Opening 39ste Internationaal Filmfestival van Vlaanderen Gent

Als er in Vlaanderen al zoiets als een societykalender bestaat, dan is de Opening van het Filmfestival Gent er dik met rood omcirkeld. Alleman in feestverpakking onder de schijnwerpers op de trappen van Kinepolis: hoera, we zijn er weer bij dit jaar.

Ja, er is zoiets als een picking order: om alle gegadigden te kunnen bedienen wordt de openingsfilm in verschillende zalen geprojecteerd, het eerst in de zaal met de meeste VIP’s, zodat die na afloop ook het eerst bij de cava en de hapjes geraken. De laagsten in aanzien arriveren daar zowat tegen middernacht, die moeten zich reppen om nog zat te raken.

Met een beetje geluk ben je als would be paparazzo bij de gelukkigen en kun je in Zaal 2 vóór en na de vertoning volop de celebrities bespieden. Ha, de conceptuele kunstenaar Jan De Cock vreet zich door een grote zak ribbelchips, als dat niet ontluisterend is. Wat mij op de receptie achteraf eens te meer opviel, is dat al dat bekend volk elkaar kent. Wat is de link tussen voornoemde Jan De Cock en Tom Van Laere, alias Admiral Freebee? En tussen Pascale Platel en Etienne Vermeersch? Bestaat er een soort parallelle realiteit waarin Mireille De Gucht, Showbizz Bart en Karl Vannieuwkerken op regelmatige basis de stand van de wereld bespreken?

Helaas wordt er op een filmfestival ook over film gepraat. Kom je met je ziel onder arm uit The Broken Circle Breakdown en toetert er iemand in je oor dat het weliswaar een schone film is en geweldig geacteerd, ‘maar de regie had toch wat strakker gekund. En hier en daar was het allemaal te uitleggerig en (spoiler alert!) bij de sterfscène waren die hallucinaties er te veel aan. Alsof er foute paddo’s aan te pas waren gekomen, haha.’

Ja kijk, misschien ziet een mens wel galopperende paarden als hij dood gaat, ik zou het niet weten. Daarom concentreer ik mij op recepties liever op de hapjes. Uitmuntend die glaasjes met zalmtartaar, alsook de vegetarische chili con carne, hoewel dat strikt genomen een contradictio in terminis is. Om van de mini-eclairs nog te zwijgen. Zodat ik om middernacht ei zo na een Heimlich greep moest ondergaan toen Johan Heldenbergh door de micro met donderend stemgeluid zijn vrouw een gelukkige verjaardag toewenste. Sympathiek en nu weten we voor eeuwig ten dage dat Joke Devynck op 10 oktober jarig is. Volgend jaar allemaal effe bellen!

Linda Asselbergs