Voormalig Miss België Katia Alens vindt het “echt wel mooi dat modellen magerslank zijn”. Met deze uitspraak begeeft de styliste zich op gevaarlijk terrein.
Katia Alens was te gast bij het radioprogramma De bende van Annemie, waar haar mening gevraagd werd over de Haute Coutureweek die vandaag afgesloten wordt. De Limburgse kijkt met plezier naar de modeshows, maar stoort zich aan de kritiek die de modellen steeds te slikken krijgen. “Voor velen zijn die te slank. Dat vind ik altijd vreselijk om te horen. Ik vind ‘magerslank’ zijn echt wel mooi.” Bovendien, zo haalt Alens aan, is het noodzakelijk dat ze zo slank zijn. Ze vertelde over een meisje dat ze deze week zelf geboekt had en die uiteindelijk te zwaar bleek. “Foto’s, televisie: dat verdikt altijd. Dus ja, modellen moeten maatje 34 hebben. Dat komt nu eenmaal mooier over.”
Toen Annemie Peeters voorzichtig polste of het beeld van magere modellen soms toch ook niet kon leiden tot eetstoornissen erkende Alens dat probleem, maar vond ze dat je jezelf in de spiegel moet bekijken en moet beseffen dat jij niet dat model bent. “De proporties moeten kloppen. Jij bent niet dat model, neem daar afstand van.”
Deze uitspraken deden de wenkbrauwen de hoogte in schieten. Mode, media en modellen zijn immers verantwoordelijk voor beeldvorming, beeldvorming die beïnvloedbare jongeren veel sneller internaliseren dan we denken, jongeren die niet zo gemakkelijk afstand nemen van dingen. Een eentonig blank, slank modebeeld voorschotelen is wel degelijk schadelijk, en als Katia Alens daar in haar hoedanigheid als styliste geen graten in ziet dan is dat verontrustend.
Er is geen reden om een ban op “te slanke modellen” in te voeren, zoals sommige activisten pleiten, en het heeft ook geen zin om te eisen dat de catwalks bevolkt worden door “echte vrouwen”, omdat het leeuwendeel van de meisjes op de catwalks best wel gezond is (het modellenleven is haast topsport) en er heus wel vrouwen bestaan die van nature een maatje 34 of 32 hebben. Alleen: niet alle modellen mogen gezond leven omdat ze anders zouden verglijden naar een maat 36 of 38. Niet alle vrouwen hebben maat 34. En dus is het niet meer dan logisch dat de schreeuw om diversiteit steeds luider klinkt. Dat er op de catwalk variaties te zien zijn van verschillende soorten lichamen, leeftijden en huidskleuren. Modeshows en campagnes mogen immers best aspirationeel zijn, maar daarom niet wereldvreemd.
