Jong talent over de grens

Wij stapten de Belgisch-Nederlandse grens over voor een culinair bezoek aan restaurant ’t Hemelrijk – gelegen in Hulst -, waar een jonge chef verfijnd kookt met pure smaken.

Uit serieuze bronnen kregen we te horen dat er in Hulst iets moois in bloei is geschoten. Dus wipten we even over de grens en parkeerden ons in de schaduw van de rooms-katholieke Sint-Willibrordusbasiliek, opgetrokken in Brabants-gotische stijl.

Het vestingstadje verkoopt zichzelf als ‘meest Vlaamse stad van Nederland’ en gaat prat op zijn bourgondische levensstijl. Dat wilden wij beleven! Ons doel was restaurant ’t Hemelrijk, waar de piepjonge Thomas d’Hooghe door omstandigheden de plaats van zijn vader aan het fornuis vroegtijdig heeft overgenomen.

Met de komst van Thomas werd het roer omgegooid en verjongde en verfijnde de keukenstijl. De garnaalkroketten en pasteien van vader verdwenen, de nette inrichting met de mooie art-decoluchter en de ontvangst bleven. Mama bedient en is, zoals alle goede moeders, de grootste fan van haar zoon.

Wij kwamen ’s avonds en waren alleen, buiten een tafel van vier streng religieus uitziende waterdrinkers. Dit waren geen vertegenwoordigers van de bourgondische levensstijl! De kaart bestaat uit een zesgangenmenu, dat ook in verkorte versie wordt opgediend. De gerechten kunnen ook afzonderlijk worden besteld.

Onze keuze
Wij kozen het viergangenmenu (43 euro) en betaalden 20 euro voor het wijnarrangement. Op tafel kwamen: gierstbrood met geitenkaas en mosterd, gepofte varkenshuid met pickles, beignet van mossel met kerriemayonaise, tom ka kai met kokkel, en gazpacho van aardbei en bleekselderij met sneeuw van groene druif. Van deze verrassingshapjes zaten wij meteen recht!

Het eerste gerecht was ceviche van schol met veldkomkommer, tartaar van zeegroenten en wilde kruiden met vinaigrette van mosterdzaad. En wij bleven recht op onze stoel! Ook de derde bereiding deed onze aandacht niet verslappen: één umami-oester met dashiboter en Zeeuws zomergroen. Hoofdgerecht was dry aged tussenrib van Black Angus met tomatenrassen gekweekt door Hugo de Ridder, en barbecuejus. Het gerijpte Argentijnse vlees was zo smakelijk dat het om een repasse vroeg.

In weerwil van onze insinuaties, kwam de tweede ronde niet! Dan maar verder naar het nagerecht: ijs van honing met stekelbes, gebrande witte chocolade, stekelbes en zuring. Er kwamen nog twee afsluitertjes: Zeeuwse kers, hibiscus, karnemelk en bouillon van steranijs en granité van zeven soorten munt.

Wij vonden de gerechten van Thomas zo verfijnd en zo vol pure smaken, dat wij de hele tijd op onze honger bleven zitten. Dat is niet goed, want Hulst moet het hebben van dagjestoeristen uit het Waasland en die hebben een gezonde appetijt. De kwaliteit van de karig geschonken wijnen was wisselvallig en nodigde uit om de volgende keer zelf een fles te kiezen. (PvD)