Maggie gaat op dieet

Het gebeurt af en toe dat een boek controverse veroorzaakt nog voor iemand het gelezen heeft. Maar een kinderboek vol prenten en rijmpjes? Het kan.

Het gebeurt af en toe dat een boek controverse veroorzaakt nog voor iemand het gelezen heeft. Maar een kinderboek vol prenten en rijmpjes? Het kan. Maggie goes on a Diet, dat uitkomt in oktober, zorgde al voor flink wat heisa in de Verenigde Staten.

Het boek van auteur Paul M. Kramer gaat over de veertienjarige Maggie die in acht maanden tijd zowat 25 kilo afvalt door een dieet van gezonde voeding en veel sport. De obese en onzekere tiener verandert door die fysieke transformatie in een zelfzekere en populaire jonge meid.

Het boek wordt op Amazon.com omschreven als bestemd voor vier- tot achtjarigen, al spreekt de auteur zelf liever van achtjarigen en ouder.

Grote verontwaardiging

Psychologen en dokters die werken rond eetstoornissen ventileerden heel wat kritiek in de Amerikaanse pers. Zulke jonge kinderen moeten het begrip ‘dieet’ nog niet leren, klonk het, maar vooral het idee dat slank zijn voor kinderen en tieners de sleutel is tot succes, moest het ontgelden. Ook op Facebook en Twitter was er grote verontwaardiging.

De auteur verdedigde zich onder meer op CNN en in de TV-show Good Morning America. “Diëten gaat over een verandering van gewoonten: gezonder eten en ongezond gewicht verliezen. Ik wil kinderen met overgewicht inspireren om gezonder te leven.”

De auteur heeft zelf geen medische achtergrond. Hij schreef eerder al kinderboeken over scheiden en over pesten.

Chips binnen handbereik

Sunday Times-columniste India Knight bekeek de hele controverse van op een afstand. “Jonge kinderen zijn zich zeer bewust van hun lichaamsgewicht en eetstoornissen vormen een serieus probleem”, schreef ze. “Normaal gezien zou ik ook zeer verontwaardigd zijn over een dergelijk boek.” Maar tijdens haar vakantie aan de Britse kust stemde het haar triest om op het strand zoveel obese kinderen te zien. Meestal met snoep, frisdrank en chips binnen handbereik.

Ze besloot dat zo’n boek een goede hulp kan zijn. “Als dat boek hen doet aanvoelen dat ze niet alleen staan met het probleem, dan zie ik niet in wat ertegen in te brengen is.”

Dure junkfood

Voeding en opvoeding, ik vind het een aartsmoeilijke combinatie. “Zit daar veel suiker in? Is het ongezond?” checken mijn acht- en zesjarige weleens, want ook op school wordt terecht aandacht besteed aan gezonde voeding. Probleem is dat ze zich er wel niet laten door tegenhouden, het zijn dan ook kinderen, als ik op de twee vragen bevestigend antwoord.

Goed advies leidt hier bijna automatisch tot een gecompliceerde houding tegenover eten. En dus moet je hopen dat je niet de basis legt voor een eetstoornis later.

Langs de andere kant, kun je ze ook hun gang niet laten gaan. Obesitas is een reëel probleem voor de volksgezondheid (zie diabetes, hartproblemen, hoge bloeddruk,…). Volgens een artikel in het Britse medische toptijdschrift The Lancet zal tegen 2030 de helft van de Amerikaanse bevolking obees zijn, tenzij er overheidsinterventies komen. Die interventies slaan dan op het goedkoper maken van gezond eten, duurder maken van junk food en de marketing van ongezonde voeding aan banden leggen.

Gigantische snoepwinkel

Ook bij ons zie je steeds meer mensen en kinderen met overgewicht. Dikmakers zijn dan ook overal voorhanden: probeer maar eens iets gezonds te vinden als je een dagje naar pretpark gaat, of naar de cinema. Voor je de zaal in kunt, moet je in de meeste cinema’s door een gigantische snoepwinkel. En dat zijn maar enkele voorbeelden.

Degene die voor ouders een boek schrijft over hoe je je kinderen dezer dagen gezond en ongecomplexeerd een goede relatie met voeding kunt geven, die heeft een bestseller in handen.

Trui Moerkerke