Deze week: Dimitrios Grigoriou (23) is de zoon van een Griekse vader en een Belgische moeder. Als Bboy Mighty Jimm is hij goed op weg om ons land te vertegenwoordigen op de Spelen van 2024 in Parijs in de nieuwe discipline breakdance. Voorlopig de enige man die het eliteniveau van het Belgisch olympisch team haalde.
“Het was beangstigend om op mijn achttiende Griekenland te verlaten en alleen naar hier te komen, maar nog beangstigender vond ik het idee mijn dagen te moeten slijten in een nine-to-five die ik niet leuk vind. Al sinds mijn zesde is break het enige waarmee ik bezig wil zijn. Ik geniet vooral van het creatieproces – moves bedenken die niemand me voordeed – en van de kick van wedstrijden.
In die battles ben ik soms oneerlijk streng voor mezelf. Zo had ik in 2021 veel doelen bereikt, ik had zelfs een WK-finale gehaald, maar toen ik in december op een ander WK in Parijs de top 32 en niet de top 8 haalde, vond ik dat een verpletterende mislukking. Ik dacht: nu stel ik al die mensen teleur die me al steunen van bij het prille begin.
Ik was nog maar twaalf toen ik elke vrijdagavond naar Thessaloniki begon te gaan, een stad op 65 kilometer van mijn dorp. Pas maandagochtend om vijf uur nam ik de trein terug om op tijd op school te zijn. Vooral mijn moeder vertrouwde en stimuleerde me. Slapen kon ik bij de vrienden die ik in de scene gemaakt had, gasten die vijf tot tien jaar ouder waren, maar mij, ‘die kleine’, in hun crew opnamen. Daar blijf ik dankbaar voor, want we deden zoveel leerrijke jams en battles samen, we hadden zoveel intense conversaties, ook over problemen die we hadden. Mijn crew werd mijn familie.
Daarom was het zo heftig toen we in april 2020 Pyroh verloren. Hij was de oudste van de groep, maar veel te jong om te sterven: 37 was hij. Kanker. In een week tijd was hij weg. Nu missen we nog elke dag zijn aanwezigheid, zijn directe commentaar – zelfs als er heat was in de crew zei hij wat er gezegd moest worden – en zijn chille stijl. Battles deed hij vooral voor zichzelf en voor de fun, en dat is precies mijn grote werkpunt. Op competitieniveau moet je wel een beetje stress hebben, maar je moet ook blijven denken en genieten. Mijn beste prestaties leverde ik als ik echt genoot. Deed ik dat te weinig, zoals in Parijs, dan ging het mis.
Ik sleutel er nu hard aan samen met een sportpsycholoog, maar het werkt nog krachtiger om advies te krijgen van iemand die je al je hele leven kent. Akis is van bij het begin bij onze crew en groeide uit tot een van Griekenlands bekendste rappers, 12os Pithikos. Zijn lyrics zijn hard en motiverend, een beetje zoals zijn persoonlijkheid. Ik heb meer mededogen, maar Akis en ik begrijpen elkaar perfect.
Na Parijs hadden we een diepgaand gesprek over de enorme druk en verwachtingen die bij ons vak horen, en hoe slecht ik me voelde omdat ik dacht dat ik mijn entourage had ontgoocheld. En toen zei Akis – in het Grieks, maar ik vertaal het hier naar het Engels: “We are on your side more for your losses than for your wins.”
Het bracht meteen rust in mijn geest, want weten dat mijn crew en familie mij gaan blijven steunen geeft mij moed. Dankzij Akis besefte ik ook weer dat mijn parcours vooral een proces is, waarin ik niet mag vergeten hoeveel plezier en betekenis ik uit break haal. Sinds een jaar of twee kan ik ervan leven – ik geef les en doe gigs en battles – en dus is mijn grote droom in feite al verwezenlijkt. Natuurlijk wil ik mezelf blijven verbeteren, maar onderweg moet het eigenlijk voelen als vakantie hebben samen met de mensen die me het dierbaarst zijn.”
@mightyjimm
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
