Met het nieuwe Brusselse snelrestaurant Moonfood vult de jonge ondernemer Thierry Aerts een leemte : een plek waar je een superlekkere en gezonde hap kunt eten of afhalen, bereid volgens de lifefood-principes. Advies kreeg hij van Annie Padden Jubb, voedingscoach van sterren als Leonardo di Caprio.

Blond, hyperslank, met een stralende huid zonder een spoor van make-up : Annie Padden Jubb ziet er helemaal uit zoals ik me een Californische foodcoach had voorgesteld. Enig opzoekwerk leerde me dat ze vijftig is, maar achtendertig had ik ook geloofd. Annie staat bekend als een autoriteit op het gebied van ‘levende voeding’. Ze schreef er alles bij elkaar negen boeken over, met titels als Secrets of an Alkaline Body en The Lifefood Recipe Book. Daarnaast verwierf ze renommée met haar kuren rond ontgifting en celregeneratie. Twee weken voor ik haar ontmoet, heeft ze nog met Leonardo di Caprio en Tom Hardy gewerkt om hen in optimale conditie te krijgen voor een nieuwe film. Ook Demi Moore en ontwerpster Donna Karan zijn trouwe klanten. Annie Padden heeft twee Lifefood Organic-restaurants/shops, één in Hollywood, één in Santa Monica, benevens een winkel met lifefood-producten in Manhattan. Het was in haar restaurant in Hollywood dat Thierry Aerts inspiratie opdeed voor een snelrestaurant met als motto : gezondheid via voeding. De twee vormden een exclusief partnership om het nieuwe concept in Europa te introduceren, met als eerste vestiging Moonfood, een fastfoodrestaurant/winkel in een indrukwekkend hoekpand vlakbij het Brusselse Centraal Station. Het restaurant is nog niet open als ik Thierry en Annie ontmoet, maar qua interieur belooft het in overeenstemming te zijn met het pure voedselaanbod.

GEZOND ZONDER ONTBERING

Moonfood, het klinkt ronduit poëtisch, maar volgens Thierry Aerts zijn er twee verklaringen voor de naam van zijn restaurant, mogelijk het begin van een keten. “De eerste verklaring is filosofisch : als mens denk je maar beter na over wat je eet. Je kunt geen vijftig jaar smeerlapperij verorberen zonder negatieve gevolgen. Als een astronaut een ruimtemissie voorbereidt, doet hij dat ook nutritioneel. En nu wil ik mijzelf niet vergelijken met een astronaut, maar ik werk hard en wil mijn tijd optimaal kunnen benutten. Dat kan alleen als ik eet zoals het hoort. Helaas is onze voeding in handen van de industrie : ze is bewerkt met het oog op een grotere productie, ze bestaat uit de verkeerde ingrediënten, klaargemaakt volgens foutieve kook- en baktechnieken. Ons eten wordt almaar minder voedzaam met het gevolg dat obesitas en ziektes als kanker steeds vaker voorkomen en veel mensen zich futloos en neerslachtig voelen.”

Bij Moonfood wordt er gekookt volgens de raw food-principes. Het eten wordt niet hoger verhit dan 46°C, niets wordt doodgekookt, ook niet de enzymen, hoogwaardige eiwitten nodig voor de vertering. Vandaar de term levend voedsel. Daarin is ook geen plaats voor geraffineerde suikers, gluten, transvetzuren, genetisch gemodificeerde organismen, gehydrogeneerde oliën en pesticiden. Alle gebruikte noten zijn gekiemd, daardoor worden ze veel beter verdragen. Thierry Aerts : “Als je daarover begint, bekijken mensen je vaak alsof je een buitenaards wezen bent, terwijl wij toch heel herkenbare gerechten serveren. Dat is de tweede, meer ludieke invalshoek voor de naam Moonfood. Overigens moest ook onze chef, ooit souschef bij Yves Mattagne, aan de nieuwe bereidingswijze wennen, het is een heel andere manier van met voedsel omgaan.”

De gerechten zijn niet alleen herkenbaar, maar ook bijzonder lekker. Neem nu de groene burrito die ik voorgeschoteld krijg. Het omhulsel bestaat uit kokosmeel met spirulina (blauwalg) en kruiden, de vulling uit rode paprika, avocado, cashewnoten en zure room. De kokos is gedehydrateerd in een speciaal voor Moonfood ontworpen droogoven van Belgische makelij. De bereiding van de wrap neemt in totaal vijf uur in beslag. De term fastfood slaat dus zeker niet op het kookproces. Anderzijds ligt het verse Moonfoodaanbod kant-en-klaar in een honderd procent biologisch afbreekbare verpakking op de klant te wachten, ideaal voor het lunchpubliek dat niet veel tijd heeft. Al even smakelijk is de koude lasagne, met courgette in plaats van pasta, avocado, macadamianoten, pesto en een marinade van zongedroogde tomaten. Gezond eten dat niet naar ontbering smaakt, helemaal mijn ding !

CHOCOLADE, WE LUSTEN ‘M RAUW

Dat was ook het uitgangspunt van Annie Padden Jubb toen ze haar recepten samenstelde. “De laatste decennia zijn onze voedingspatronen drastisch veranderd. We zijn steeds meer suiker en vlees gaan eten, om maar iets te zeggen. Vlees van koeien die geen gras gevoerd krijgen, maar mais, die ze niet eens kunnen verteren. De veeteelt kwam in de greep van de farmaceutische industrie die de boeren voorzag van groeihormonen en antibiotica. Vanaf de jaren tachtig werd ik in mijn omgeving steeds vaker geconfronteerd met gevallen van diabetes en kanker. Wat was er aan de hand ? Waren we bezig met onszelf te vergiftigen ?”

Vroeg in haar experimenten met gezonde voeding stuitte Annie op het boek Recipes for longer life van Ann Wigmore, die beweerde zichzelf van eierstokkanker genezen te hebben met een dieet van natuurlijk rauw voedse,l rijk aan scheuten en gefermenteerde groenten. Annie Padden Jubb : “Gezond voedsel, maar de recepten waren smakeloos en met een verschrikkelijke textuur. Toen ik opgroeide in Washington State hadden wij thuis een biologische tuin. Met die natuurlijke smaken in mijn achterhoofd heb ik mijn eigen recepten ontwikkeld.”

Bij die recepten ook een voor chocoladetaart. Een gezondevoedingsgoeroe die niet zonder chocolade kan, een vrouw naar mijn hart ! “De taart is gemaakt met rauwe chocolade en gezoet met agavestroop. Normaliter wordt cacao bij zeer hoge temperaturen gebrand en gemalen. Helaas gaan hierdoor veel positieve eigenschappen verloren. Bij rauwe chocolade worden de nibs (stukjes cacaobonen) koud gemalen, zodat de antioxidanten bewaard blijven. Geraffineerde suiker zoals in gummibeertjes zorgt voor een suikerpiek, gevolgd door een sterke daling van het energieniveau waardoor je snel opnieuw honger krijgt. Wij zoeten ons gebak met vijgen, dadels of bessen rijk aan vruchtensuikers, die traag door het lichaam geabsorbeerd worden. Waarom worden marathons zo vaak gewonnen door Kenianen of Ethiopiërs ? Omdat zij in hun voeding niet de snelle koolhydraten en suikers hebben die al generaties in ons dieet zitten. Tegenwoordig zit voedsel vol additieven zoals smaakversterkers, bedoeld om de smaakpapillen te prikkelen. Kinderen die grootgebracht zijn met die chemische troep kunnen vaak niet meer genieten van de smaak van puur fruit. Geef ze een appel en ze vinden de smaak maar niets, ze krijgen er geen dopaminestoot van. Om opnieuw de pure smaak van fruit te kunnen appreciëren moet ze afkicken van artificieel gepimpte toetjes.”

LEVE DE BASISCHE MENS

Stel, ik ben geen fanaticus, maar ik wil door een paar simpele ingrepen gezonder eten. Annie: “Ook al ben je helemaal niet met raw food bezig, als je dagelijks één rauw, ongepasteuriseerd sap drinkt, gemaakt van biofruit of -groenten, dan is dat al heel wat. Neem nu wortelsinaassap met gember : daar zit zowel vitamine A, C als K in. Ik drink dagelijks een paar groene smoothies. Nu dat niet gaat omdat de pers hier nog niet geïnstalleerd is, merk ik dat meteen aan mijn huid en haar. Ook belangrijk : de kwaliteit van het water dat je drinkt. Nitraten, zware metalen, farmaceutische producten, het komt allemaal in het water terecht. Daarom wordt het water dat wij hier aanbieden negen keer gefilterd via omgekeerde osmose en behandeld met uv-licht dat bacteriën doodt. Scheikundig gezien is het basisch, zoals het meeste voedsel bij Moonfood. Als je kijkt waar ter wereld de oudste gezonde mensen wonen, dan blijkt dat in Japan en op eilanden in de Middellandse Zee te zijn, plekken waar het water over koraalkalk stroomt en zeer basisch is. Nog iets : als je maar één bioding koopt, laat het dan olie zijn. Want pesticiden blijven hangen in vet, er is geen manier om ze eruit te krijgen. Olijfolie, kokosolie, maakt niet uit. Elke olie kan een goede olie zijn, als ze maar biologisch en koudgeperst is.”

Natuurlijk geteelde biogroenten, allemaal goed en wel. Maar waar vind je in een geïndustrialiseerd land als België onbezoedelde grond ? Annie Padden Jubb : “Helemaal perfect is het nooit. Ik weet ook wel dat een biowortel nu tien procent meer lood bevat dan een niet-biologische in de jaren zeventig, doordat er nu meer vervuiling is. Maar je kunt altijd een stap in de goede richting doen. Het bewustzijn groeit, overal zijn er nu boerenmarkten waar mensen natuurlijk gekweekte lokale producten kopen, er komen meer honderd procent biologische restaurants zoals Moonfood. Het duurt drie jaar om een groentekwekerij biologisch te maken, zonder pesticiden. De vraag doet het aanbod aan biologische velden stijgen, meer boeren zien er brood in om hun bedrijf om te turnen. Er is de ecologische factor, maar ook een psychologische : er is zo veel negativiteit, angst en miserie in de wereld dat mensen behoefte hebben aan een tegenwicht. Wat kan ik zelf doen om iets positiefs te laten gebeuren in de wereld ? Gezond eten is een simpel en goed begin.”

Moonfood, Koloniënstraat 58, 1000 Brussel, www.moonfood.be

DOOR LINDA ASSELBERGS & FOTO’S FREDERIC RAEVENS & PORTRET SASKIA VANDERSTICHELE

“Je kunt geen vijftig jaar smeerlapperij eten zonder dat dit gevolgen heeft”

“Als je over

lifefood begint, bekijken mensen je vaak alsof je een buitenaards wezen bent, terwijl wij toch heel herkenbare gerechten serveren”