Bunny Yeager en Bettie Page zijn altijd bijzonder geweest. Beauty en brains. Een fotografe met de looks van Marilyn Monroe en een legendarische pin-up met een lach die de kamer verlicht. Ze werkten in de jaren vijftig niet uitsluitend, maar vaak samen en maakten enkele van de meest iconische beelden die met de regelmaat van de klok in een boek worden gebundeld (artikel van Jesse Brouns, p. 40). Daar is Bettie in kleur, tussen de cheeta’s, in een bijpassend pakje van eigen makelij. Daar is Bettie in zwart-wit, zittend, omringd door een rij schoenen, ze past een paar sandalen. Af en toe duikt Bunny op, en dan kun je zien dat ze het goed met elkaar kunnen vinden, en dat ze dat pin-upgedoe niet al te serieus nemen. NurseBettie,Jungle Bettie, Voodoo Bettie en megapopulaire BondageBettie… Je ziet ze knoeien met die zweepjes en je hoort ze eigenlijk nogal no-nonsense zeggen : ” It’s all in a day’s work.”

Eind de jaren vijftig, na een religieuze ommekeer, zou Bettie zich terugtrekken uit de pin-upindustrie en volledig van de kaart verdwijnen, tot ze in de jaren tachtig de patroonheilige van burleske werd, een iconisch voorbeeld van glamour en de geestelijke oma van Dita Von Teese. Toen bleek ook dat de breedlachende en gezond uitziende Bettie een leven van armoede, depressie en misbruik achter de rug had en je vroeg je af waar die positieve en vaak haast onschuldige uitstraling vandaan kwam. Toen ze overleed in 2008 had ze gelukkig nog even van haar cultstatus kunnen genieten en haar grafzerk draagt het trotse opschrift : Bettie Mae Page,Queen of Pin-ups.

Het visuele vocabularium van Bettie en Bunny is resoluut overgenomen door iedereen die van sexy glamour houdt. De nieuwe burleske van Hotel Jarretelle, de taal van lingerielabels als Agent Provocateur en Mademoiselle Jean, het stijlgevoel van Katy Perry en Lana Del Rey, de beelden van fotografe Ellen von Unwerthà Daar heb je Bettie en Bunny weer. Tussen de cursus paaldansen, de ruime keuze aan Brazilian waxes en de babydolls à la Paris Hilton lijkt Betties glamour zowel volwassen als verfijnd, realistisch en retro. Bettie is geen girrrrl, geen pornoster, maar een overblijfsel uit vervlogen tijden toen borsten nog puur natuur waren, tanden ongebleekt, schaamhaar sexy en size zero onbestaand. Een vrouw zeg maar. Je vermoedde dat ze na de shoot naar huis ging, haar kousen waste in de lavabo en de soep opzette.

IJdel was ze uiteraard wel. In latere tijden wilde ze niet meer gefotografeerd worden. “Ik wil herinnerd worden als in mijn gouden jaren”, zei ze. “Als de vrouw die mensen op een andere, meer natuurlijke manier naar het naakte lichaam deed kijken.”

lene.kemps@knack.be

Lene Kemps

“Bettie is geen ‘girrrrl’, geen pornoster, maar een overblijfsel uit vervlogen tijden toen borsten nog puur natuur waren, tanden ongebleekt, schaamhaar sexy en size zero onbestaand”