Fifty Shades of Grey, de verfilming die meer inkt dan lichaamssappen deed vloeien, wordt wel eens vrouwonvriendelijk genoemd, omdat het hoofdpersonage Anastasia Steele ook naast de speelkamer van Mr Grey onderdanig en inschikkelijk moet zijn. De film slaagt echter wel voor de Bechdeltest, de tool die gebruikt wordt om fictie te testen op seksisme.
Anastasia Steele, de vrouwelijke protagonist in de verfilming van de Fifty Shades of Grey trilogie, mag dan wel haar best doen om als een ontluikende sexkitten over het scherm te kronkelen, dat is niet het (enige) doel van haar personage, althans dat schrijft Vox. Te midden van de heisa die de film met zich meebracht – is hij nu wel of niet realistisch, vrouwonvriendelijk, geil?- besloot het digitale platform om de prent te onderwerpen aan de Bechdeltest. Wat blijkt? Fifty Shades is geslaagd!
Slechts twee van de acht Oscargenomineerden geslaagd
Wie nog niet genoeg Lena Dunham-interviews heeft gelezen om te weten wat de Bechdeltest is: het is een meetsysteem om fictie te testen op seksisme is gebaseerd op drie ogenschijnlijk poepsimpele voorwaarden. In het verhaal moeten minstens twee vrouwelijke personages (1) op een gegeven moment een gesprek met elkaar aangaan (2) over een ander onderwerp dan mannen (3).
That’s it. Dat is het enige waaraan een film, een boek of een televisieserie moet voldoen om de stempel “Geslaagd” te ontvangen. Kan niet misgaan, denk je dan, maar vertrouw de Hollywoodbonzen om onze culturele bagage behoorlijk overhoop te halen. ‘Harry Potter’, ‘Lord of The Rings’ en de originele ‘Star Wars’-trilogie vormen vijfendertig uur cinema waarin zelfs geen paar seconden gewijd konden worden aan het uitdiepen van de vrouwelijke personages.
Ook uit het meest recente lijstje genomineerden voor de Oscar voor ‘Best Movie’ slaagden slechts twee (Selma en Boyhood) van de acht prenten voor de test, met Birdman als twijfelgeval. Natuurlijk is de Bechdeltest een meetsysteem met vele gebreken dat niet eens ingaat op de manier waaròp die converserende vrouwen afgebeeld worden. Zo is wat gesnater over nagellak in ‘American Hustle’ al voldoende om de film te doen slagen. Maar net omdat de lat zo belachelijk laag ligt, is het verbazingwekkend dat niet meer titels, zij het per ongeluk, erover wippen en de groene vlag krijgen.
Geen baanbrekende conversaties
Fifty Shades of Grey wist de test echter wel te doorstaan. Toegegeven, het leeuwendeel van de gesprekken gaat over Christian Grey, maar hoe zou je zelf zijn mocht je pad plots kruisen met een getormenteerde multimiljonair met een fascinatie voor SM. Toch weten de scenaristen ook enkele geloofwaardige conversaties uit Anastasia’s mond te laten rollen die niet gaan over haar meest recente crush.
Zo praat Ana met haar beste vriendin over haar afstudeerspeech, een feestje en de lessen die ze die dag gevolgd heeft. Met Christians moeder praat ze over haar studies en het eten.
Geen baanbrekende conversaties die de plot van de film mee bepalen, maar desalniettemin gesprekken die aantonen dat de scenaristen een poging waagden om -te midden van alle absurde biografische feiten waarmee E.L. James hen opzadelde- van Zij Die Nooit Eerder Kuste, Masturbeerde of Handjes Vasthield een geloofwaardig personage te maken. Kudos!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier