Hotel Esmeralda, 4, rue Saint-Julien-Le-Pauvre, F-75005 Parijs, Frankrijk,

+33 143 54 19 20,

fax +33 140 51 00 68.

Ik kocht het pand veertig jaar geleden, omdat ik dicht bij de Seine wilde wonen”, zegt de respectabele oudere dame die het Hotel Esmeralda in Parijs runt. “Als meisje van acht stapte ik voor het eerst op een bootje en die ervaring is me altijd bijgebleven. Later liet ik bezoekers Parijs ontdekken vanaf een oude rondvaartboot. Maar als meisje van achttien was ik in Barcelona beroemd vanwege mijn beeldhouwwerk.”

Hotel Esmeralda is een oude liefde, maar dan wel van het soort dat met geen pen te beschrijven valt. Wie uitgaat van klassieke normen, loopt er meteen weer buiten, wegens te bouwvallig, te slordig, te nonchalant. De stijl van het huis is een samenraapsel van alle stijlen. Het woord oubollig is ontoereikend, vervallen geeft de verkeerde indruk, charmant voldoet evenmin. Een lift is er niet, maar charme dan weer te over, en een geschiedenis die je doet watertanden. Het huis dateert van 1640, en toen onze gastvrouw het veertig jaar geleden kocht, waren er 31 kamers en één douche. “Ik wilde alleen maar de etage met de douche, maar dat bleek niet te kunnen. Dus leende ik geld en kocht het hele huis, liet de zaak herinrichten en kwam uit op negentien kamers, elk met badkamer.”

Het idee sloeg aan : een charmehotel in hartje Parijs met uitkijk op de Notre- Dame. Tal van vedetten streken er neer. Béjart, die er een hele tijd bleef, Claudia Cardinale, Chet Baker, Hugo Pratt, “GainsbourgetBirkin se sont connus ici”, voegt de bejaarde dame eraan toe. Twee Zweedse meisjes verbleven er drie maanden en schreven er een boek over de tuinen van Monet dat ze illustreerden met tekeningen van het interieur. “Maar waar was ik gebleven ? Ik was achttien en ik was beroemd in Barcelona…”

Er is intussen veel water door de Seine gevloeid, en dat wisten we toen we de klim naar de vierde verdieping aanvatten, waar kamer achttien wachtte. De sfeer is zéér Frans, muren en plafond zijn behangen met papier waarop bladeren en bloemen welig tieren. In de badkamer met ligbad is het papier, zoals het hoort, wat losgeraakt. Geen muur loopt recht, geen vloer is horizontaal. Maar de houten trap maakt veel goed, en de meubeltjes die hier en daar werden neergezet.

Bij het ontbijt – Frans brood, een croissant, boter, confituur – vernemen we dat de oude dame op haar 85ste met het idee speelt om het pand van de hand te doen. “Dan is alles verloren”, zegt de man achter de receptie. “Dan wordt het gere-noveerd, wordt er een lift geplaatst, een televisie en een minibar op elke kamer, en worden de prijzen verdrievoudigd. Hélas, c’est la vie.” Kortom : Hotel Esmeralda is een instituut, maar niet voor al te kieskeurige bezoekers.

Hotel Esmeralda telt negentien kamers die verhuurd worden aan 60 (douche), 75 en 85 euro, ontbijt inbegrepen.

TEKST EN FOTO’S pierre darge