‘Soms vrees ik dat Kerst nooit meer dezelfde magische dag zal zijn als vroeger’

‘Het ontbreekt me de laatste jaren steeds aan geschenkideeën’, zucht Knack Weekend-redacteur Jorik Leemans.

Na het vijfde glas wijn durf ik al eens dramatisch uit de hoek te komen. ‘Als ik ooit nuttige cadeaus voor kerst begin te vragen, maak ik er maar beter meteen een eind aan.’ Het is kerstavond 2016 en ik zit aan tafel met mijn familie van vaderskant. Terwijl een beetje verder aan de tafel mijn tante haar secret Santa-pakje opent, zucht ik tegen mijn tweelingzus en twee nichtjes hoe moeilijk het weer was om een leuk verlanglijstje voor Kerstmis samen te stellen. Cd’s vragen zou dom zijn aangezien ik het volledige album gewoon op Spotify kan terugvinden, en sinds de komst van Netflix lijken ook dvd’s zonde van het geld. Een goed boek, dat kan nog. Maar ook daar is de inspiratie eindig. En praktische spullen, zoals keuken- of ander huishoudelijk gerief? ‘Dat hoort toch niet thuis op een kerstlijstje’, aldus mijn 21-jarige ik.

Terwijl ik als kind zonder al te veel moeite een waslijst aan potentiële eindejaarsgeschenken kon samenstellen in recordtijden, ontbreekt het me de laatste jaren steeds aan ideeën. Heel frustrerend als er op maar liefst vier feesten cadeautips worden verwacht. Enkele weken terug pende ik na lang nadenken slechts één onontbeerlijk geschenkidee neer. Tupperware-potjes. Nuttiger dan dat wordt het niet.

Bovendien zijn cadeaus heus niet het enige aspect dat verandert wanneer je volwassen wordt. Tover maar eens het ideale menu op tafel in een sfeervol gedecoreerd huis, met een stijlvolle outfit en originele cadeaus. Het idee alleen al bezorgt me stresszweet. En dan moet ik nog maar een feest hosten voor acht vrienden, laat staan twintig familieleden. Zeker, er zijn tips om zo eenvoudig mogelijk het ideale kerstfeest op poten te zetten, maar soms vrees ik dat het nooit meer dezelfde magische dag zal zijn als vroeger.

Kon ik nog maar een keer de kerstperiode als kind ervaren. Nonchalant enkele kerstballen ophangen, terwijl mijn moeder zich geërgerd met de in elkaar geknoopte kerstlichtjes bezighoudt. Elke ochtend naar beneden spurten om te kijken of er pakjes zijn bij gekomen onder de kerstboom (en de kriebels in de buik als dat het geval is). Of na het familiefeest samen met mijn zus en nichtjes gezellig blijven slapen bij mijn grootouders.

Hoewel ik nog steeds erg geniet van de familiebijeenkomsten op 24 en 25 december, zal er altijd een zweempje melancholie in me opkomen bij de periode dat ik nog een echt kerstekind was.

Misschien is dat kinderlijke enthousiasme wel opnieuw op te wekken als ik me dit jaar gewoon laat verrassen? Als geschenktip enkel de vraag om me ervaringen cadeau te doen en geen spullen, zoals de voorbeelden hier. Een uitdagende cursus, of een ontspannende wandeling. Hoe blij ik als kind ook was met mijn nieuwe speelgoedtrein en barbie; dat hele materiële gedoe is tenslotte niet waar de kerstgedachte om draait.

Vrede op aarde voor iedereen is al meer dan tweeduizend jaar lang het motto. Vrede op aarde en Tupperware. Die spaghettisaus vriest tenslotte zichzelf niet in.