In de mode regent het altijd transfers, soms lijkt de catwalk meer een voetbalveld. De grootste transfer in jaren kwam dit jaar in april : Raf Simons, die net het Duitse Jil Sander had verlaten, zou worden binnengehaald door het Franse Dior. Dat is als horen dat Vincent Kompany naar Manchester City gaat.

Voor Raf Simons, enig kind en afkomstig uit Neerpelt, betekende de transfer vervolgens : scoren. Dat hij onder druk het publiek kan verrassen, liet Simons tussen 2005 en 2012 al zien bij Jil Sander, een label dat dertig jaar geleden legendarisch was en nog steeds synoniem staat voor minimalistische perfectie. Als er iemand was die tijdens de modeweken kon ontroeren met het perfecte witte T-shirt op de ultieme roze lange rok, gevolgd door het mooiste witte T-shirt op een lange groene rok, dan wel het wonderkind uit Limburg. Klinkt banaal, maar het toonde Simons’ talent.

Zijn lente/zomercollectie voor Jil Sander in 2011, waarin Simons het witte basisstuk veelvoudig combineerde met de meest vrouwelijke rokken in fluokleuren, was zo fris in vergelijking met al dat retrogeweld op de catwalk, dat het meisjes deed giechelen. De fluomanie die nadien volgde in de straatketens : allemaal het Raf Simons-effect.

Critici vreesden aanvankelijk dat Simons te minimalistisch zou zijn voor het vrouwelijke Franse Dior, waar de Belg zich behalve over de prêt-à-porter ook over haute couture mag buigen.

Wie Raf Simons minimalistisch noemt, heeft de ontwerper de voorbije jaren niet goed gevolgd. Simons kan strak en architecturaal zijn, maar ook romantisch. Hij luistert dagelijks naar technomuziek (Plastikman !), maar verzamelt ook hedendaagse kunst, het liefst van generatiegenoten als Sterling Ruby. De ontwerper groeide op tussen niets, behalve wat koeien. Hij houdt bijgevolg van de natuur en vindt het prachtig hoe Christian Dior in elke vrouw een bloem zag, en van daaruit kledij ontwierp die de vrouw bevrijdde uit haar naoorlogse korset.

Wat ons bij de sprookjeskant van de transfer brengt : de gelijkenis tussen onze Man van het Jaar, Raf Simons, en Christian Dior, die in 1957 stierf aan een hartaanval. Of het nu een slimme marketingtruc is, of akelig toeval, de pers smult van het feit dat zowel Simons als Dior mode weten te revolutioneren zonder ooit mode gestudeerd te hebben. Dior opende eerst een kunstgalerie voor zich aan kleren te wagen. Simons is gediplomeerd industrieel vormgever en kwam door een stage bij Van Beirendonck in het vak terecht. Dior hertekende tussen 1947 en 1957 de vrouwenmode met zijn new look. En toen Simons in 1995 met zijn mannenlijn begon, bepaalde hij zowat in zijn eentje een golf van anarchie, jeugdigheid en skinny tailoring in de mannenmode. Beide heren lijken ook bang van de schijnwerpers. Simons is zowat de tegenpool van de excentrieke John Galliano die hij bij Dior moet vervangen.

In juli en september toonde Simons ondertussen al zijn eerste couture- en gewone collectie voor Dior. De reacties waren unaniem lovend, ook van concurrenten. Bij wijze van zegen kreeg Simons uit de archieven van modehuis Lanvin een roze vintage Diorjurk cadeau. Onze Man van het Jaar is misschien wel de sprookjesprins die de mode vandaag nodig heeft.

elke.lahousse@knack.be

Elke Lahousse, Redacteur

?De pers smult van het feit dat zowel Simons als Dior mode weten te revolutioneren zonder ooit mode gestudeerd te hebben”