernstige vaginale problemen had – penetratie was uitgesloten – wilde ze een vibrator kopen. Verlegen vroeg ze mij haar enkele modellen te tonen en uit te leggen hoe ze zoiets moest gebruiken. En ik maar vertellen over de ervaringen van andere klanten.

Haar man was ontzettend lief: “Toe, kies maar iets uit.”

“En als het niet fijn is?”

“Dan zoeken we wel iets anders.”

Zulke momenten koester ik.

In de winkel van Esther, Amsterdamse collega in de vrouwvriendelijke erotica, kletsen we gewoon verder, tussen de zijde en het satijn, de lak en het leer, het rubber en de speelgoedjes.

Esther: Het gebeurt wel vaker dat artsen of seksuologen hun patiënten naar ons doorsturen. Zo zijn er vaginistische vrouwen die al jaren medische hulp zoeken, niet gehoord of geholpen worden, en blij zijn eindelijk iemand te vinden die hen een andere oplossing kan bieden dan een rigide voorwerp in de vagina. Eindelijk worden ze niet als patiënt maar als klant geholpen, met advies over het goede glijmiddel, de juiste vibrator, aangepaste boeken en video’s, allerhande tips.

Ingrid: Vorige week kwamen er zelfs twee verplegers van de afdeling Palliatieve Zorgen naar ons toe met de vraag op welke manier ze koppels, met een terminaal zieke partner, konden helpen. Want ook stervende mensen hebben nog behoefte aan intimiteit. Weet je dat een potje massageolie soms al wonderen doet?

Esther: Sommige mensen weten gewoon niet dat seksualiteit zoveel meer is dan alleen maar neuken, en dat je mensen die seksueel in de knoop zitten soms met heel eenvoudige dingen kan helpen. Vaak komt het erop aan hen gerust te stellen, goed te luisteren naar wat ze precies willen en hen te verzekeren dat ze niet alleen staan.

“Mijn onderlichaam is volledig verlamd”, vertelde onlangs een man in een rolstoel. “Maar toch wil ik mijn vrouw genot kunnen geven.” Die man is een vaste klant geworden en heeft zopas een gigantische bos bloemen gestuurd. “Bedankt voor de hulp”, stond er op het kaartje.

Ann: Maar je mag niet denken dat we uitsluitend probleemgevallen over de vloer krijgen. Integendeel, de meeste klanten zijn gelukkige mensen, met plezierige, opbeurende verhalen. Sommige ontmoetingen vergeet je nooit. Gisteren nog kwam er een vrouw die ik, na een jaar, onmiddellijk herkende: “Ik heb opnieuw een vriend. Hoe kan ik hem verrassen?” De avonturen van sommige koppeltjes volg ik op de voet, ik weet precies welke setjes en speeltjes ze uitproberen. En al die uitspraken van heel gewone mensen! (koket) “Goh, kijk eens, met dit halve behaatje ziet niemand dat ik hangborsten heb.” (lacht) Het hoeft ook allemaal niet te serieus. Het is belangrijk dat mensen in bed kunnen lachen.

Ingrid: Onlangs belde een klant, onderweg vanuit Parijs. Hij haalde het niet meer om op tijd in de winkel te zijn, en vroeg om enkele leuke dingen – massageolie, poeder met een pluimpje en een streelzweepje – mooi in te pakken en naar het hotel te laten brengen waar hij met zijn vriendin de nacht zou doorbrengen. Een verrassingspakket voor zijn geliefde! Zo’n minnaar wil elke vrouw toch wel? Een man met aandacht voor de kleine dingen – een attentie, een verrassing, iets onverwachts – waar vele relaties zo’n nood aan hebben.

We kunnen niet weerstaan aan de verleiding, en passen spullen uit Esthers winkel. Monsterend bekijken we onszelf en elkaar in de spiegel, en al snel krijgen we de typische blos van winkelende tienermeisjes op onze wangen. Ach, natuurlijk hebben we allemaal wel een of ander lichaamsdeel dat anders, beter had kunnen uitvallen, maar uiteindelijk zijn we best tevreden met ons lijf. “Tevreden vrouwen zijn per definitie mooi”, lachen we eensgezind.

Ik pas een lange, strakke, halfdoorschijnende jurk, met links een lange split tot in mijn zij. Een donkerrode beha met olievulling – stel je voor -, veel comfortabeler en effectiever dan de wonderbra van enkele jaren geleden. Het gevoel is zacht en het resultaat, dat moet ik toegeven, flatteus. Tot slot een onderjurkje in tijgerprint dat de algemene goedkeuring van de eroticadames wegdraagt.

Esther: De tijd van de drie standaardkleuren in de lingerie – wit, zwart en huidkleurig – is definitief voorbij. Met een collectie van vijf verschillende slipjes ben ik begonnen, en nu hangen hier duizenden spullen. Zelfs in de traditionele lingeriezaken wordt de esthetische en frivole collectie steeds groter. En toch vind je in haast elke erotische collectie een aantal vaste, beproefde elementen terug. Neem nu de korsetjes uit de Victoriaanse periode of de stilettohakken, die zullen altijd blijven. En rubber, populair sinds de Tweede Wereldoorlog, toen stoere piloten een rubberen outfit introduceerden. Tijger- en dierenprints: het wilde, het primitieve, het onbeteugelde. Zwart en rood: de hel, het vuur, het spannende, het niet-maagdelijke. Zachte stoffen: de sensualiteit van fluweel, zijde en satijn. De opwinding van het transparante: bedekt, en toch onthullend.

Ze trekt een transparant bloesje aan. “Puur voor de lol én voor de foto,” zegt ze, “want in de winkel zou ik nooit met zoiets rondlopen. Stel je voor, in deze outfit zou ik de mannelijke klanten op verkeerde ideeën brengen, de vrouwelijke afschrikken én onenigheid tussen de koppels zaaien. Want geen enkele vrouw is gelukkig als ze de ogen van haar man ziet afdwalen naar de boezem van de verkoopster. Je heel bescheiden opstellen, daar komt het op aan.”

Tijdens de fotosessie wijst Ingrid mij postkaarten en folders aan met Esther als fotomodel, in pikante lingerie. Esther lacht erom: “Een mooie vrouw, zou je denken als je mij op die foto’s ziet, maar al te vaak heb ik mij heel anders gevoeld. Gelukkig heb ik nu een partner die mij prima vindt zoals ik ben. In vorige relaties was dat wel anders. Als ik een koekje nam, zei mijn vriend steevast: ‘Hé, zou jij dat wel doen? Heb jij alwéér trek?’ Na twee maanden met die man voelde ik mij dik en lelijk en was mijn zelfvertrouwen totaal verdwenen. Jankend belde ik naar mijn vriendinnen: ‘Wat vind jij? Ben ik nog mooi? Ben ik te dik?’ Uiteindelijk heb ik die man de deur gewezen, maar nog altijd word ik boos als ik zulke types in de winkel tegen hun vrouw bezig hoor: ‘Tja schat, je benen mogen best wat slanker. En aan die buik moet je dringend iets doen.’ Als je écht van haar houdt, zou je haar accepteren zoals ze is, denk ik dan.

Maar ook mannen kunnen vreselijk kritisch zijn voor zichzelf, vaak zelfs erger dan vrouwen. Je zou ze eens voor de spiegel moeten zien staan. Zo bezorgd, zo kritisch, zo pietluttig over hun onvolmaaktheden.”

Ann en Ingrid snuisteren, voelen, kijken en passen. Is dit louter professionele interesse, of gebruiken ze zelf ook de spullen die ze verkopen?

Ingrid: Mja, de lingerie wel. Al kan het best zijn dat ik wekenlang niets speciaals draag of geen attributen gebruik, en dan weer een tijdje wel.

Ann: Erotiek is ook sterk gebonden aan je leeftijd en de fase in je relatie. Een zwangerschap, een kind, een prille of een langdurige relatie… het bepaalt je seksleven heel ingrijpend. Bovendien is de ene partner wat kinkier dan de andere. Maar privé is privé, en over mijn seksleven hoeft niemand iets te weten. “O, wat leuk, gebruik jij dit zelf ook?” proberen sommige klanten weleens. Zulke vragen tracht ik altijd te omzeilen, en meteen vertel ik dat ik een vaste relatie en een kind heb. Op de duur ontwikkel je een zesde zintuig, en voel je onmiddellijk of een vraag oprecht is of bedoeld om je uit je tent te lokken.

Ingrid: Sommige mensen hebben de meest woeste fantasieën over ons seksleven, en schijnen te denken dat wij de hele dag oversekst rondlopen en elke avond seks- en parenclubs afdweilen.

Esther: “Jij zal wel elke avond achter de video zitten”, zegt men mij weleens. Wat een idee! Ik ben een vrouw als elke andere, en ik sta heus niet elke avond met toeters en bellen mijn man op te wachten. Toen ik een lange tijd geen partner had, heb ik pas gemerkt hoe bang mannen van mij waren. De leuke kerels zag ik denken: “O neen, zo’n seksmonster. Die wil helemaal geen relatie, die wil alleen maar seks.” De getrouwde mannen – al dan niet met zwangere vrouw – zagen mij gewoon als speeltje voor d’erbij. En de etters liepen achter mij aan, maar daar wilde ik natuurlijk niets van weten.

Ingrid: Viezeriken komen zelden in de winkel, die grijpen eerder naar de telefoon. “Mag ik u laten weten dat uw telefoonnummer op mijn schermpje verschijnt?” zeg ik dan. Heel effectief. Of ik bel terug: “Mijnheer, was u daarnet aan de telefoon?” Dan zié ik die man haast onder de tafel kruipen van ellende.

Esther: Lastige bellers zet ik gewoon in de wacht. “Momentje”, zeg ik dan poeslief, en verder laat ik hen zo lang wachten tot ze zelf de verbinding verbreken. Stel je voor, er is zelfs een vrouwelijke hijger die mij geregeld opbelt.

Ingrid: Het mooist vind ik de moeders die hun puberdochters mee naar de winkel nemen. Onlangs zei zo’n vrouw: “Ik wil mijn kinderen laten zien dat seks heel mooi kan zijn, verrassend, opwindend en creatief. Dat er prettigere manieren zijn om met elkaar om te gaan dan wat je op tv ziet. Ik wil mijn kinderen zélf over seks vertellen, en hun voorlichting niet overlaten aan het internet of de porno-industrie.”

Haar jongste dochter had haar net gevraagd of een vrouw bij het vrijen altijd onder de man moet liggen. Vreselijk toch? Net als die vrouw vind ik het belangrijk om aan mijn dochter te zeggen: “Boven of onder, dat maakt niets uit. Doe het gewoon op de manier die jij leuk vindt.” En ook: “Zorg dat je je goed voelt bij alles wat je doet. Doe nooit dingen die je niet fijn vindt. Draag zorg voor jezelf. Heb respect voor elkaar. Durf een man om liefdevolle aandacht vragen. Zet hem op straat als hij je die weigert.”

Esther: Ik herinner me nog goed toen ik de eerste keer met een jongen naar bed ging en totaal niet wist wat ik met hem moest aanvangen. En natuurlijk weten heel wat jongens ook niet wat ze met zo’n meisje moeten doen. Het zou toch mooi zijn als een moeder haar kinderen zou vertellen wat een vrouw fijn vindt? Dat zou heel wat frustraties en onzekerheid besparen. Lees de tienerbladen er maar eens op na. Jongeren zitten met zoveel vragen waarmee ze bij niemand terechtkunnen. En aan een ouder die nooit over zijn eigen seksualiteit praat, zal een kind ook niets vragen.

An: (grappend) Ze zouden de jongeren op schoolreis naar onze winkel moeten sturen!

Ingrid: In elk geval komt er steeds meer belangstelling vanuit traditionele hoek. Onlangs stond er in het ledenblad van KAV een artikel over erotische lingerie. Heel gewone vrouwen in rustige, Vlaamse dorpjes lezen nu stukjes over erotiek. Dat is toch mooi? Af en toe komen er ook zulke vrouwengroepjes naar onze winkel. Dan beginnen ze lingerie te passen en hebben ze dolle pret. En maar lachen en commentaar geven: “Wat is dát? Hoe gebruik je zoiets? Zit er een handleiding bij?” Zo geïnteresseerd, zo geamuseerd, zo opgetogen zijn ze met eenvoudige tips. De meeste vrouwen denken bijvoorbeeld dat een vibrator uitsluitend vaginaal gebruikt kan worden. “Leg hem ook eens in je hals, of op je rug, of op je buik”, suggereren wij dan.

En zij: “O, nooit aan gedacht. Dat wil ik ook weleens proberen.”

Vaak komt het erop aan even hun fantasie op gang te brengen. Dan wordt de eenvoudigste suggestie – een avondje masseren, een tepeljuweeltje – meteen enthousiast onthaald. “Eèk, is dat niet vreselijk pijnlijk?” riepen ze uit toen ik hen de zilveren tepeljuweeltjes liet zien. Ze dachten onmiddellijk aan SM of piercing. Terwijl het doodgewone sieraadjes zijn, eenvoudig op de borst te bevestigen. Tja, erotiek is vaak een stuk gemakkelijker dan je denkt.

Esther: Alleen de feministen van de oude garde begrijpen er niets van. Onlangs was er nog zo’n lesbische vrouw die helemaal tilt sloeg toen ze de winkel binnenkwam. Ze had van die achterhaalde denkbeelden: “Penetreren mag niet. Vrouwen krijgen op die manier geen orgasme. Lingerie mag niet. Dat dient louter om mannen te behagen.”

Toen dacht ik: “Schat, jij hebt nog heel wat te leren. De tijd van de collectieve behaverbrandingen is voorbij. Laat die denkbeelden uit de jaren ’60 nu eindelijk eens los, en ga voor jezelf.”

Wat is er mis met lingerie? Het is fijn om dragen. En als je partner er ook plezier aan beleeft, is dat toch meegenomen?

Wat later lopen we langs de walletjes en de groezelige seksshops. Overvolle, schreeuwerige etalages, en, uiteraard, uitsluitend mannen die binnen- en buitenglippen.

Ann: Ach, zolang ik er zelf niet moet binnenstappen, mogen die seksshops er voor mijn part best zijn. Maar als vrouw is het geen pretje om erin rond te lopen. Voor je het weet, sluipen er enkele mannen achter je aan om te kijken wat je uit de rekken neemt. Alleen al het idee dat zij een vrouw in een seksshop een opwindende fantasie vinden, bezorgt mij kippenvel. En als ik mij daar al zo ongemakkelijk voel, hoe voelt een vrouw zich dan die niét met deze dingen vertrouwd is?

Bij ons kunnen vrouwen uitleg vragen, voelen, ruiken, uitproberen. In Vlaanderen begint het tij te keren en wordt er stilaan meer genuanceerd over erotica gedacht. Al is het kopen van een vibrator in een eroticazaak nog altijd niet even evident als het kopen van een brood bij de bakker om de hoek.

Esther: In Nederland is er de laatste jaren een echte overkill geweest, seks kon niet bizar genoeg. De kinky scene is hier ook uitgebreider dan bij jullie. Parenclubs en fetisjparty’s – feesten waar een bepaalde dresscode geldt zoals lak, leer, rubber, travestie – vind je in Antwerpen nauwelijks. Vlamingen die zich tot deze scene aangetrokken voelen, komen meestal naar Amsterdam. Op eroticagebied zijn Nederlanders ook veel directer dan Vlamingen. Als iemand een vibrator komt kopen, vraag ik meteen: “En? Wil je clitorale of vaginale stimulatie?”

Ann en Ingrid: Dat méén je niet!

Esther: (verdedigend) Op die manier kan ik mijn klanten toch ook beter helpen? “Als je een stofzuiger zoekt, moet ik toch ook weten of het voor parket of tapijt is?” leg ik hen dan uit. Bovendien vermijd ik op die manier dat de klant, louter door verlegenheid, met het verkeerde artikel thuiskomt. Het is gewoon een stukje opvoeding dat ik geef.

Ann: Bij ons gaat het er heel anders aan toe. Wij geven ook veel uitleg, maar wachten de vragen van de mensen af. In Vlaanderen werkt zo’n directe aanpak niet. Onze terminologie is ook verschillend. Nederlanders praten vlotweg over een kut of neuken. Zulke termen gebruiken wij nooit. Hooguit omschrijven wij op een discrete manier de woorden die de klant niet durft uit te spreken.

Volgens Esther is Supperclub tegenwoordig the place to be voor wie een erotisch maar toch niet vulgair avondje uit wil. Je eet er niet zittend maar liggend, zoals de Romeinen indertijd. En inderdaad, de decadentie in heden en verleden zal wel enige gelijkenis vertonen. In Supperclub trek je je schoenen uit en ga je languit op grote, met witte lakens overtrokken matrassen liggen. Een felliniaans gevoel. Alleen zijn de dikbuikige Romeinen in toga vervangen door groepjes nette mensen, mannen in witte hemden en keurige pakken, vrouwen zorgvuldig opgemaakt. Heel wat minder exotisch dan ik mij had voorgesteld.

De gastvrouw van Supperclub is even lang als nep. Graatmager, centimeterlange wimpers, vlijmscherpe jukbeenderen, filmsterrengezicht. Alles fake, van het platinablonde haar tot het chirurgisch bijgewerkte barbiegezicht, van de Pamela Anderson-borsten tot de hees-vervormde microfoonstem.

” Is everybody ready?” lacht ze zwoel.

” Yes“, klinkt het zwakjes, hier en daar.

” Hi folks, you are terrible“, sneert ze met een vettige lach, en dan opnieuw, dwingender deze keer: ” Is everybody ready?”

” Yes“, klinkt het, voller, zekerder nu.

De gasten liggen klaar, uitgestrekt op hun witte kussens, een zenuwachtig lachje om de mond. Maanden van tevoren hebben ze gereserveerd voor deze Romeinse orgie, met spanning wachten ze op de erotische attracties die hun eindelijk voorgeschoteld zullen worden.

Van blauw naar rood naar paars naar groen knippert de verlichting op het ritme van de dreunende muziek, terwijl lichterotische videofragmenten op de hoge muur boven de open keuken worden geprojecteerd. Blote, kussende mensen in slow motion, glimmende lijven, mager en kwabbig, uitvergrote trillingen van bizarre aanrakingen.

De travestiepop wiebelt op haar naaldhakken over een van de tafels, en gooit met een bestudeerd-achteloos gebaar een sjaal van haar schouders. Gefascineerd bekijk ik de onregelmatigheden in haar nepborsten en haar houterige benen die mannelijk noch vrouwelijk zijn. Drank en voedsel worden aangereikt, en tussen de gangen door buigen masseurs en masseuses zich over enkels, benen, ruggen, billen en schouders en genieten kronkelende gasten met een gelukzalige glimlach van dik betaalde verwenbeurten.

Mama Love is een weldoorvoede Amerikaanse waarzegster in glitterkleren. “Feilloos voorspelt ze je amoureuze toekomst”, lees ik in het foldertje dat op mijn matras ligt. “De groten der aarde, van Michael Jackson tot Joan Collins en Prince, heeft zij georakeld.” En omdat zij zo uitnodigend naar mij lacht, ga ik naast haar aan het ronde tafeltje zitten.

” Hèèlloow, how are you?” lacht ze met een langgerokken Amerikaans accent. “Zal ik voor 200 gulden je toekomst voorspellen?”

“Tweehonderd gulden, dat is wel erg veel”, glimlach ik.

“Vind je?” vraagt ze, nog altijd stralend. ” I have twelve adopted war children.” Stel je voor, twáálf geadopteerde oorlogswezen. Josephine Baker gereïncarneerd.

“Waar zijn die dan wel?” wil ik weten.

” All over the world“, zegt ze met een breed, menslievend gebaar.

“Nepmens”, denk ik venijnig, maar met een big, big smile.

Het dessert is in zicht, maar eerst moeten alle dames voor wat extra ambiance zorgen. Alleen de heren mogen op de kussens blijven liggen. Persoonlijk trekt de gastvrouw, deze keer met zwarte pruik, mij de brede keukentoog op. “Dansen”, luidt de boodschap.

“Ach ja,” denk ik gelaten, “even Swingpaleis spelen. Waarom niet?”

Maar als we wat later, op straat, de nachtelijke stilte van Amsterdam opsnuiven, prijzen we ons gelukkig dat we nooit meer naar Supperclub hoeven te gaan.

De winkel van Jeannette is een ochtendlijke verademing na de drukke Supperclubnacht. Rustig en vriendelijk, lichte kleuren en zachte achtergrondmuziek, smaakvolle lingerie op het gelijkvloers, speeltjes en attributen op de lagere verdieping.

“Natuurlijk bestaat vrouwvriendelijke erotica niet”, lacht Jeannette. “Alles draait om de sfeer, de geruststelling, het gevoél dat een winkel uitstraalt. Gisteren nog zei een vrouw: ‘Wat fijn om hier zomaar binnen te kunnen stappen.’ Fantaseren, rustig kunnen rondsnuffelen, daar draait het om. Het eerste bezoek is meestal wel een beetje spannend – sommige mannen staan hier zelfs met het zweet in de handen of op het voorhoofd -, maar al snel voel je de zaak ontdooien en beginnen de klanten elkaar te inspireren. ‘Kijk, dit moet je echt eens uitproberen.'”

Ann: Het klinkt misschien naïef, maar ik ben verliefd op dit concept. Daarom zou een trainingscursus Verkoop mij meer kwaad dan goed doen. Het is de liefde voor het vak die mij drijft: ik hou van erotiek, van mooie dingen, van vormgeving, van sfeer, van stijl. En als we nieuwe stukken uitkiezen, zijn we zo blij als kinderen. Net als onze klanten. Uren staan ze te kiezen tussen allerlei kleurtjes en modellen. En altijd opnieuw giechelen ze als ze een van die piemelsnoepjes op onze toonbank in hun mond steken.

Jeannette: Vorige week lag er een nieuwe lingeriecollectie op de toonbank. Zachte kleuren, roze bloemetjes, fijne stoffen. “Jeetje, hoe truttig”, zei een man die voor zijn vriendin enkele harde, strakke spullen kwam uitzoeken.

Net op dat moment kwamen er leuke meiden binnen die met enthousiaste gilletjes – “Hoe sexy, hoe mooi!” – in de nieuwe collectie begonnen te graaien.

Stomverbaasd stond die man naar hen te kijken.

“Tja, we blijven meisjes”, zei ik tegen hem.

En het einde van het verhaal was dat hij met een potje massageolie naar buiten stapte.

“Ik kan wel niet masseren”, zei hij nog.

“Geeft niet,” zei een van die meiden, “als je het lief doet, is het altijd goed.”

Annemie Struyf / Foto’s Lieve Blancquaert