In de moeder-dochterrelatie zijn er momenten die het beautygedrag van de dochters markeren : de eerste beautycase, gekregen van ma, het eerste parfum, gepikt van ma, het eerste potloodlijntje, geïmiteerd van ma. Tot moeder wel iets van de dochter overneemt.

Productie en tekst : Trui Moerkerke / Foto’s : Ronald Stoops / Make-up : Inge Grognard

Christine Giroud (47, diëtiste, werkt bij een distributiefirma van bereide gerechten) en Charlotte (22, studente)

Christine : We zijn er graag mee bezig. Ik bekijk het als geprivilegieerde moeder-dochtermomenten in ons mannenbastion thuis. Charlotte lakt mijn nagels, want zelf heb ik er het geduld niet voor. We gaan samen naar de parfumerie en dan moet ik haar intomen : nu is het wel genoeg. Ik laat haar vrij om te dragen wat ze wil, maar ze krijgt te horen wat ik denk. Zo gebruikte ze een hele tijd donkere lippenstift en dat vond ik maar niks. Of witte oogschaduw, dat flatteerde haar niet. Zij levert ook commentaar op mij. Ze vond mijn blauwe mascara niet kunnen. Charlotte test van alles en zet me aan : je zou toch een lijntje boven je ogen moeten trekken. Of : wat dacht je van die crème ? Ik heb haar wel bijgebracht dat ze ’s avonds de huid altijd moet reinigen. Als diëtiste probeer ik ervoor te zorgen dat er weinig vetstoffen en sauzen op tafel komen. Ik hou van de Italiaanse aanpak. Pasta, olijfolie, groenten. Zelf kan ik eten wat ik wil, er komt geen gram bij. Maar de kinderen allemaal met de fysiologie van mijn echtgenoot moeten er wat op letten. Wat we dan ook doen.

Charlotte : Als kind stond ik vaak te kijken hoe mijn ma zich opmaakte voor een avond uit. Fascinerend vond ik dat. En dat is zo gebleven. Mensen zeggen : als je je goed voelt, straal je dat uit. Dat klopt, maar omgekeerd geldt het ook : als je er goed uitziet, voel je je beter. Ik hecht veel belang aan reinigers, dat heb ik van mijn ma. Ik gebruik daarvoor een gel van Annayake. Duur, oké, maar ik moet mijn hele leven met m’n huid doen. En ik combineer dan met een goedkopere dagcrème van Nivea. Mijn ma gebruikt vooral Clinique en Clarins. Omdat we een verschillend huidtype hebben, wisselen we geen verzorgingsproducten uit. Mijn ma en ik hebben een sterke band, maar fysiek lijken we helemaal niet op elkaar. En we hebben een ander temperament. Ik zou het best leuk vinden om een week uit te rusten en me te laten verzorgen in een kuuroord. Maar dat is niks voor mijn ma.

Rosa Lernout (56, burgemeester) en Petra (33, kantoordirecteur bij De Streekkrant)

Rosa : Als tiener mocht ik met een vriendin van mijn ma mee naar een parfumerie in Halluin, net de Franse grens over in Menen, de stad waar ik opgroeide. Die vriendin was haar tijd ver vooruit en gebruikte verzorgingsproducten die bij ons eind de jaren ’50 niet te krijgen waren. Ik heb mijn dochters daar wel eens mee naartoe genomen. Ik probeerde ook de voeding evenwichtig te houden. Weinig vlees, veel groenten en fruit. Als je slecht eet en te veel alcohol drinkt, zie je dat meteen aan je huid. Petra en haar zus mochten ook geen uren in de zon liggen. ’s Ochtends wat en in de late namiddag, maar zeker nooit zonder bescherming. Omdat ik het nu te druk heb, volg ik de evoluties in de cosmeticasector niet meer, er komen ook zoveel nieuwe crèmes uit. Petra houdt me op de hoogte. Op haar aanraden probeer ik soms iets nieuws. Maar wat Petra zeker van mij heeft : ze komt nooit ongemaquilleerd de deur uit.

Petra : Ik herinner me nog zeer goed mijn eerste oogcrème. Tweede kandidatuur, op kot in Leuven. Mijn ma kwam op bezoek. Ze bekeek me en riep in paniek : je krijgt rimpels, je hebt een oogcrème nodig. Ze heeft me er een van Docteur Renaud gegeven. Er werd mij van jongsaf ingepompt dat een goed voorkomen belangrijk is. Ma had allerlei trucjes die zij zelf ook van haar moeder geleerd had. Na bad of douche amandelolie smeren om de huid soepel te houden. Je haar spoelen met verdund azijn- en citroenwater opdat het mooi zou glanzen. ’s Zomers gingen we kamillebloemen plukken. Nadat ze op zolder gedroogd waren, maakten we er een aftreksel van om de haartint te verlichten. En nu nog breng ik elke avond met een borsteltje ricinusolie op mijn wimpers aan, dat doet de wimpers groeien. Geloof me : het werkt. Net zoals je er beter uitziet met een beetje rouge onder de wenkbrauwen. Dat deed mijn ma met een crèmige rouge uit een potje dat zo lekker rook, van Chanel, geloof ik.

Eliane Beeckman (54, lerares) en Wini (27, secretaresse)

Eliane : Sommige vrouwen hebben geen make-up nodig, maar ik vind dat zowel Wini als ik te weinig reliëf in het gelaat hebben. Een tikje make-up maakt dat goed. Make-up op zich, daar draait mijn leven niet om. Ik wil er gewoon verzorgd uitzien, dat is een vorm van respect voor de omgeving. Ik heb Wini geleerd dat schoonheid in de eerste plaats te maken heeft met gezonde voeding, veel beweging ik sport zeer graag en voldoende slaap. Ik koop mijn verzorgingsproducten gewoon in de supermarkt. Maar Wini leert me wel andere producten kennen. Zij volgt het allemaal veel beter. Ik zou anders altijd hetzelfde gebruiken.

Wini : Ik voel me niet aangekleed zonder make-up. Mijn mama en ik maquilleren ons niet fel, maar wel altijd. Het hoort erbij, zoals tandenpoetsen. De filosofie van mijn moeder was altijd : make-up is er om de goede dingen te accentueren en de mindere te camoufleren. Niet om je gezicht te schilderen. Ik was als tiener al geïnteresseerd in make-up en verzorging. Ik imiteerde mijn mama : ik gebruikte haar spullen en maakte me op zoals zij dat deed. Ik zat ook aan haar tubes en potjes van Nivea. Niet alleen voor het gezicht, mama leerde mij ook de voordelen van een bodylotion. Als ik een dag geen groenten of fruit gegeten heb, voel ik me daar nog altijd schuldig om. En het sporten : ik probeer mijn moeders voorbeeld te volgen. Probeer.