Haute couture lijkt in eerste instantie vooral een sprookjeswereld. Maar erachter schuilt een economische realiteit. Voor de handvol overgebleven legendarische huizen met een eigen atelier dient de coutureweek om te tonen wat échte luxe is. De coutureshow is voor een Dior of een Chanel een (bijna) feilloos marketinginstrument.

Kleinere, veelal obscure couturiers uit verre streken, vinden in Parijs geloofwaardigheid, prestige en gefortuneerde klanten. En dan zijn er nog de ontwerpers met één voet in de mode en een andere in de kunst, zoals de Nederlandse Iris Van Herpen. Hun werk krijgt in de context van de coutureweek meer aandacht dan tijdens de brouhaha van het prêt-à-porter.

Het huis Christian Dior dreigt het België van de mode te worden. Sinds het ontslag van ontwerper John Galliano, vorige herfst, bevindt Dior zich in limbo. Het huis smeekt om creatief leiderschap, bewijst de warrige, focusloze coutureshow in Musée Rodin.

De collectie, een mengsel van carnaval in Rio en de Memphisesthetiek van Ettore Sottsass Jr, is bekokstoofd door Galliano’s voormalige rechterhand, Bill Gaytten, die eerder ook de mannenshow van Galliano onder zijn hoede nam. Een ondankbare taak, ongetwijfeld.

Maison Martin Margiela heeft voor zijn Artisanalcollectie een aantal klassiekers van de meester herzien, en het resultaat is bij wijlen adembenemend : een trenchcoat gemaakt van reepjes transparant plakband, of een aantal delicaat opengewerkte leren jekkers. Giorgio Armani plaatst zijn Atelier-couturecollectie in het teken van Japan. Bij Givenchy toont Riccardo Tisci tien witte jurken.

Karl Lagerfeld heeft voor Chanel de godganse Place Vendôme laten nabouwen in het Grand Palais, met een glazen beeld van Coco Chanel op de top van de kolom. De show is bijna eindeloos, met lange smalle rokken en breedgeschouderde jassen. Jurken fonkelen als de sterren in de hemel boven Lagerfelds articifiële plein. En er is oog voor details. Zoals de schoenen met lampjes die de modellen in de finale dragen. Tijd voor een revival van de X-Files ?

Iris Van Herpen showt voor de tweede keer in Parijs, met haar greatest hits en slechts vier nieuwe creaties. Indrukwekkend, maar kan de Nederlandse ontwerpster het ritme aan van twee collecties per jaar ?

De eerste officiële show sinds jaren van Azzedine Alaïa en het debuut van de jonge Chinese ontwerpster Yiqing Yin kwamen te laat voor onze deadline.

Maakt China op een overtuigende manier de sprong van sweatshops naar couture ? Wordt allicht vervolgd.

(JB)