Veel Parijzenaars zoeken tijdens het weekend het platteland op om tot rust te komen. Véronique en Philippe Phi besloten er permanent te blijven.

Het is zaterdagmiddag, tien voor twaalf. Zelfs vanaf de snelweg laat de streek zich op haar lieflijkst zien. Uitgestrekte beukenbossen, groene heuvels en waterrijke valleitjes. Het landschap maakt naar het oosten plaats voor kalkrotsen, wijngaarden en een kleurrijk palet van kruiden en bloemen. Bij Carcassonne gaat het asfalt over in landwegen, de gehuchten zien er allemaal verlaten uit.

Toch is de streek, dankzij haar landschap en de mystiek van de Katharen, de laatste jaren weer volop in de belangstelling gekomen. Talloze huizen en boerderijen werden verbouwd.

We zitten aan de ijzeren tuintafel bij het echtpaar Phi, eige-naars van een gerestaureerde boerderij in dorpje Conques-sur-Orbiel. Er wordt wijn geschonken, royale potten met zongedroogde tomaten en zelfgemaakte tapenade gaan open om het boerenbrood te vergezellen. Vervolgens wordt een geurende ratatouille geserveerd. Het gesprek gaat over eten, wonen, reizen en wijn. Kortom : le bonheur de la vie.

‘Geluk’ komt uitdrukkelijk ter sprake wanneer het over La Maison Pujol gaat, zoals de boerderij nu heet. Beide bewoners werkten tot voor kort in Parijs. ?Het leven is er innovatief en jong. Een heel creatieve plek”, zegt Philippe. ?Maar hier is het leven puur. We hadden nood aan ruimte en rust. Zoals veel Parijzenaars trokken we er almaar vaker op uit tijdens het weekend. Tijdens een van die uitstapjes werden we betoverd door deze omgeving en dit huis.”

Allebei houden ze van architectuur, design, kunst en fotografie. De een is extravert, de ander gereserveerd. Als de een praat, luistert de ander aandachtig. Naar eigen zeggen vullen ze elkaar uitstekend aan. Hier, tussen de wijnstreek van Corbières, het Canal du Midi en de kathaarse kastelen, toverden ze samen een oud gebouw om tot een oase van rust.

STRAATPLAVEIEN

De hele interne structuur moest worden vervangen. ?We wisten direct wat we met het gebouw wilden doen”, vertelt Véronique. ?Vaak wordt een oud pand óf volledig in zijn oorspronkelijke staat teruggebracht, óf volledig gemoderniseerd. Wij wilden het allebei. Oud en nieuw samenvoegen en eigen accenten leggen.” Authentieke details bleven bewaard, maar de handtekening van de eigenaars werd zichtbaar. De basis van het huis is sober en bruut.

?Ik zou onze stijl omschrijven als relaxed, natuurlijk, authentiek”, zegt Véronique. ?Nonchalant maar stijlvol. Het is de kunst iets toe te voegen, zonder afbreuk te doen aan het bestaande. We hebben best grote architectonische ingrepen gedaan, maar die vallen niet op, doordat de aandacht naar de oude elementen gaat.”

Het gebouw is eenvoudig en ruim, met een binnenplaats en een schuur. Onder de lemen vloer van de begane grond ontdekte Véronique een calade (een geplaveide hellende straat) van grote keien en cement. De centrale greppel bleef behouden, net als de hooiruiven van de paarden in de stal die werd omgebouwd tot salon.

Ook op de verdieping werd gesloopt, uitgebroken en vergroot. De bestaande lambrisering werd verwijderd en de ruwe muren onder het hout werden ongemoeid gelaten. Het antieke parket kreeg een laagje industriële epoxyverf.

Het interieur : strakke lijnen, neutrale kleuren, verschillende soorten hout en steen, en een mix van klassiek en modern design. Hedendaagse elementen onderdrukken de rustieke sfeer van de boerderij. Niet alleen klassiekers zoals de Mierstoel van Arne Jacobsen of de Barcelonafauteuil van Mies van der Rohe, maar minstens zoveel onbekende stukken. Véronique : ?Schroom niet om verschillende items met elkaar te mixen. Schoonheid zit hem vaak in onverwachte combinaties.” Harmonie is het sleutelwoord. Sommige meubelen werden door henzelf ontworpen en door plaatselijke ambachtslui gemaakt, zoals de platanen tafel in de slaapkamer.

LETTERS & GASTEN

Philippe heeft een verrassende passie voor letters. Alles begon met een grote ‘e’, die hij ontdekte in een laadbak tijdens een trip naar Barcelona. Die prijkt nu in een van de slaapkamers. Het mooie ‘ARS’ in de eetkamer komt uit het dorp, waar het bij het grof huisvuil was achtergelaten.

Omdat ze het allebei prettig vinden om mensen te ontvangen, besloten ze om een paar kamers te bestemmen als Chambres d’Hôtes. Véronique : ?Met vijf kamers hebben we het maximum bereikt. Het is de bedoeling dat er een informele en ontspannen sfeer blijft heersen.”

Dit weekend zijn er drie gasten. Een kunstenaar uit Parijs en een bescheiden Zwitsers koppel met iets verontschuldigends in hun houding. Zij willen vooral niet tot last zijn. Wij vragen of het gezin niet te veel aan privacy heeft moeten inleveren. Philippe : ?Het gebouw bestaat uit twee delen. Wij kunnen ons dus altijd terugtrekken in onze eigen cocon.”

Wonen in het zuiden van Frankrijk is voor een groot stuk buiten leven. Het strakke, zwart betegelde zwembad ligt als een sculptuur in het gras. En alle zuiderse clichés blijken te kloppen : het tjirpen van de krekels, de strakke blauwe lucht en de geur van laurier en olijven.

TEKST EVELIEN VANHERCK – FOTO’S SVEN EVERAERT

?Schoonheid zit hem vaak in onverwachte combinaties. Harmonie is het sleutelwoord”