Terwijl hij nog voor architect studeerde, was Anthony Seutin al vast van plan zijn eigen huis te bouwen. Tegen het moment dat hij zijn diploma haalde, had hij een duidelijk project voor ogen en waren de plannen bijna klaar. Hij droomt van een eigen plekje waar hij zich uit de stad kan terugtrekken en toch alles in de buurt heeft. Hij ging op zoek naar een terrein waar hij die droom kan waarmaken en vond, nu zowat tien jaar geleden, een enorm perceel dat om evidente redenen nog geen koper vond: het bospad dat zich langs een beboste heuvel slingert en uiteindelijk uitloopt op een relatief vlakke zone is praktisch ontoegankelijk voor vrachtwagens. Maar niet alleen de slechte toegankelijkheid van het verwilderde terrein van 70 are is een hoofdbreker. Ook op administratief vlak zijn er een aantal hindernissen. Volgens het gewestplan zou de grond immers in een zone voor gemeenschapsvoorzieningen liggen. De architect vond het perceel echter ideaal voor zijn plannen en boog zich daarom in detail over het dossier. En hij haalde zijn slag thuis: uiteindelijk erkent het Gewest dat er een inschrijvingsfout werd gemaakt. Zo kreeg Anthony Seutin toch nog de toestemming om de bouwgrond te kopen. Voorwaarde: een stedenbouwkundige vergunning binnenhalen.
Strijdlustig
Een vergunning krijgen was niet evident, gezien de aard van het project. Zonder echte gevel, zonder dakhelling en zonder daklijst heeft het ontwerp meer weg van een boomhut. “Ik was er bijna zeker van dat mijn plannen door de administratie zouden worden afgekeurd”, bekent de architect. Tot zijn grote verbazing, echter, moedigde Stedenbouw hem aan en kon hij op alle steun rekenen. “Toen begreep ik dat de administratieve diensten eerder een bondgenoot dan een tegenstander zijn en dat ze proberen om, samen met de architecten, oplossingen te vinden voor de complexe en soms oubollige tools voor stadsplanning. Daardoor veranderde mijn kijk op mijn beroep aanzienlijk. Het is niet zozeer een kwestie van voortdurend op problemen stoten, het komt erop aan oplossingen te bedenken. Op die manier werd ik me bewust van de belangrijke rol die architecten in de stad kunnen spelen.”
Toch werd het project bijna gedwarsboomd door een – puur om technische redenen – negatief advies van het Gewest. Daardoor kon de gemeente dus niet meteen een vergunning afleveren. Het beroep, aangetekend bij de bevoegde minister én de steun van de gemeentelijke ambtenaren, deden de balans uiteindelijk positief doorslaan.
…
Stephan Debusschere
Lees meer in Ik Ga Bouwen magazine 383
Het huis is opgebouwd uit een centraal volume en vier modules met identieke afmetingen die inspelen op de hellingsgraad van het terrein, de stand van de zon, het uitzicht en de ruimtes in huis.
De volumes rusten op palen om de natuurlijke omgeving niet te verstoren, voldoende daglicht te trekken en te kunnen genieten van boeiende uitzichten.
De aluminium gevelpanelen zijn erg goedkoop. Hun onverwoestbaar karakter leent zich uitstekend tot deze bosrijke omgeving, aangezien mossen er zich niet op kunnen hechten. Omwille van de vele bladeren en takjes die geregeld naar beneden dwarrelen, werd er geen daklijst voorzien.
De houten ramen met dubbele beglazing zijn de zwaarste elementen in de constructie. Het volume vooraan herbergt het volledig zuidelijk georiënteerde salon.
De houten ramen met dubbele beglazing zijn de zwaarste elementen in de constructie. Het volume vooraan herbergt het volledig zuidelijk georiënteerde salon.
Het centrale volume strekt zich uit over twee niveaus. In tegenstelling tot de andere vier volumes, bestaan de muren hier uit alveolaire platen in polycarbonaat, een licht materiaal dat een uitstekende thermische isolatie garandeert.
Om het aanzienlijk niveauverschil op een gedeelte van het terrein te compenseren, moest de architect een kruipruimte creëren die op het hoogste punt toch 2,60 m bereikt. Aan het natuurlijk reliëf werd dus niet geraakt.
De noordelijk gelegen inkomzone wordt overdekt door het volume op palen waarin de beide kinderkamers werden ingericht en vormt op zich een carport.
De avondverlichting toont het lichtdoorlatend karakter van de alveolaire platen in polycarbonaat waaruit de muren van het centrale volume zijn opgetrokken. Het volledig zuidelijk georiënteerde terras werd aangelegd met stenen die ze ter plekke vonden.
De voordeur geeft uit op de centrale kern van de constructie, waar ook alle circulatiezones liggen. Ondanks de beperkte oppervlakte straalt de woning een enorm gevoel van ruimte uit.
De structuur waarin de kachel zit verwerkt, wordt optimaal benut. Op het gelijkvloers biedt ze nog plaats aan een vestiaire en berging, terwijl op de verdieping de wasmachine en droogkast er een plaatsje kregen.
De trap in het centrale volume leidt naar de nachthal die toegang biedt tot de slaapkamers. Dat is de enige ruimte met een schuifraam.
Het volume met de masterbedroom rust gedeeltelijk op dat met het salon en dat met de keuken/eetkamer op het gelijkvloers. Een glazen deur verleent toegang tot het terras dat op het dak van het salon werd aangelegd.
De badkamer die in de slaapkamer van de ouders werd geïntegreerd, werd binnenin afgewerkt met een houten betimmering.
Het noordelijk georiënteerde volume op palen boven de inkomzone herbergt de twee kinderkamers, van elkaar gescheiden door een doucheruimte.
Het grote salon kreeg een plaats in het volledig zuidelijk georiënteerde volume. Het vliesbehang werd rechtstreeks op de OSB-panelen verlijmd. De opbergwand werd door de architect op maat ontworpen.
Een groot raam aan de linkerkant in het salon biedt tijdens de wintermaanden een onbelemmerd uitzicht op de stad en de citadel.
Nog op het gelijkvloers bevindt zich het volume met de keuken en eetkamer. Dit deel van de woning is op het oosten gericht en kreeg aan drie zijden grote ramen. Ook hier werd het meubilair door de architect ontworpen.
Net als in een groot gedeelte van het huis, bestaan de muren in de keuken/eetkamer uit OSB-panelen die rechtstreeks werden bekleed met vliesbehang dat gewoon kan worden geschilderd.
Een wand in het salon, die aan de centrale kern grenst, kreeg een houten lambrisering, in het verlengde van de houten parketvloer. Het raam kijkt uit over de bosrijke omgeving.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier