TENUTA DELL’ORNELLAIA IS EEN VAN DE VEDETTES VAN DE VEILINGHUIZEN, TERWIJL ER EIGENLIJK PAS SINDS 1998 KWALITEIT AANWEZIG IS. HET WIJNHUIS ORGANISEERDE EEN VERTICALE PROEVERIJ OVER ZESTIEN MILLÉSIMES.

De eerste wijn van Tenuta Dell’Ornellaia dateert slechts van 1985 en pas vanaf ’95 is er geselecteerd voor een tweede wijn. De Tenuta draagt dus niet het prestige van een grote voorraad oude wijn. Men verwacht bij Ornellaia (97 ha, waarvan 38 ha beplant met cabernet sauvignon, 12 ha met cabernet franc, 38 ha met merlot en 7 ha met petit verdot) een soort bordeauxachtige wijn. Het domein werd in 1981 opgericht door Lodovico Antinori, die niet precies uitblonk in wijndeskundigheid, maar zit nu in een holding waar de familie Frescobaldi de controle heeft. De druiven krijgen een cru classé-behandeling : handpluk, triage, controle van de gistingstemperatuur, delicate extractie, perceelselectie in een zestigtal basiswijnen die een jaar apart worden gehouden en dan geassem-bleerd worden voor nog een bijkomende zes maanden op Franse barriques.

Van de eerste wijn, Tenuta Dell’Ornellaia, worden jaarlijks ca. 150.000 flessen gemaakt ; van de tweede wijn, La Serre Dell’Ornellaia (sinds 1997), ca. 200.000 flessen. Van de Tenuta werd in de rand van de recentste Vinexpo een verticale proeverij opgezet over wel zestien millésimes. Ze werd begeleid door Michel Rolland, die er sinds 1991 consultant is. Wellicht om de zwakheid van de beginjaren te verdoezelen werden de te proeven wijnen geschikt in groepjes van vier, onder een gemeenschappelijk kenmerk : frisheid (2007, 2005, 2002, 1985), charme (2004, 2000, 1995, 1990), rijkdom (2006, 2003, 1999, 1997) en structuur (2008, 2007, 1998, 1988). Zo worden de mindere jaren ingebed tussen de betere. Maar een opa met een kleinkind aan de hand wordt niet jonger. Versleten blijft versleten : 1985, 1988 en 1990. Koudere jaren maken geen grote wijn : 2007, 2005 en 2002. 1995, het laatste jaar zonder tweede wijn, is nu dun en bitter, 1997 is streng door onrijpe cabernet en 2003 is door droogte beschadigd. De andere wijnen waren allemaal goed : 1998 verrukkelijk, 1999 krachtig, 2000 mooi soepel, 2001 erg goed, 2004 en 2006 soepel en lang en 2008 stevig en compleet. Vanaf 1998 zijn er in de goede jaren geen verkeerde wijnen meer gemaakt en werden de wijnen herhaaldelijk internationaal gelauwerd.

Proeverijen zoals deze viseren en promoveren ook hogere prijzen bij de veilinghuizen waar Ornellaia onder de hamer komt. Vooral de grotere formaten, magnums (1,5 l), dubbele magnums (3 l) en imperials (6 l), doen het goed en stijgen voortdurend in prijs. De 1998, een van de betere ‘oudere’, ging op een jaar tijd van 123 naar 167 euro per fles (75 cl). Geen crisis voor Ornellaia.

–

Invoer : Young Charly in Merksem, Antwerpen (www.youngcharly.be). Reken voor een fles (75 cl) van het excellente jaar 2008 minstens 120 euro.

Door Herwig Van Hove

VANAF 1998 ZIJN ER IN DE GOEDE JAREN GEEN VERKEERDE WIJNEN MEER GEMAAKT EN WERDEN DE ORNELLAIAWIJNEN HERHAALDELIJK INTERNATIONAAL GELAUWERD.