Al vier jaar en drie platen lang roeit Kapitein Winokio moedig in tegen de onophoudelijke stroom prefab liedjes van Studio 100. Mauro, Henny Vrienten en Kamagurka sprongen al bij de Kapitein aan boord. Op zijn derde plaat inviteert Winokio onder anderen Dimitri Leue, Anton Walgrave en Rocco Granata. We peilen naar het kind in Frank Vander linden, Jan De Smet en Daan.

FRANK VANDER LINDEN, Ik zeg je geen vaarwel mijn vriend

Met welke muziek hield de kleine Frank Vander linden zich zoal onledig ?

Frank Vander linden : Qua kinderrijmpjes herinner ik mij alleen Het zonnetje schijnt zo heerlijk schoon. Eigenlijk ben ik helemaal niet zo vertrouwd met het repertoire, want op mijn achtste was ik al volop in de ban van T. Rex en Pink Floyd. Allemaal dingen die ik leerde kennen via de vriendjes van mijn vijf jaar oudere zus.

Hoe bent u dan bij ‘Geen vaarwel’ uitgekomen ?

Via de Kapitein zélf. Hij is komen aanzetten met een vertaling van Auld Lang Syne, een folksong naar het gelijknamige gedicht van Robert Burns. Aanvankelijk dacht ik dat zo’n liedje over dood en verlies veel te donker was voor kinderen, maar de Kapitein heeft mij ervan overtuigd dat kinderen aan zulke nummers óók behoefte hebben.

‘Geen vaarwel’ is eigenlijk een variant op ‘We’ll Meet Again’.

Precies. Het wordt vaak ten afscheid gezongen op allerlei scouts- en chirokampen. Zegt men mij, want zelf heb ik nooit in een jeugdbeweging gezeten. Weet je, het probleem is dat volwassenen die met kinderen werken altijd fancy willen doen. In een krampachtige poging om aansluiting te zoeken bij hun leefwereld, gooien ze er algauw een hiphopbeat tegenaan en proberen ze op de vloer een ingewikkelde backspin uit. Terwijl kinderen daar allemaal niet mee bezig zijn, die willen zich gewoon amuseren. Ik ben er zeker van dat ze veel meer plezier beleven aan de ongedwongen kinderliedjes van Kapitein Winokio.

JAN DESMET & JEAN BLAUTE, Onder moeders paraplu

Wat is uw vroegste muzikale herinnering ?

Jan De Smet : Dat moet de tune zijn waarmee in mijn kinderjaren de voetbaluitslagen op de radio werden aangekondigd : een trompetstoot uit Bugler’s Holiday van Leroy Anderson. Ik herinner het me nog goed omdat op datzelfde moment de bakker altijd rozijnenbroodjes kwam brengen.

Als zes-, zevenjarige was mijn muzikale hoogtepunt van het jaar de kermis die voor onze deur neerstreek. Uit de stand met de botsauto’s klonken altijd de nieuwste rock-‘n-rolldeuntjes uit Amerika op. ’s Avonds laat hoorde ik dan bijvoorbeeld Blue Moon van The Marcels door mijn openstaande raam naar binnen waaien. Dáár is mijn liefde voor doowop ontstaan.

Met Jean Blaute covert u ‘Onder moeders paraplu’. Waarom precies dat liedje ?

Na twee cd’s van Kapitein Winokio vreesde ik dat álle leuke kinderliedjes al opgebruikt waren. Het verbaasde mij dus dat niemand tot nu Onder moeders paraplu had gekozen. ’t Is een klassieker en bovendien een persoonlijke favoriet van Jean en mij. Alleen vonden we dat er iets aan ontbrak.

En dus smokkelden jullie een nieuwe strofe in het nummer : de moeder in kwestie maakt ‘soep met bruine boontjes’ klaar, waarna de kinderen hoorbaar last krijgen van flatulentie.

Ja, heel stout van ons, (lacht) maar ik denk dat kinderen wel vatbaar zijn voor dat soort humor. Wie van ons voor de protjes heeft gezorgd, zullen we in het midden laten, maar ik kan je verzekeren dat het om geluids imitaties gaat. We hebben niet écht scheten zitten laten in de studio.

DAAN, Schipper mag ik overvaren ?

Vanwaar uw keuze voor ‘Schipper mag ik overvaren’ ?

Daan : Omdat ik het bijbehorende spelletje heel vaak heb gespeeld bij ons thuis op de koer. ’t Was wel geen makkelijk liedje om op te nemen. Om het gejoel van overstekende kindjes na te bootsen, heb ik een stereomicrofoon in mijn studio geïnstalleerd en ben ik vervolgens twintig keer na elkaar luid gillend door de kamer gerend. Leve de overdub !

Het is ook een behoorlijk actuele bewerking geworden. In uw versie mag ‘al wie ADHD heeft’ overvaren, net als de kindjes wier papa’s op Yves Leterme hebben gestemd.

Ja, nu maar hopen dat die Leterme nog een tijdje meegaat in de politiek. Anders is mijn versie binnen de kortste keren gedateerd. Ik vrees er eerlijk gezegd een beetje voor (lacht).

Met permissie, maar kunnen sommige van uw eigen songs óók niet doorgaan voor kinderliedjes ?

Tuurlijk ! Nogal wat van mijn liedjes hebben een speelse, herkenbare, bijna kinderlijke melodie : dus waarom niet ? Ik denk dat songs als Victory of 1969 wel overeind blijven als ze opklinken uit een dozijn kinderkelen.

Bent u zo’n papa die zijn gebroed parforce zijn eigen muzikale smaak opdringt ?

Een beetje wel, vrees ik. Als ik mijn zoontje naar school breng, splits ik hem weleens een nummer als Évidemment van France Gall in de maag. En aangezien ik nog altijd diegene ben die de cd’s en dvd’s in huis haalt, krijgt hij toch vooral kinderliedjes uit mijn tijd te horen : Barbapapa en Beertje Colargol en zo. Dat ik die dingen luider meezing dan mijn zoontje doet er eigenlijk niet zoveel toe (lacht).

‘Kapitein Winokio zag 3 beren’ wordt op 22 augustus uitgebracht door Haiku Harbour en is uitsluitend te koop in de winkels van Fnac en www.kapiteinwinokio.be.

Door Vincent Byloo