Duurzaam interieurlabel HoHM: ‘Een thuis creëren vraagt tijd’

Nog maar acht maanden geleden zei Sophie Bartle de modewereld voorlopig vaarwel om haar eigen interieurlabel op te richten. Met een hart voor duurzaamheid en een scherp oog voor esthetiek probeert ze met HoHM uw huis een beetje groener én mooier te maken.

Er bestond geen twijfel over dat HoHM, fonetisch voor ‘home’, zou werken met duurzame en ecologische materialen. ‘Voor mij is het een manier van leven’, vertelt Sophie wanneer we haar bezoeken in haar prachtig appartement/atelier. ‘Ik ben opgegroeid in het Verenigd Koninkrijk met ouders die altijd heel bewust omsprongen met spullen. Ook als het op interieur aankwam. Mijn mama maakte zelf de gordijnen, mijn vader lampen en kleine meubels. Kapotte kleren werden gemaakt in plaats van weggegooid. Groeten en fruit kwamen uit de tuin. Voedselresten belanden op de composthoop, verpakking probeerden we te beperken en anders werd het hergebruikt of gerecycleerd. Het voelt als een tweede natuur dus het is voor mij niet meer dan normaal om deze waarden ook te vertalen naar HoHM.’

EEN KLEINE STAP

Na haar modestudies in Londen volgde Sophie de liefde naar België. Vijf jaar lang was ze deel van het designteam voor de vrouwencollectie van Natan in Brussel. Daarna volgde negen jaar bij de mannencollectie van het Antwerpse Essentiel. ‘Werken in de mode heeft me nog meer doen inzien dat we bewuster kunnen omgaan met spullen. Ik ga nooit de wereld kunnen veranderen, maar voor mij is het wel duidelijk wat ik zelf kan doen om een klein verschil te maken.’

Een grote carrièreswitch naar interieur was het voor Sophie niet. Haar achtergrond in de mode vormde de perfecte bagage om HoHM uit de grond te stampen. ‘Ik heb kunnen werken met bijzonder veel verschillende stoffen. Voor een vrouwencollectie speelden we voornamelijk met vormen, snit en volumes. Die veranderen elk seizoen. Bij de mannencollectie is dat iets minder. Daar konden we dan weer uren spenderen aan het uitzoeken van het juiste knoopje. Details en het kleurenpallet zijn daarbij heel belangrijk. Alles waarvan ik hou in de mode kan ik nu ook toepassen in interieur: de stoffen, de kleuren, de texturen en vormen. De omschakeling naar kussens, gordijnen en het stofferen van meubels voelt heel natuurlijk.’

UPCYCLEN

Voor haar kussens gebruikt Sophie resten van textiel of textielrollen die anders weggegooid zouden worden. Dit zorgt ervoor dat ze een hoge kwaliteit aan een schappelijke prijs kan aanbieden. Toch is duurzaamheid meer dan de materialen waarmee gewerkt wordt. ‘Je moet verder denken. Ik werk regelmatig met Belgisch linnen. Als linnen gewoven wordt, wordt het achteraf geschoren waardoor er heel wat vezels overblijven. De stoffenfabrikant waar ik mee samenwerk zorgt ervoor dat deze overgebleven vezels gerecycleerd worden tot papier. Om transportkosten te drukken, werk ik ook uitsluitend samen met lokale ateliers in Antwerpen. Willen we bovendien niet allemaal de Belgische economie een duwtje in de rug geven?’

Offers heeft ze niet moeten maken om haar ecologisch verhaal te doen slagen, maar uitdagingen komen er wel bij kijken. ‘Het is zoeken naar een evenwicht tussen een eerlijke prijs en het creëren van een duurzaam, ecologisch product. Het vraagt uiteraard meer tijd en reflectie om op zoek te gaan naar de juiste materialen. Het is ook een proces waar je aan moet blijven werken. Als je werkt met restjes textiel liggen niet alle kleuren en patronen voor het rapen. Maar het kan het creatief proces ook wel positief beïnvloeden. Soms kom je stoffen tegen die weer heel wat nieuwe inspiratie geven en er ideeën uitvloeien waar je aanvankelijk niet aan dacht.’

Net zoals in de mode is er een voortdurende nood aan onmiddellijke verandering. We willen nieuw en meer.

‘Nu stoot ik voornamelijk op het probleem van verpakking. Ik gebruik veel gerecycleerd papier en zakken. Helaas zijn die in dit regenachtig land niet altijd de beste optie. Voor verpakking die waterproof is, val je al snel terug op plastic. Je hebt dus geduld nodig. Veel bedrijven in de meest uiteenlopende industrieën kiezen de makkelijkste of meest winstgevende weg: zo snel en goedkoop mogelijk.’

Sneuvelen er bij de groei van een bedrijf niet onoverkomelijk enkele belangrijke waarden, vraag ik haar. ‘Het hangt er vanaf. HoHM streeft er van in het begin naar om duurzame en ecologische producten te maken. Wanneer we zouden uitbreiden en dit allemaal zouden laten vallen, verlies je aan geloofwaardigheid en het vertrouwen van klanten. Voor labels die pas later duurzaamheid integreren in hun strategie is het denk ik moeilijker om aan geloofwaardigheid te winnen. Ongeacht hoe groot HoHM zou worden, het ecologische aspect blijft even cruciaal als de esthetiek van de kussens en gordijnen. Dat is wie ik ben. Het is ook niet mijn bedoeling om te concurreren met de grote merken. Een klantenbestand uitbouwen met mensen die dezelfde waarden nastreven, is al mooi.’

SLOW DESIGN

Wanneer we denken aan duurzaamheid zijn mode of de voedselindustrie sectoren waar we haast onmiddellijk aan denken. Als het op ons interieur aankomt, wordt de ecologische factor nog al snel over het hoofd gezien. Toegegeven, ons interieur verandert minder frequent dan de inhoud van onze kleerkast. Een sofa is zelden een impulsaankoop. Toch kunnen we in ons interieur bewuster omgaan met de spullen die onze kasten en zetels sieren.

‘Net zoals in de mode is er een voortdurende nood aan onmiddellijke verandering. Ook bij grote interieurketens wordt de collectie voortdurend aangevuld. We willen nieuw en meer. Ik denk dat er een gebrek is aan geduld om een interieur geleidelijk aan tot stand te laten komen en na te denken welke sfeer we willen creëren in ons huis. Mensen verhuizen en willen heel hun huis haast binnen de maand volledig ingericht. Dan zijn de grote ketens ideaal. Daar laad je alles in één keer op je kar. Dat is oké, maar als je een mooi kussen tegenkomt van tien euro kan je jezelf wel de vraag stellen van waar de stof komt en waar ze is gemaakt. Slechte basismaterialen kunnen ervoor zorgen dat wanneer het product gebruikt of gewassen wordt, het niet behoorlijk lang zal meegaan.’

Haar selectie aan kussens noemt Sophie ook geen collecties, maar ‘Editions’. ‘Collectie heeft al snel de bijklank dat het vergankelijk is. Dat er elk seizoen iets nieuw komt en het vorige al weer vergeten is. Ik probeer van elk kussen een tijdloos en uniek stuk te maken. Hiervoor werk ik aan mijn eigen tempo, zonder me te laten leiden door de snelheid van trends.’

Haar appartement is een waar interieurpareltje. Hiervoor heeft Sophie voornamelijk rommelmarkten en veilingen afgeschuimd. ‘De tv staat nu op bloembakken die in de jaren zestig gebruikt werden in kantoren. Voor ik meubels en interieurspullen wegdoe, denk ik altijd even na op welke, misschien totaal andere, manier ze nog gebruikt kunnen worden. Het stimuleert de creativiteit.’