Nu iedereen in zijn kot blijft, gaan wij kijken wat mensen zoal doen om het daar draaglijker te maken, voor zichzelf en voor anderen. Deze week: Maartje Swillen (33), een toegewijde boekhandelaar die elke dag online voorleest, zowel aan haar jongste als aan haar volwassen klanten.
‘Ik heb zelden mijn winkel zo somber gesloten als op 17 maart. Mijn winkel Boekarest in Leuven bepaalt dan ook bijna mijn sociaal leven. ’s Ochtends gooi ik de deuren open en weet ik dat het ene prettige contact op het andere zal volgen. De meerderheid van mijn klanten ken ik bij naam en bij smaak. Ik bak weleens verse wafels voor hen, omgekeerd brengen sommigen me bloemen als ik jarig ben. Ook onderling hebben ze fijne contacten.
Sinds die Boekarest-gemeenschap elkaar fysiek niet meer mag ontmoeten, voel ik me verantwoordelijk om ze te blijven koesteren en voeden. Voor zij die thuiszitten met kinderen die zich wellicht binnenkort gaan vervelen, lees ik dagelijks een prentenboek voor op Facebook. Ik begon met Held op sokken van Bette Westera, een van de grappigste van de ongeveer 500 prentenboeken die ik in huis heb. De hoofdrol is voor de minst stoere onder de ridders, maar omdat hij zo goed kan koken – zijn gehaktballen van draak zijn onovertroffen – trouwt de prinses toch met hem.
Goede boeken brengen niet alleen ontspanning en verdieping, maar ook verbinding.
Ik ben iemand die snel denkt: what’s the next level? En dus besliste ik op dag twee om boeken in feuilletonvorm voor te lezen. Voor de kleinsten een verhaal over een jongen die zijn opa een dag ontvoert uit het ziekenhuis – waarmee ik overigens niet wil aanzetten tot burgerlijke ongehoorzaamheid – en voor de volwassenen De vertellingen van duizend-en-één-nacht. Het is zo’n klassieker die niet noodzakelijk veel gelezen wordt, dus ik kan er mijn klanten mee verrassen. De personages zitten, net als wij, vast, maar verlichten de situatie door elkaar verhalen te vertellen.
Ik denk dat we daar nooit mee mogen ophouden. Het is een van de mooiste manieren om in contact te blijven. Daarom ben ik zelf altijd zo’n enorme lezer geweest: omdat goede boeken niet alleen ontspanning en verdieping brengen, maar ook verbinding. En tijd hebben we nu toch. Alles is ons stap voor stap afgenomen, behalve tijd.
Een boek dat mij diep geraakt heeft, is On Chesil Beach van Ian McEwan, over een in de kiem gesmoord huwelijk. Op het einde staat de hartbrekende zin: This is how the entire course of a life can be changed by doing nothing. Met corona verhuisden die woorden van mijn achter- naar mijn voorhoofd. We worden nu misschien verplicht om heel veel niets te doen, maar er zijn genoeg creatieve manieren om toch iets te doen. Dat is belangrijk. Ik vind het quatsch te denken dat het leven volledig buiten onze controle ligt. Lezen en voorlezen wapenen mij alleszins tegen totale machteloosheid en somberte.’
