Waarmee lessen we best de dorst? Onze drankexpert Michel Verlinden proeft en deelt zijn ongezouten oordeel. Deze week: tequila.
Hand omhoog wie al eens een kater had na een avondje tequila drinken. Het ritueel is bekend: zout likken, tequila in één shot naar binnen kappen en dan je tanden in een partje limoen zetten. Sfeer verzekerd – net als de barstende hoofdpijn achteraf. Het ritueel draagt immers niet alleen bij aan de feestvreugde, zout en limoen zorgen er ook voor dat je niet proeft dat je een brouwsel van erbarmelijke kwaliteit aan het drinken bent dat nog maar weinig te maken heeft met echte tequila.
De oorsprong van het authentieke distillaat gaat terug tot de 17de eeuw, toen de Spaanse conquistadors voet aan wal zetten in wat later Mexico zou worden. Ze leerden er pulque kennen, een melkachtig, licht alcoholisch drankje dat de Azteken hadden uitgevonden door het sap van agaveplanten te laten fermenteren. Naar Spaanse smaak kon die pulque wel wat extra punch gebruiken. Door het sap ook nog eens te distilleren, werd een drank met een hoger alcoholgehalte verkregen, die mescal genoemd werd. Tot op vandaag is mescal de overkoepelende naam van dranken die op die manier gemaakt worden. Alleen wanneer een specifieke agavesoort (de blauwe agave) wordt gebruikt en wanneer de drank in een specifieke regio wordt gemaakt, mag hij de naam tequila dragen.
Er bestaan twee categorieën: tequila mixto en 100% agavetequila. De eerste moet minstens 51% blauwe agave bevatten, aangevuld met rietsuiker of mais en eventueel ook kleur- en smaakstoffen. In 100% premiumtequila’s mag enkel blauwe agave zitten. Het is die laatste variant die de laatste jaren aan een opmars bezig is. Onder andere het feit dat George Clooney in 2013 met twee vrienden het merk Casamigos oprichtte, droeg ertoe bij dat tequila z’n imago van feestbeest ondertussen heeft ingeruild voor dat van een respectabele spirit waarover de gemiddelde hipster al eens graag z’n kennis tentoonspreidt tijdens een proeverij onder vrienden.
Geproefd en gekeurd: tequila
1.Tequila blanco, Calle 23, 47 euro (70 cl), drankdozijn.be
Deze tequila op basis van 100% blauwe agave ruikt naar versgemaaid gras. In de mond volgt een explosie aan smaken waaronder groene appel, gedroogde abrikozen en amandelen.
2. Tequila blanco, El Reliz, 63 euro (70 cl), drankbaron.be
Afkomstig uit de geboorteplek van tequila, Jalisco. Geurt naar citrus, smaakt er ook naar, met licht rokerige tonen.
3. Tequila blanco, Rooster Rojo, 38 euro (70 cl), decantalo.be
Minst opmerkelijke van de vier. De toegankelijke vanillegeur is een voorbode van de eerder vlakke smaak. Wel heel geschikt als basis voor cocktails.
4. Tequila reposado, Espolon, 40 euro (70 cl), topdrinks.be
Om ‘reposado’ genoemd te mogen worden, moet een tequila minstens twee maanden rijpen. Vegetale smaak met toetsen van vanille en geroosterde eik.
