‘Tegenwoordig ga ik naar de supermarkt als een soldaat die naar het front trekt’

Columnist Jean-Paul Mulders mijmert over de dingen des levens.

Tegenwoordig ga ik naar de supermarkt als een soldaat die naar het front trekt. Ik houd mij schuil in de rayon met de wondhelende zalf en de eeltvijl met diamantkristallen. Ik licht mijn mondmasker op, hap naar adem en bedenk dat dit wellicht het leven is: eelt waar af en toe wat edelsteen in fonkelt. ‘Bonheur,’ verklapte een beroemd hoogleraar in de zielkunde mij, ‘betekent niet toevallig ‘een goed uurtje’. Je moet niet hopen dat geluk veel langer blijft duren.’

Op de wondzalf staat: ‘kan helpen tegen littekenvorming’. Ik vraag aan een verkoopster of zij weet waar de zalf voor kerven in de ziel ligt. Zij kijkt mij aan met verwilderde ogen en verwijst door naar haar collega van de snoepafdeling. Dat vind ik nog zo dwaas niet. In de saga van Harry Potter zijn Dementors de meest vreeswekkende verschijnselen. Ze vermenigvuldigen zich in donkere steegjes en zuigen alle geluk op uit hun omgeving. Mensen die in hun buurt komen, herinneren zich alleen maar het ergste wat ze ooit meegemaakt hebben. Het enige wat dan helpt, is het oproepen van een Patronus. Maar dat is magie voor gevorderden. Minder bekwame tovenaars beredderen zich met het eten van chocolade. Daarom houd ik altijd een flinke portie bij de hand: karamel met zeezout.

Ik koop opschuimmelk voor cappuccino en kattenbakvulling met de prettige naam Nullodor. Bij het rek met sauzen neem ik Zigeunersaus van Knorr die misschien verzamelwaarde krijgt. Bij de ketchup gaan mijn gedachten uit naar de Amerikaanse oud-president Ronald Reagan. Die schijnt eens gezegd te hebben: ‘Ketchup is a vegetable.’ Sindsdien ben ik fan, van tomaten maar ook van Ronald. In de tijd dat de dieren nog spraken, schreef ik voor een populair dagblad een artikel over zijn mentale aftakeling. In zijn levensavond schepte Reagan met een schepnet onophoudelijk onzuiverheden uit het zwembad, omdat hij was vergeten dat hij diezelfde dag al onophoudelijk onzuiverheden uit het zwembad geschept had. Het voordeel aan dementerende oud-presidenten is dat ze de zuiverste zwembaden ter wereld hebben.

Met anekdotes over dode presidenten moet je wel uitkijken. Het is niet cool om de namen te kennen van lui die in het Witte Huis zaten vóór pakweg Barack Obama. Dan kan je evengoed bekennen dat je al leefde voor het internet werd uitgevonden. Soms kijk ik stiekem naar oude filmpjes op YouTube, waarin Reagan zijn Russische collega Gorbatsjov bezweert om de Muur neer te halen.

Ooit fietste ik langs restanten van de Muur met een beeldschoon meisje dat Leica heette. Ik durfde haar niet te vragen of haar vader misschien fotografeerde. Wel raakten we verknocht aan Apfelschorle, een mengsel van appelsap en koolzuurhoudend water. Berlijn was goedkoop en fabelachtig in die dagen.

In de onvoltooid tegenwoordige tijd betaal ik aan de selfscan tweehonderdvijftien euro voor een fles gin, twee zakken zure beertjes en een handvol andere levensnoodzakelijkheden. Volgens economen loert in het struikgewas het monster van de hyperinflatie.

Het meisje dat mijn kar controleert, heeft groene ogen. Zij ziet de chocolade en zegt dat karamel met zeezout haar favoriete smaak is.