Toen May en Axel Vervoordt in 1985 het kasteel van ‘s?Gravenwezel verwierven, waren ze vooral gefascineerd door de pure schoonheid van de plek. Zestien jaar later is dit het centrum van een bruisend familiebedrijf. Een blik achter de schermen.

Het kasteel was in de Middeleeuwen een schakel van de oostelijke verdedigingslinie rond Antwerpen. Ooit was dit de zetel van een oude heerlijkheid die toebehoorde aan de Heren van Bergen op Zoom. Halverwege de 18de eeuw kreeg het een nieuwe gevel in régencestijl. Uit die tijd stammen ook de fraaie trappen, bordessen, terrassen en beeldengroepen voor de zuid- en westgevel.

Toch diende dit kasteel altijd als woonhuis. Ook voor May en Axel is het in de eerste plaats hun huis, maar daarnaast functioneert het als galerie waar de meeste tentoongestelde voorwerpen ook te koop zijn.

De grote ommuurde tuin ontstond vijftien jaar geleden op de plek waar voorheen slechts weilanden lagen. Hoewel hij strak geordend is, doet hij heel natuurlijk aan, als een floraal landschap waarin talloze perken met bloemen, planten, kruiden en groenten verspreid liggen.

Er moest heel wat gerestaureerd en verbouwd worden om het kasteel om te toveren tot de warme woon- en werkplek die het vandaag is. Axel Vervoordt: “We zijn teruggegaan naar de essentie. We wilden ervoor zorgen dat het huis weer kon ademen.” Het doel van restaureren is voor hem niet zozeer het in zijn oorspronkelijke staat herstellen van een object of antiek meubel. Het gaat erom het voorwerp te doen herleven en het zijn functionaliteit terug te geven. “Originele, oude materialen hebben iets speciaals”, zegt Axel. “Ze stralen kracht uit, symboliseren het vergaan van de tijd. Als je oude, vaak verweerde materialen gebruikt, wordt alles boeiender van kleur en structuur. Ik omring me er graag mee en gebruik ze vaak voor vloeren, kasten en deuren.”

Axel en May Vervoordt richtten het kasteel in met een eclectische combinatie van kunst en antiek uit zowat alle werelddelen en van verschillende stijlen en tijden, van Egyptisch stenen vaatwerk, Italiaans renaissancistisch brons, 18de-eeuwse Engelse meubelstukken tot hedendaagse meubelen. Elk vertrek, hoe groot of hoe klein ook, wordt gebruikt, heeft zijn functie en is ingericht volgens de bestemming ervan. Vervoordt: “Het gaat erom een sfeer van authenticiteit te scheppen. We kunnen pure, simpele vormen combineren met rijk gedecoreerde en romantische objecten. Zo kunnen juist verrassingen ontstaan.”

K anaal heet de verbouwde en gerestaureerde mouterij aan het kanaal in Wijnegem. Axel Vervoordt: “Als er interessante panden beschikbaar komen, kan het aangewezen zijn die te kopen en daarna te restaureren. Soms houden we zo’n pand in eigen bezit, soms verkopen we het aan iemand met wie we dan samen de restauratie bespreken. Op die manier voorkomen we dat belangrijke gebouwen onherstelbaar worden beschadigd of zelfs verdwijnen.”

Hier geen weelderige gordijnen, wollen tapijten en sfeervolle lampenkappen, maar ruwe bakstenen, uniforme belichting met spots, betonnen vloeren en hoge ramen. De architectuur is zo krachtig dat sommige ruimten bijna geen objecten verdragen.

Boris Vervoordt: “In deze enorme ruimten kunnen we laten zien wat we in de loop van de jaren hebben verzameld. Dat varieert van oude boeddha’s die vanwege hun contemplatieve kracht zijn gekozen tot antieke meubelen, en daarnaast moderne zelfontworpen banken en stoelen. Iedereen raakt gefascineerd door de meditatieve sfeer van de hoge betonnen cilinders waarin de muziek van John Cage en Steve Reich weerklinkt.”

Citaten uit het boek “At Home With May & Axel Vervoordt”, fotografie van Cees Roelofs, tekst van Arend Jan van der Vorst en Liesbeth Cooymans. Uitgegeven bij Lannoo, 3933 fr./ 97,50 euro.