Ariane (39) werd stapelverliefd op de man van haar beste vriendin. Een passionele relatie volgde. Totdat ze er enkele maanden geleden een punt achter zette en voor eens en voor altijd schoon schip wilde maken in haar leven.

Een gezellig weekend onder vrienden, dat moest het worden. Op de universiteit leerden we elkaar kennen. En van het een kwam het ander. Tim en ik werden in ons derde universiteitsjaar een koppel. Marlies en Johan een jaartje later. Sven en Nico pas enkele jaren geleden omdat ze pas dan écht uit de kast durfden te komen. Maar wij wisten het al lang.

Een chalet in de Ardennen, twee dagen lang lekker eten en drinken. Ik keek ernaar uit. Er hing de laatste tijd wat spanning tussen Tim en mij. Hij kampte met stress op het werk en bracht die ook mee naar huis, met hoogoplopende ruzies als gevolg. Ik voelde me niet zo fijn meer in ons huwelijk. Maar als ik daarover durfde te beginnen, zei Tim koudweg : „Als het je te veel wordt, hoef je niet te blijven. Volg je hart, zou ik zeggen.” Ik slikte het maar, om de lieve vrede. Maar ook omdat ik diep vanbinnen wist dat hij dat niet meende. Maar toch. Het vriendenweekend zou ons goed doen, dacht ik.

GESPREKKEN AAN DE KEUKENTAFEL

Marlies was al jaren mijn beste vriendin. De Siamese tweeling werden we soms genoemd. Ik herinner me nog de dag waarop ze me vertelde dat ze verliefd was op Johan. Het verwonderde me niet. Johan was een toffe vent. Hij had humor. Hij was zacht zonder een softie te zijn. Geen gebrek aan succes bij de vrouwen. Maar hij koos voor Marlies. In de loop der jaren heb ik Johan steeds beter leren kennen. Ik kwam vaak bij hen over de vloer. Minstens één keer per week. Binnen de kortste keren zaten vooral Johan en ik dan midden in een ernstig gesprek. Over onze ambities. Over de dingen des levens. En Marlies luisterde aandachtig, en als ze er genoeg van had, ging ze gewoon naar bed.

Enkele dagen voor ons vriendenweekend had ik na het werk zin om nog even bij Marlies en Johan binnen te springen. Tim zou toch laat thuiskomen en ik had geen zin om alleen te zijn. Marlies was er nog niet, maar enkele tellen later had hij al een fles wijn opengetrokken en me uitgenodigd om te blijven eten. Toen Marlies even later belde met het nieuws dat ze niet voor middernacht thuis zou zijn wegens een onverwacht zaken-etentje, betrapte ik mezelf erop dat ik het niet eens zo erg vond. En Johan dekte zonder aarzelen de tafel voor twee. We hadden het alweer over van alles en nog wat. Nog voor Marlies thuiskwam, nam ik afscheid. Dat leek me verstandig. „Fijn om je zo vaak te zien”, zei Johan terwijl hij me een kus gaf. „Vind ik ook”, antwoordde ik met een kus terug. En ik was even totaal van de kaart, mijn hart klopte in mijn keel. Ik voelde me schuldig, ook al was er niets gebeurd.

Toen Marlies op donderdagavond belde, nam ik aarzelend op. Of ik zin had om vrijdag samen de inkopen te doen ? Dus liepen we door de supermarkt. Zij intens bezig met het afwerken van ons lijstje, ik met de vraag hoe alles het komende weekend zou verlopen. Vandaar dat ik stilletjes naast Tim zat toen we richting Ardennen reden. Ook hij had blijkbaar geen behoefte aan een gesprek. De opluchting was groot toen we aankwamen. In het chalet waren Sven en Nico druk bezig de boel gezellig maken. Marlies was de inkopen aan het uitladen. En Johan was in de keuken. Ik probeerde hem te negeren. Tot hij naar me toekwam en me een kus gaf. „Fijn je weer te zien”, fluisterde hij in mijn oor. Ik wist niet hoe te reageren. Dus vertrok ik naar onze kamer om de bedden op te maken.

PURE PASSIE

Tim was al druk in de weer met gsm en laptop toen ik de volgende dag wakker werd. Hij had voor niets of niemand oog. Ook niet toen we voorstelden om een lange wandeling door de bossen te maken. „Ik blijf liever hier”, reageerde hij. „Hier heb ik constant wifi.” Ik was teleurgesteld. Ook Sven en Nico wilden van het prachtige chalet genieten. En Marlies was verantwoordelijk voor het diner en wilde om die reden ook liever thuisblijven. „Dan gaan we maar met ons tweetjes, Ariane”, zei Johan lachend. Ik knikte ‘ja’, alsof ik geen andere keuze had. Dus namen we afscheid van de rest en vertrokken. Zonder één woord te wisselen, stapten we in de auto van Johan. Hij stopte enkele dorpen verder, voor een klein hotelletje. Voor ik het goed en wel besefte, stond ik halfnaakt tegen de muur van een hotelkamer aangedrukt. Hijgend van verlangen. Enkele uren later verlieten we de kamer, alsof er niets gebeurd was. Maar in mijn hart rommelde het als nooit tevoren. Ik was smoorverliefd. Ook Johan was overdonderd, zei hij. Hoe moest het nu verder ? „Eerst dit weekend zien te overleven”, zei Johan.

„Goed gewandeld ?” vroeg Nico. We knikten. „Gezonde blos op jullie wangen”, ging hij verder. We gingen er niet op in. De rest van de avond zeiden we zo goed als niets. Ik benadrukte dat ik echt moe was door de wandeling. Johan zei dat hij zich niet zo lekker voelde. We gingen als eersten naar bed. Hij in zijn kamer, ik in de mijne. Toen Tim even later de kamer binnenkwam en me duidelijk maakte dat hij meer wilde dan alleen maar slapen, duwde ik hem weg.

Eenmaal terug in de stad bleef ik aan Johan denken. Het verlangen naar hem werd alleen maar intenser. De afstand tussen Tim en mij daarentegen steeds groter. Ik dacht alleen maar aan Johan. En aan Marlies. Ik negeerde haar telefoontjes. Plots wilde ik mijn beste vriendin niet meer zien. Ik schaamde me voor wat er was gebeurd. Ook Johan liet lang niets meer van zich horen, tot er plots toch een telefoontje kwam. Of ik zin had om samen te lunchen. Hij klonk nerveus. Even later zat ik naast hem in de wagen en begon hij me hartstochtelijk te kussen. Al vlug lagen we weer in een hotelbed. Om ten slotte allebei weer op ons werk te verschijnen. Het werd onze vaste afspraak, twee keer per week.

We wisten niet wat we ermee moesten. Johan sprak nooit over een punt zetten achter zijn relatie met Marlies. „We hebben zoveel samen meegemaakt”, zei hij. Bovendien is Johan de professionele partner van de vader van Marlies. Ook dat maakte een relatiebreuk quasi onmogelijk. Mijn hart bloedde als hij me liet voelen dat ik niet meer van hem hoefde te verwachten. Twee keer per week pure passie. Daar zou het bij blijven. Ik geloofde hem niet. Zijn liefde voor mij was te sterk om dit vol te houden, dacht ik. Ooit komt de dag waarop hij wel voor mij zal kiezen. Het was een kwestie van tijd en geduld. Ik zag een relatie met Tim niet meer zitten, wat er ook tussen Johan en mij zou gebeuren. Mijn liefde voor Tim was op. Mijn verdoken relatie met Johan gaf me dat duwtje in de rug dat ik nodig had om Tim te vertellen dat ik niet langer meer samen verder wilde. Vier maanden na ons Ardennenweekend vertrok Tim.

SCHOON SCHIP

Johan en ik bleven elkaar tien maanden lang zien. De passie bleef, maar mijn geloof in een echte relatie met Johan brokkelde af. Hij benadrukte dat hij Marlies niet wilde verlaten, om enkele seconden later in een hevige vrijpartij zijn liefde voor mij te verklaren. Ik snapte er niets van. Maar stilaan ging ik eraan kapot, ik was mijn man kwijt. Ik zag en hoorde mijn beste vriendin niet meer. Ik voelde me steeds slechter. Ook op het werk kon ik me onmogelijk nog concentreren. Zo erg zelfs dat mijn baas me vroeg om naar zijn kantoor te komen. „Is er iets, Ariane ?” Ik zag er volgens hem moe en afgepeigerd uit.

Langzaam gingen mijn ogen open. Waar was ik mee bezig ? Na maanden van wilde passie besloot ik om een punt te zetten achter mijn relatie met Johan. Ik wilde niet nog meer brokken maken. Johan schrok. Maar hij snapte me ook wel, zei hij. Ik herinner me elk detail van ons laatste middag samen. De tederheid waarmee hij me uitkleedde. Zijn warme lichaam tegen de mijne. De intensiteit van ons vrijen. Natuurlijk zouden we elkaar missen. Maar ik had geen andere keuze. Ik moest verder met mijn leven. Een leven zonder Tim. Zonder Marlies. Maar vooral zonder Johan. Door onze affaire weet ik dat ik een man wil die er voor mij is. Ooit komt het liefdesgeluk weer op mijn pad.

DOOR BARBARA CLAEYS

„IK HERINNER ME ELK DETAIL. DE TEDERHEID. DE INTENSITEIT VAN ONS VRIJEN. NATUURLIJK ZOUDEN WE ELKAAR MISSEN. MAAR IK HAD GEEN KEUZE”