DE TIJD VAN DE GROTE SUBCULTUREN – DE DISCOKIKKER ! DE THUNDERDOME-GABBER ! DE BUFFALO-JOHNNY ! – MAG DAN ACHTER ONS LIGGEN, DAT WIL NIET ZEGGEN DAT DE MODERNE MAN GEEN STEREOTYPES MEER KENT. EEN TYPOLOGIE IN VIJF CASUSSEN.

1. DE TWITTERHIPSTER

KIJKT OP NAAR : TIM & JOERI, TYLER BRÛLÉ, MARK ZUCKERBERG

BEROEP : COPYWRITER, ARCHITECT, GRAFISCH VORMGEVER

Subklasse van de hipster die, in tegenstelling tot de arthipster, retrohipster of fashionhipster, zijn hipheid middels technologie tentoonspreidt. De twitterhipster is actief in de reclamesector, televisie, media of architectuur, telkens in een job met ‘creative’ in de titel. In die sector heeft hij het belang gezien om zichzelf als personal brand te profileren, waarvan hij de communicatie verzorgt via zijn twitteraccount – veel handiger dan het logge LinkedIn. Dat doet hij niet alleen door de Apple Keynotes te retweeten of grappige opmerkingen te maken over het Comic Sans-lettertype maar ook door zijn passies wereldkundig te maken, voorzien van een bijdehante hashtag. Zoals daar zijn : sushibars (‘Fuji San : de beste sushibar van Antwerpen #geentegenspraak’), zijn nakende triatlon (‘Net 10 kilometer gelopen in minder dan vijftig minuten #moemaarvoldaan’) en postdubstep (‘James Blake : nu al plaat van het jaar #bijnamoetenbletenzoschoon’). De twitterhipster laat ook niet na dit soort interesses in zijn typografisch vooruitstrevende cv te verwerken.

De twitterhipster probeert zijn leven te tunen of te pimpen door steevast het neusje van de zalm te willen. Hij droomt van een zelf in elkaar gestoken fixed gear bike, doet bij slagers navraag naar wagyu-rundvlees, vindt Berlijn ‘een tikje passé, of toch zeker Kreuzberg’ en betreurt de matige vertaling van Murakami’s jongste boek. Gadgets maken een belangrijk onderdeel van zijn bestaan uit : als hij naar een koffiebar gaat voor een latte macchiato checkt hij met zijn iPhone in met Foursquare, trekt een foto van zijn drankje met Instagram en surft wat op zijn iPad doorheen de recentste Ted-talks. Opnieuw staat alles in het teken van zijn personal brand : zijn carrière is zijn leven. Jong zijn maakt daar een belangrijk deel van uit, wat maakt dat hij ook diep in zijn dertiger jaren nog in skinny jeans en flitsende Nikesneakers rondloopt – liefst in New York aangeschaft.

In het diepst van zijn gedachten waant de twitterhipster zich de moderne rockster.

2. DE TEVALOPER

KIJKT OP NAAR : TIMOTHY ‘GRIZZLY MAN’ TREADWELL, JOE ‘TOUCHING THE VOID’ SIMPSON, ARON ‘127 HOURS’ RALSTON

BEROEP : REISBEGELEIDER, SPORTMONITOR, BARMAN IN EEN REISCAFÉ, VERKOPER IN AS ADVENTURE

Houdt zich – áls hij in het land is – op in AS Adventure, de winkel waar hij niet alleen zijn stevige Tevasandalen en Tevawandelschoenen koopt maar zich ook bevoorraadt met trekkersrugzakken, camelbacks en energierepen. De Tevaloper heeft namelijk twee passies : outdoorsporten en reizen. Het eerste vertaalt zich in een maniakale passie voor mountainbiken, kajakken, rotsklimmen en oriëntatielopen – sporten die hij steevast ‘een uitdaging’ noemt. Het maakt dat hij non-stop door het leven gaat in short en fleece windstopper, van de supermarkt tot de trouw van zijn neef. ‘Mensen moeten mij maar nemen zoals ik ben.’

Het reizen zit zo mogelijk nog meer verstrengeld in zijn DNA. Na een reeks scoutskampen en zomers als CM-monitor in zijn jeugdjaren heeft de Tevaman van het buitenland geproefd tijdens zijn Erasmusjaar, het hoogtepunt van zijn kwakkelende academische carrière. Eens afgestudeerd nam hij een half jaar ‘vrijaf van de ratrace’ en vertrok als backpacker naar Australië. Dat halve jaar werd uiteindelijk een jaar en sindsdien heeft de reismicrobe hem definitief te pakken. Thans heeft hij zijn huurcontract opgezegd en woont hij, als hij in het land is, bij zijn moeder of bij vrienden, waarbij al het geld dat hij met zijn tijdelijke, ambitieloze job verdient, gespaard wordt voor een volgende buitenlandreis. Hij praat graag over zijn ervaringen als backpacker, waarin hij steevast benadrukt op plaatsen te komen ‘waar nog nooit een toerist geweest is’.

Nog vermeldenswaardig is het getroebleerde liefdesleven van de Tevaloper. In zijn onvermogen om zich te hechten, is zijn relatiepatroon een aaneenschakeling van passionele liefdes met Tevaloopsters, die telkens in een wazige breuk eindigden, meestal gevolgd door een nieuwe buitenlandreis. Tot tweemaal toe is de Tevaloper van plan geweest bij een buitenlands lief te gaan wonen – niet zelden een dame uit Costa Rica of Ecuador – maar telkens ging dat plan uiteindelijk nog niet door. Een historie ‘waar hij het liever niet over wil hebben’.

Tot slot geven we nog mee dat Tevalopers om onduidelijke redenen een genetische aanleg tot krullen lijken te hebben.

3. DE MARCELLEKESMAN

KIJKT OP NAAR : KOEN DE GRAEVE, GEERT VAN RAMPELBERG, MATTHIAS SCHOENAERTS

BEROEP : ACTEUR, THEATERMAKER, KUNSTENAAR, FILOSOOF, MUZIKANT

Dook in het straatbeeld op in dezelfde periode waarin het woord ‘marcelleke’ weer niet-ironisch gangbaar werd om een onderlijfje te benoemen. Niettegenstaande hij beweert ‘niet met zijn uiterlijk bezig te zijn’, is de marcellekesman makkelijk te herkennen aan voornoemd ‘marcelleke’, loszittende jeans, afgedragen witte Adidas-sneakers, oud leren jasje – ‘dat nog van mijn vader is geweest’ – en warrige baard. Dat hij zijn look ogenschijnlijk verwaarloost, is omdat alles in zijn leven in het teken hoort te staan van zijn ‘passies’ – zeg niet : ‘hobby’s’. Niet zelden zijn die in de literair-artistieke sector te situeren. In de volkscafés die hij sinds zijn afstuderen aan het Rits of Sint-Lukas bezoekt, praat hij graag over waar hij ‘écht’ mee bezig is : een boek, een theaterstuk, schilderkunst, een plaat of een scenario. Zijn gebrek aan concrete ambitie toont zich evenwel in het nooit opnemen van zijn gsm. Hierbij moet wel het onderscheid gemaakt worden tussen de succesvolle marcellekesman, die rond zijn vijfendertigste werk maakt van zijn dromen, en de would-be, die nooit verder geraakt dan erover praten in de toogfase en gaandeweg een drankprobleem ontwikkelt.

Daarmee is de marcellekesman de intellectuele erfgenaam van de bohemiens van de zestiger jaren, een vergelijking waar hij niet afkerig tegenover staat. De marcellekesman is een renaissance man – op zijn Engels uitgesproken – die ‘bezig is met wat écht is’ en zich afzet tegen de appletini’s bestellende metroseksueel, zonder evenwel in M ! LF-machismo te vervallen. Kortom, old school artistieke mannelijkheid, gesymboliseerd door een immer zichtbaar plukje borsthaar.

4. DE PAARSEDASDRAGER

KIJKT OP NAAR : CRISTIANO RONALDO, PIETER LORIDON, GILLES DE BILDE

BEROEP : VERTEGENWOORDIGER, CONSULTANT

Te herkennen aan zijn brede, paarse das op een gecentreerd, zwart hemd, de outfit waarin hij etablissementen als de Carré of de Versuz bevolkt op zaterdagavond, een overdreven prijzige wodka-Red Bull in de hand. Dit type man leeft dan ook op in het weekend, wanneer hij zich kan opkleden voor het uitgaansleven. Zijn look is die van een sportman-op-een-gala : de paarsedasman mag dan een nobody zijn, hij probeert er wel uit te zien als een vip. Zijn pak is Armani, zijn schoenen Scapa Sport, zijn accessoires Dolce & Gabbana, zijn eau de cologne Calvin Klein. Voorts manifesteert zijn perfectiezucht zich in merkwaardig verzorgde lichaamsbeharing. Zijn haar is met gel gebetonneerd voor de spiegel, zijn baard is getrimd in een dun, de kaken accentuerend lijntje, zijn intieme zones zijn, zo niet geschoren, dan toch zeker gemillimeterd. Dat laatste blijkt een uitwas van zijn obsessieve lichaamscultuur, verkregen in de fitnessruimte en voetbalkleedkamer.

De paarsedasman blijft in zijn geboortedorp wonen. Niet omdat hij familie zo belangrijk vindt, maar omdat hij dan zijn kinderen bij zijn moeder kan droppen als zijn vriendin een avondje ‘stappen is met de lady’s’ en hij niet weet wat hij er anders mee moet aanvangen. Zijn huwelijksleven heeft iets tragisch. De paarsedasman is nog altijd samen met zijn vriendin van de middelbare school, die zich sinds het tweede kind nog wel in een strakke jeans probeert te wurmen maar daar niet meer mee wegkomt. Sindsdien heeft de paarsedasman een dubieuze overspelmoraal gekweekt en is zijn fixatie voor vrouwen als Véronique De Kock en Phaedra Hoste enkel toegenomen, in zijn ogen toonbeelden van ‘stijlvolle vrouwtjes’.

De paarsedasman heeft één Will Fuck On First Date-shirt in de kast hangen, wat zijn vrienden hilarisch vinden.

5. DE BAKFIETSPAPA

KIJKT OP NAAR : PAUL MAGNETTE, JONATHAN SAFRAN FOER

BEROEP : POSTDOC, CULTUURCOÖRDINATOR, LERAAR, BELEIDSMEDEWERKER

Sinds enkele maanden in het brandpunt van de belangstelling, nadat de Mortselse socioloog Bart De Wever het fenomeen uitvoerig documenteerde. De bakfietspapa dankt zijn naam aan het twee- of driewielige voertuig waarmee hij zijn kinderen – Zeger, Sterre, Nette – van de crèche haalt, de weerspiegeling van zijn twee voornaamste ankerpalen in het leven : kinderen en ecologie. Terzijde : tot voor kort reed de bakfietspapa rond met een kinderkar-met-vlaggetje achter zijn fiets, waarin zijn Maxi-Cosi makkelijk kon worden vastgeklikt, maar de bakfiets laat hem toe ‘meer contact te hebben met de kids tijdens het fietsen’.

De bakfietspapa wil het beste voor de ontwikkeling van zijn kinderen. Hij verkiest Kapitein Winokkio boven ‘die rommel van K3’, koopt houtenblokkenspeelgoed in plaats van het felgekleurde verguisde plastic en draagt zijn kind in een wikkeldoek tegen het lichaam. Dat laatste blijkt ‘goed voor de ontwikkeling van de band tussen ouder en kind’ te zijn. Zijn persoonlijkheid wordt grotendeels bepaald door dat vaderschap, al durft de bakfietspapa af en toe enige nostalgie te laten doorschemeren, meestal door luid Spin Doctors, Rage Against The Machine, Faith No More of een vroege Afrekening-cd te spelen in de wagen. Dat is : in een van de zeldzame ritjes die hij maakt. De bakfietspapa schept er een vreemd genoegen in zijn kleine gezinswagen zoveel mogelijk op stal te laten staan en overweegt op Cambio-autodelen over te schakelen.

De baksfietspapa droomt van een passiefwoning, maar heeft zich vooralsnog in een rijtjeshuis aan de rand van een grote stad – niet Brussel – gevestigd, in buurten als Zurenborg, Kessel-Lo en Sint-Amandsberg. Woon-werkverkeer was daarbij de doorslaggevende factor. Hij heeft zich ingeschreven voor biogroentepakketten – zélfs de rapen vindt-ie ‘een eerlijk én heerlijk product’. Zijn werk is dichtbij, en anders is het treinstation slechts één Bromptonritje veraf. Hij engageert zich in het oudercomité en is actief bij de organisatie van het jaarlijkse straatfeest betrokken.

DOOR GEERT ZAGERS – ILLUSTRATIES LOULOU & TUMMIE