Wijntest: zes Bordeaux-flessen uit 2010
Deze week proeven we zes flessen Bordeaux uit 2010, verkrijgbaar in Colruyt, Carrefour en Delhaize.
Château Coubet, Côtes de Bourg 2010 Goede kleur met een nuance van vers en wat spanning, de neus is stevig. Ook de smaak is stevig, gezond maar wat lomp zonder nuance. Wijn voor de tuin.
Delhaize: 3,89 euro.
La Maréchaude, Lalande-de-Pomerol 2010 Goede open kleur met een nuance van zacht rood en de neus is van fijn rood fruit. De mond zet smakelijk aan met goede structuur en vulling. Moet passen bij het type geroosterd vlees.
Colruyt: 5,99 euro.
Château La Commanderie de Monmigron, Bordeaux 2010 Heel goede kleurconcentratie, open en van het type zacht rood. De neus vertoont wat finesse maar is ook dun. De smaak is dun en kort en valt weg op het einde. Geen gastronomische mogelijkheden.
Colruyt: 3,95 euro.
Malesan, Bordeaux 2010 Normale, goede kleurconcentratie, zacht rood, de neus is van fijn fruit en houtgedragen. De smaak heeft een streng accent en goede eenheid. Deze wijn moet wat liggen om te ontwikkelen. Goede universele wijn voor de tafel.
Carrefour: 6,79 euro.
La Cave d’Augustin Florent, Bordeaux 2010 Normale goede kleur maar een dunne, waterachtige neus. Dito dunne, zuurschrale smaak. Geen gastronomische mogelijkheden.
Carrefour: 3,89 euro.
Château Puy Laborde, Bordeaux Supérieur 2010 Goede rode kleur met een kleine evolutietoets en een neus van fijn fruit met goede eenheid na opschudden. Smakelijk en sappig in de mond. Moet passen bij het type geroosterde kip.
Delhaize: 5,69 euro.
Meer over Bordeaux
We concentreren ons nog even op de excellente jaren 2009 en 2010, excellent alleszins in Bordeaux. Daarbij is 2010 iets klassieker, met iets meer structuur en bewaarpotentieel dan de sappige 2009. Niet dat dit verschil onmiddellijk in het supermarktaanbod te proeven zal zijn.
Groothandelaars in Bordeaux maken gretig gebruik van het recht om tien procent van andere jaren bij te mengen. Excellente jaren moeten zo wat getemd worden, en magere wat opgekrikt, zodat de kwaliteit in de loop der jaren eenvormiger blijft. Deze wijze van klantenbinding geldt niet enkel voor merkwijnen.
Ook het andere einde van de kwaliteitsboog in Bordeaux, de wereld van de crus classés, kwam in het commerciële nieuws. De boodschap was: Chateau Latour verkoopt zijn wijnen niet meer via de place in Bordeaux maar doet het vanaf nu zelf. De zogenaamde place is niets anders dan een klein conglomeraat van supergroothandelaars, die van de grotere chateaus maar ook van de kleinere met naam de gehele oogst opkopen, en deze dan verder doorschuiven naar makelaars en exporteurs. Dat gebeurt in vooraf opgelegde nipte hoeveelheden (quota), die vooral bepaald worden door de trouw van dit tweede niveau in de minder goede millésimes: een soort koppelverkoop van goede en slechte jaren.
Voor de wijn bij de uiteindelijke consument komt, moet hij nog minstens één extra niveau doorlopen: dat van de lokale invoerder. Er zijn dus minstens drie tussenniveaus die de prijs opdrijven, elk met hun eigen marge. Maar er is meer. Latour doet ook niet meer mee met de primeurmarkt: de verkoop via voorintekening van een wijn die minstens nog twee jaar gelagerd en verzorgd moet worden vooraleer hij het chateau op fles kan verlaten. Latour, met haar miljardair-eigenaar Francois Pinault, wil zo meer drinkklare wijn op de markt zetten… maar vooral ook een stuk van de cascademarges inpikken: de 2008 verliet het chateau voor 150 euro per fles en kwam bij de dikwijls Chinese verbruiker terecht voor 800 euro.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier