Isabelle d’Ornano, de gravin achter het cosmeticamerk Sisley: ‘Toewijding is zeldzaam’

Isabelle d’Ornano (86) werd in Polen geboren als Isabelle Potocka. In 1976 richtte ze samen met haar echtgenoot Hubert d’Ornano het Franse cosmeticamerk Sisley op. Vandaag is ze nog steeds artistiek directeur van het huis en verzorgt ze de inrichting van de boetieks, waarvan de recentste deze zomer in Antwerpen openging.

Rijkdom

“Stevige roots zijn een kracht in het leven. Zelf heb ik lange tijd gedacht dat ik een wereldburger was. Ik ben geboren in Polen, een land waar ik nog altijd aan gehecht ben, maar verhuisde tijdens de Tweede Wereldoorlog op mijn vierde naar Spanje met mijn ouders. Later woonde ik in Londen, tot ik met Hubert trouwde, een succesvol industrieel uit een roemrijke Franse familie. Toen had ik voor het eerst het gevoel dat ik wortels had. Sindsdien besef ik wat mijn echte rijkdom is: mijn culturele erfenis en de bagage die mijn levenservaringen me meegegeven hebben.”

Passie voor kunst

“Veel kunstverzamelaars willen vooral bezitten. Dat heb ik helemaal niet, en ook speculeren interesseert me niet. Mijn passie voor kunst gaat terug tot mijn kindertijd, toen ik na de zondagsmis meeging naar het Prado in Madrid. Het enige dat voor mij telt is dat ik een kunstwerk mooi vind. Als ik iets koop, wil ik het immers ook aan de muur hangen. Daarnaast hou ik ervan om nieuw talent te ontdekken en een platform te geven, iets wat Sisley sinds 2020 doet door samen met de École des Beaux-Arts in Parijs een prijs voor jonge kunstenaars uit te reiken. Niets doet me meer plezier dan iemand steunen en die persoon dan achteraf zien opduiken in kunstcollecties zoals die van de Rothschilds en de Getty’s.”

Luxe

“Voor mij moet een woning de ziel van de stad errond weerspiegelen. Als ik aan de inrichting van mijn eigen huizen of onze schoonheidsinstituten werk, wil ik ze dus telkens hun eigen, persoonlijke uitstraling geven. Luxe wordt vandaag vaak geassocieerd met veel beige en een klinische look, maar ik creëer liever verrassingen, waarbij ik me aanpas aan de architectuur van elke plek en me omring met kunstenaars.”

Liefde

“Een huwelijk is als een plant: je moet er zorg voor dragen. Ik ben altijd erg onafhankelijk geweest en verliet het ouderlijk huis voordat ik trouwde, wat destijds vrij ongebruikelijk was. Maar ik dacht ook: als ik ooit trouw, zal ik er alles aan doen om er een succes van te maken. Uiteraard had ik het geluk dat Hubert een uitzonderlijke man was en dat we 52 jaar samen mochten zijn. Maar dat wil niet zeggen dat we nooit beproevingen hebben gekend. Alles begint met liefde, maar je moet ook met elkaar kunnen opschieten, niet alleen aan jezelf denken en voor de ander weten te zorgen.”

Geloven

“Het is niet omdat je gelooft dat je nooit twijfelt. Toch heeft bidden me geholpen om de moeilijke momenten in mijn leven te trotseren en de hoop te bewaren. De liefde van Christus, zijn leven en zijn lijden raken me enorm. Wat hij belichaamt staat diametraal tegenover onze definitie van succes, maar zijn woorden liggen aan de basis van de democratie zoals we die vandaag kennen en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.”

Borduurwerk

“Woorden zijn soms van een ongelofelijke schoonheid. Zowel wat hun betekenis betreft als hun vorm. Ondertussen borduur ik al jaren in petit point, eigen creaties waarbij ik woorden of zinnen als een mantra op een canvas ter grootte van een postkaart zet. Achteraf doe ik ze dan cadeau aan vrienden, mijn kleindochters en andere familieleden. Zo borduurde ik op mijn laatste werkje ‘Flower where you grow’, een aanmoediging om jezelf te ontwikkelen, waar je ook bent.”

Impact

“Cosmetica zijn in staat om mensen gelukkig te maken. Het bewijs daarvan vind ik wekelijks in de verslagen van de medewerkers van onze schoonheidsinstituten. Daarin lees ik voortdurend ontroerende verhalen over de impact die onze producten hebben op het lichaam en de geest van onze klanten, over het vertrouwen dat vrouwen in onze adviseurs stellen en de manier waarop hun zelfvertrouwen groeit.”

Behulpzaamheid

“Toewijding is een zeldzame kwaliteit. Wat ik vooral bewonder, zijn mensen die anderen helpen terwijl ze zelf niet zoveel hebben. Dan is dat toch een stuk moeilijker dan wanneer je uit een welgesteld milieu komt. Daarnaast denk ik aan de vele vrouwen die zich inzetten voor anderen, en vooral aan diegenen die zich bekommeren om mensen die aan het einde van hun leven staan. Ze werken in de luwte en krijgen daar zelden erkenning voor, maar ze presteren opmerkelijke dingen.”