Een nieuw rapport van Oxfam schetst de grote economische ongelijkheid waaraan ook de kledingindustrie bijdraagt.
Dat onze wereldeconomie niet in balans is, is een understatement. De rijksten ter aarde vergaren steeds meer geld, terwijl de minst bedeelden steeds dieper in het slijk wegzakken. Soms letterlijk. Oxfam wil deze armoedekloof in de verf (blijven) zetten en publiceerde een nieuw rapport, getiteld ‘Reward Work, Not Wealth’, dat niet toevallig uitgebracht wordt terwijl in Davos de top van de politiek en het bedrijfsleven de koppen bij elkaar steekt voor het World Economic Forum.
Oxfam haalt verschillende voorbeelden aan in het rapport om de groeiende armoedekloof te duiden, waaronder ook de kledingindustrie. Volgens het rapport moet een CEO van één van de top vijf modemerken slechts vier dagen werken om te verdienen wat een sweatshopmedewerker uit Bangladesh in zijn of haar hele leven bij elkaar zal weten harken.
Rijkste mannen steunen op armste vrouwen
Goedkope fast fashion heeft enkele van de rijkste mannen op aarde voortgebracht, terwijl het steunt op de armste vrouwen ter wereld, schreef Quartz al in 2016. Het lifestyleplatform haalt onder meer Stefan Persson van H&M aan, die in 2017 658 miljoen euro op zijn bankrekening mocht ontvangen en wiens totaal vermogen door Forbes geschat wordt op zo’n 15 miljard. Of Amancio Ortega, de oprichter van Inditex dat onder meer Zara en Mango omhelst, die in 2015 heel even rijker was dan de rijkste man ter wereld, Bill Gates. En dat terwijl een vrouw die in de Bengalese kledingindustrie werkt met moeite 725 euro per jaar weet bij elkaar te sprokkelen ondanks shiften die twaalf uur duren, zo staat te lezen in het rapport.
Het loon van de werknemers van de kledingindustrie omhoog krikken is theoretisch haalbaar: volgens Oxfam is er 2,2 miljard dollar per jaar nodig om de lonen van alle 2,5 miljoen Vietnamese medewerkers van de kledingindustrie op te krikken naar een leefloon. “Dat is het equivalent van een derde van het bedrag dat uitbetaald wordt aan de aandeelhouders van de top vijf bedrijven uit de kledingsector.”
Veilige werkomgeving
Hoeveel er nodig is om ook de miljoenen mensen die werkzaam zijn in de sweatshops van Cambodia, Thailand en India een leefbaar loon te geven wordt niet verrekend in het rapport dat onder de loep genomen werd door de Indiase lifestylewebsite Quartz. Bovendien zijn de lage lonen slechts een deel van de onmenselijke omstandigheden waarin deze naaisters – 80% van hen zijn vrouwen die proberen hun gezin te onderhouden- moeten werken. De infrastructuur is veelal verouderd en onveilig, en zelfs na de ramp met Rana Plaza worden er nog onvoldoende maatregelen getroffen om deze mensen een veilige werkomgeving te kunnen bieden, toonden verschillende bronnen al aan.
Een rapport uit 2016 van de International Labour Organization en International Finance Corporation schatte dat de totaalkost om 3778 van deze fabrieken (dat zijn ze lang niet allemaal, maar toch een behoorlijk aantal) te saneren zo’n 750 miljoen euro zou kosten. De nettowinst van Inditex alleen al lag voor 2016 op 3,16 miljard.
Te simplistisch
Natuurlijk zijn deze kledingbedrijven zich steeds meer bewust van de problemen die zich voordoen in de werkplaatsen waar hun kleding gemaakt wordt en het controleren van de werkomstandigheden en zelfs de lonen van de mensen die instaan dat zij zoveel geld kunnen verdienen is behoorlijk omslachtig omdat er vaak met onderaannemers gewerkt wordt. Heel wat bedrijven zeggen meermaals ter plaatse te gaan controleren, maar vaak geven die controles geen realistisch beeld van de leef- en werkomstandigheden van de miljoenen textielarbeiders aan de slag in de fast fashionindustrie. Intitiatieven zoals de Clean Clothes Campaign – dat zich wil inzetten om haar werknemers waar dan ook ter wereld een degelijk loon uit te betalen – schieten vaak nog tekort.
Dit rapport van Oxfam biedt dus een te simplistische oplossing (“geef geld!”) voor een ingewikkeld probleem – het is immers niet eens zeker of dat geld überhaupt bij de textielarbeiders terecht zou komen- maar schetst wel een duidelijk beeld van de tweedeling die onze drang naar goedkope kleding veroorzaakt in de wereldeconomie.
Ontdek hier onze handige leidraad voor duurzaam mode te shoppen
