Recyclage-architectuur boomt : industriële sites, kantoren en zelfs kerken krijgen massaal een nieuwe, en duurzame, bestemming. In Waarschoot vonden we deze oude textielfabriek, waarin architecte Julie D’Aubioul een tijdelijke woning met energiezuinige, mobiele leefmodules bouwde.
Een oud fabriekspand omvormen tot één open loft van 800 vierkante meter : onverantwoord in deze tijden. Krijg dat maar eens leefbaar ingericht. En betaal daar maar eens stookkosten voor”, zegt architecte Julie D’Aubioul. De tijdelijke ‘loft’ die ze in een verlaten textielfabriek uit 1880 bouwde, is er één naar hedendaagse maatstaven : verwarmbaar, knus, recycleerbaar én modulair. Voor het budget van een verbouwde rijwoning in Gent dan nog.
?Omdat het gebouw zo groot is en de werken die we nog plannen zo ingrijpend zijn, moesten we gefaseerd werken. Vandaar dat we eerst een tijdelijke woning bouwden met verrijdbare modules uit OSB-platen, midden in de fabriekshal. Daarin zijn onze living en slaapkamer ondergebracht. Alles is precies op OSB-maat ontworpen, zodat we weinig zaagwerk hadden. Zulke containers verwarmen is betaalbaarder dan een hele fabriek.”
Die aanpak maakt het mogelijk om compleet anders te leven in zomer en winter. ?In de koude maanden trekken we ons terug in kleine, verwarmde ruimtes. En ’s zomers zetten we al de modules en deuren open. Want ook de fabrieksruimte zelf is dan warm genoeg om in te leven. Dan zetten we onze eettafel gewoon op het beton. Onze leefruimte wordt op slag dubbel zo groot”, vertelt ze.
Ook Julies architectenbureau is ondergebracht in een aparte module, weliswaar zonder wielen. Dat bureau heeft zijn definitieve plaats immers al gekregen.
RIJP VOOR DE SLOOP
Toen Julie, haar vriend Stijn en een bevriend koppel de textielfabriek in Waarschoot ontdekten, stond die al jaren leeg. ?Nu ja, leeg, het gebouw diende als opslagplaats voor caravans. Het dak lekte overal en het stucwerk viel zo naar beneden”, lacht ze. ?De verkoper ging ervan uit dat het gebouw zelf geen waarde meer had. Iets om te slopen, dacht hij. Hij vond het, in eerste instantie, zelfs niet nodig ons de binnenkant te tonen. Daardoor konden we het voor bijna de grondprijs kopen.”
Ook de beschermde schoorsteen en de vroegere fabriekstoegangspoort met glazen luifel kochten zij en Stijn erbij. In Julies kantoor hangt een oude foto van textielarbeiders die door die poort naar huis wandelen tijdens hun lunchpauze. ?We zagen meteen het potentieel van de ruimte. Nog vóór we de akte tekenden, waren de vergunningen al rond. Omdat het pand in een kmo-zone ligt, moest aan de woning een werkplaats van een kmo gekoppeld zijn. Stijn heeft er zijn atelier voor kleine metaalbewerking ondergebracht.”
?We willen vooral respect tonen voor de geschiedenis van deze plek. Daarom is onze verbouwing ook tijdelijk en omkeerbaar : we kunnen alles opruimen, zonder littekens te laten in het originele gebouw. Dat mag ook zijn leeftijd tonen, vind ik. Anders dan in de meeste lofts, waar alles gezandstraald en wit geschilderd wordt, wil ik zoveel mogelijk oude elementen behouden, omdat die een verhaal vertellen. De gevels gaan we bijvoorbeeld niet verven. En de oude spanten poetsen we enkel een klein beetje op. Er stonden overal namen ingekerfd van werknemers uit de textielfabriek. Met de jaartallen erbij. Zulke details mag je toch niet zandstralen.”
OUDE CHARME
?De muren van de fabriek zijn in slechte staat. Ze hebben zelfs geen waterkering. Eigenlijk beschouw ik ze nu als ’tuinmuren’ met een mooi patina : de stenen verraden 130 jaar verbouwingen, er zijn mettertijd veel deuren en ramen dichtgemetseld. We combineren de charme van een groot oud gebouw met het comfort van een kleinschalige nieuwbouw.”
Voor de modules kon Julie materialen gebruiken die in de buitenlucht nooit zouden overleven. De volledige structuur van haar kantoor is bijvoorbeeld gemaakt in lichte Kertoliggers, het dak in isolerende polycarbonaatplaten zonder dakprofielen. Het glas is profielloos ‘koud’ geplaatst. En het gehamerde glas is een knipoog naar de glaspartijen in het zaagtanddak. ?Het is ook een visuele barrière voor het atelier van Stijn, dat achter mijn kantoor ligt”, zegt ze. ?Maar weet je wat het grootste voordeel is van onze tijdelijke loft ? Dat we nog niet alles hoeven te beslissen. We rijden ons niet vast qua indeling, budget of timing van de renovatie. Nu werk ik nog alleen op mijn bureau. Maar als ik ooit personeel of een partner heb, dan maak ik mijn kantoor wat groter. Ofwel bouw ik een aparte module voor mijn medewerkers, midden in de fabrieksruimte.”
Info : www.juliedaubioul.be.
DOOR THIJS DEMEULEMEESTER & FOTO’S TIM VAN DE VELDE
?We combineren de charme van een groot oud pand met het comfort van een kleinschalige nieuwbouw”
?De verkoper ging ervan uit dat het gebouw zelf geen waarde meer had. Daardoor konden we het voor bijna de grondprijs kopen”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
