De betere Duitse wijnen

Witte wijn wordt geassocieerd met lichtheid, frisheid en elegantie. We proeven zes flessen uit Duitsland.

Met Duitse kwaliteitswijn is er in onze supermarkten duidelijk iets aan de hand: we kregen met moeite zes verschillende flessen bijeengesprokkeld, toch van de betere soort, niet de eeuwige Liebfraumilch en konsoorten. Dat is des te verwonderlijker omdat er verschillende marktelementen in hun voordeel spelen.

Ten eerste is Duitsland met zijn wijngebieden Rheingau en Mosel heel dichtbij, in vergelijking met bijvoorbeeld Bordeaux. De hotels zijn er gemoedelijk en de maaltijdprijzen vrij braaf. Maar vooral: de typisch Duitse wijn past perfect in de moderne keukenopvattingen. Duitse witte kan, beter dan welke andere witte ook, de lichtheid en exotische accenten van een elegante keuken ondersteunen en pareren.

De alcoholgehaltes, zeker van de zoetere types zoals Auslese en Spätlese, zijn verrassend laag, vaak rond 6 à 8 vol.-% (wat ze bovendien ‘controlevriendelijk’ maakt). En dat terwijl de klimatologische opwarming overal elders de druiven hopeloos zoeter maakt en het alcoholgehalte doet oplopen.

In bordeauxwijnen van 2010 en 2009 zijn alcoholniveaus van 15 tot 16 vol.-% geen zeldzaamheid. Aan tafel gaan dergelijk ‘zware’ wijnen erg snel vervelen, zeker als de alcohol niet door een exuberante fruit- en zuurkoepel wordt toegedekt. De Duitse wijnen waarvan hier sprake, zijn bovendien wit en wit is in de mode.

Wit wordt op de consumentenmarkt terecht geassocieerd met lichtheid, frisheid en elegantie. De grote Duitse witte schitteren meestal ook door frisse zuren die zij te danken hebben aan de koele nachten tijdens de rijping.

Verder moeten we in hun voordeel nog vermelden dat ze meestal van het monocépage-type zijn, denk maar riesling, en dus gemakkelijk te herkennen. Deze herkenbaarheid geeft bij de consument een gevoel van thuiskomen en schept vertrouwen. Bovendien is Duitsland niet besmet met een overvloed aan chardonnay- en cabernetwijnen en is het, te midden van het wereldwijde succes van namaakbourgogne en namaakbordeaux, merkwaardig ‘zuiver’ en authentiek gebleven. Er is nu trouwens overal een terugkeer naar traditionele lokale druivensoorten.

Toch is het niet al goud wat blinkt: de zoetgehaltes staan in Duitsland niet op het etiket vermeld en dikwijls wordt het dus gissen, de naamgeving is bijzonder ingewikkeld, sommige etiketten zijn nog altijd in gotisch schrift en, zoals gezegd, schiet de grootdistributie tekort. (HvH)

De selectie

Mainzer Domherr Kabinett 2009, Prädikatswein Rheinhessen, Ewald thed. Drathen
Uiterst bleke kleur. Neutrale neus maar toch iets puntig. Simpele zoetzure smaak. Kan gekoeld dienen als aperitief.
Colruyt: 3,54 euro.

Ruppertsberger Riesling Classic 2009, Pfalz, Winzerverein Hoheburg
Bleek met kleine gele nuance. Ronde neus met vulling maar niet wee. De smaak is redelijk droog met frisse zuren maar weinig rieslingkarakter. Kan al passen bij visvoorgerechten.
Delhaize: 3,99 euro.

Himmeroder Hof Riesling Classic 2009, Mosel, Rainer Licht
Mooie gele toets in de kleur. Frisse rieslingneus die wat nuance mist. De smaak is wel van riesling met een zoet accent en een wat zure finale. Kan passen bij voorgerechten.
Colruyt: 6,45 euro.

Rudesheimer Rosengarten 2009, Qualitätswein, Nahe, Weinkellerei Klostor
Waterige kleur en dunne, weeë neus. De smaak is karakterloos en flauw zoeterig. Geen gastronomische mogelijkheden.
Carrefour: 2,39 euro.

Zeltinger Sonnenuhr, Riesling Kabinett 2007. Mosel, Markus Molitor
Mooie geelgroene nuance in de kleur. Fijne, puntige rieslingneus met een minerale toets. De smaak is evenwichtig en goed fris met zelfs wat lengte. Kan passen bij de moderne fijne keuken met vis, kip, zwezerik.
Carrefour: 12,35 euro.