Schooldirecteur Frances Martens bedankt haar medewerkers: ‘De onderlinge solidariteit is ongezien’
De buurjongen die boodschappen doet, de quarantaine-Tinder-crush, de huisarts, de tramchauffeuse of de kat die kopjes geeft: in deze rubriek bedanken lezers iemand die tijdens deze coronacrisis een welgemeende merci verdient. Vandaag bedankt directeur Frances Martens haar 260 medewerkers op het IVV Sint Vincentius Gent.
‘Twee dagen voor de lockdown hadden we onze eerste crisisvergadering. We zijn een domeinschool in maatschappij en welzijn met 1.400 studenten. Technisch en beroeps middelbaar dus, en zo’n 550 HBO5 studenten verpleegkunde die een graduaatsopleiding verpleegkunde volgen. De maatregelen vroegen van elke school veel, maar als je zorgkundigen, kinderbegeleiders, opvoeders en verpleegkundigen opleidt, zit er een extra uitdaging aan. We kunnen het ons bijvoorbeeld niet permitteren om een heel jaar verpleegkundigen niet te laten afstuderen, dus moesten we er voor zorgen dat 200 van onze studenten op 17 maart aan hun stage konden beginnen. Dat vroeg een ontzettende inspanning. Er was paniek, angst en onzekerheid, dus zowel stageplaatsen als studenten moesten opgebeld en gecoacht worden.
Eens dat het weekend voorbij was, begonnen de online lessen en het afstandsleren. Collega’s met minder digitale skills werden enorm uitgedaagd, maar gelukkig zagen we een indrukwekkende solidariteit tussen de collega’s. Belangrijk, want terwijl ze keihard hun best deden, moesten heel wat van onze leerkrachten thuis ook nog hun eigen kinderen begeleiden.
Iedereen steunde en hielp elkaar. Er werd echt geluisterd. Je mag bij ons al eens een slechte dag hebben, want de situatie is ook lastig. De verpleegkundigen kregen nieuwe leerstof, want we willen ze zo veel mogelijk meegeven als ze afstuderen. Bij de secundaire leerlingen was het belangrijk om iedereen aan boord te houden, en dat vroeg veel van de leerkrachten, die soms zelfs op een soort huisbezoek-op-afstand gingen bij kwetsbare leerlingen. Die laatste hebben we ook uitgenodigd om op school te komen studeren en we hebben zelf voor laptops gezorgd om uit te delen. Dat er door ons hele team zo veel werk is geleverd om niemand te verliezen, daar ben ik bijzonder fier op.
De onderlinge solidariteit is ongezien
Tijdens de Paasvakantie werkte iedereen aan nieuw materiaal, want ook de secundaire studenten kregen na het verlof nieuwe leerstof. Daarbovenop deden nogal wat van onze leerkrachten vrijwilligerswerk in allerlei instellingen en zelfs bij Tele Onthaal. Op zo’n moment besef je dat alle zorgverleners eigenlijk één grote familie zijn. Zorgen zit echt in ons DNA.
Ondertussen hebben we nog een stagewissel achter de rug en zijn we klaar om gedeeltelijk weer open te gaan. Voor een school als de onze, waar niet alleen theorie gegeven wordt maar de leerlingen ook hun vaardigheden moeten oefenen, was dat niet eenvoudig. Sociale afstand in praktijklokalen, dat geeft een ander ontsmettingsverhaal. Mondmaskers, handhygiëne: met onze knowhow en ons gezond verstand moeten we daar draaiboeken voor uitwerken. Net daarom gingen sommige van onze mensen op andere scholen advies geven over hoe hun heropening veilig kon. Want het blijft belangrijk dat we besmettingen voorkomen, zodat leerlingen en leerkrachten niet ziek worden en het hele systeem gaan ontwrichten.
Daarnaast zijn er werkgroepen die uitzoeken wat de leerlingen absoluut nog moeten meekrijgen dit jaar, want daar moeten we keuzes in maken. Onze poetsvrouwen, die voor de heropstart grote kuis gedaan hebben, hebben zelf beslist om langere uren te werken, zodat ze extra ontsmettingswerk kunnen doen. Wat mij bij dit alles treft, is dat al onze mensen verder denken dan gewoon hun job. Iedereen, van de poetsploeg tot mijn directieteam, geeft het beste van zichzelf. Het is een zware periode en veel van onze mensen zijn uitgeput. We weten dat onze school nooit meer hetzelfde zal zijn na deze crisis, maar we hebben ook ontzettend veel bijgeleerd, en de onderlinge solidariteit was ongezien. Dat geeft een enorm trots en dankbaar gevoel.
En op persoonlijk vlak wil ik ook mijn man bedanken, die niet alleen elke dag voor lekker eten zorgt, maar me ook doet lachen. Essentieel om de spanning weg te halen, natuurlijk.’
Wil jij zelf collega’s, vrienden, verplegers, buren, personeel of de bakker om de hoek in de bloemetjes zetten op Weekend.be? Zet op mail wie je waarom wil bedanken naar bedankt@knack.be en wij doen de rest. p>
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier