Eenvoud tekent het werk van de Engelse pottenbakker Rupert Spira, maar ook zijn biotoop, de achttiende-eeuwse hoeve in Shropshire. In de oude stallen installeerde hij zijn pottenbakkerij en in de woning kwam ook een kantoor.

Meer dan tien jaar heeft Rupert Spira gezocht naar een plek als deze, binnen een straal van 200 mijl rond Londen, maar tevergeefs. Goede vrienden ontdekten deze woning op 3-4 uur rijden van de Britse hoofdstad en belden hem meteen. Nog voor hij uit de wagen stapte, was hij verliefd. De hoeve staat naast een kerk en het uitzicht is adembenemend. In het oudste gedeelte werden al in de achttiende eeuw schapen en koeien gehouden, maar in de laatste twintig jaar niet meer. De hoeve zelf was tien jaar niet meer bewoond en in slechte staat. Dat was ook de reden waarom ze niet eerder verkocht was geraakt. De vorige eigenaar was niet in staat het geheel te onderhouden en verhuisde uiteindelijk naar een bungalow in de buurt.

De hoeve werd opgetrokken in vakwerk, maar dat zat helemaal onder een laag cement, de haarden waren dichtgemetseld en de originele plafonds waren beslagen met platen. Wat anderen dus tegenhield om het oude gebouw te kopen, was voor Rupert Spira een argument om het wel te doen. Zowel hij als zijn vrouw voelden dat dit de juiste keuze was.

Rupert wilde er wonen én werken en voor zijn pottenbakkerij waren de oude stallen heel geschikt. Het hele concept van de inrichting was zoveel mogelijk behouden en waar nodig in de originele staat herstellen. Daar werd tot nu toe heel veel tijd in gestoken. Het huis is een getrouwe weergave van hoe het vroeger werd gebouwd, ook met de materialen die toen beschikbaar waren. Het houtwerk in het huis is van eik en waar het vervangen diende te worden, werd ook eik gebruikt.

Het is echter nooit Ruperts bedoeling geweest om onvoorwaardelijk vast te houden aan wat er was, gewoon omdat het er was, maar het huis te restaureren en aan te passen aan de behoeften van vandaag zonder afbreuk te doen aan de kwaliteit. Zo gaat hij ook te werk in zijn pottenbakkerij. Alles is handwerk en hij is niet snel tevreden. Zijn werk wordt omschreven als eenvoudig, maar is het resultaat van een moeizaam proces. Elk stuk ondergaat verscheidene bewerkingen vooraleer het zijn goedkeuring krijgt. Zijn werk wordt tegenwoordig wereldwijd tentoongesteld.

Toen Rupert Spira zestien was, bezocht hij een tentoonstelling van de bekende Engelse pottenbakker Michael Cardew. Hij was zo geïnspireerd door Cardews werk dat hij besloot ook pottenbakker te worden. Hij werkte twee jaar bij Cardew en begon in 1983 voor eigen rekening in Hampshire, waar hij was opgegroeid. Cardew leerde hem werken met klei en inzicht krijgen in het wordingsproces, hoe je moet bakken en glazuren, maar ook dat je met een open geest moet werken en zin hebben voor vormgeving. “Hij leerde me gewoon dat alles kunst is en niet noodzakelijk tot een bepaalde categorie behoort, maar dat de vorm van een theepot bijvoorbeeld ook poëzie kan zijn. Ik maak altijd recipiënten, het ene is meer open, het andere meer gesloten, maar het zijn altijd recipiënten. Het lijkt wel of mijn repertoire met de jaren enger wordt om het nog beter te kunnen begrijpen en verfijnen”, zegt hij met een zekere voldoening.

Met diezelfde instelling is hij ook begonnen aan het inrichten van zijn grote woning in Shropshire. Je vindt er diezelfde intensiteit terug. Alles lijkt er in symbiose. De vormen zijn zuiver en eenvoudig. De hele esthetiek is eenvoudig, maar er gaat een grote kracht van uit. Bovendien hangt er een gevoel van rust over de plek, dat nog in de hand wordt gewerkt door de omringende natuur. Zowel binnen als buiten ervaar je sereniteit en intensiteit.

+

+

Door Lykke Foged / Foto’s Niels Harving