IWC zocht altijd al inspiratie in de vliegerij, maar beperkt de vernieuwing ditmaal tot subtiele details.

Het is koud op het luchthaventje van Goodwood, bitter koud zelfs en er staat een striemende wind. En toch heerst er een zekere opwinding in de eerste dagen van februari. Opvallend veel jongens in leren vliegeniersjassen met opgezette wollen kraag. We herkennen Boris Becker met een alleraardigst, fijn gesneden donker meisje (“zijn pr-vrouw”). Maar ook Tim Jefferies, kunsthandelaar, perfect gentleman en ex -fiancé van Claudia Schiffer, die naar het motorgeronk van een heuse Spitfire luisteren. Maar we zien ook enkele Harvards en twee Junckers JU.52.

De Zwitserse horlogemaker IWC heeft dat stijlvolle volkje op de gronden van Lord March samengebracht voor de voorstelling van drie hernieuwde lijnen van zijn Aviator Watches, om extra in de verf te zetten dat die link met de vliegerij meer is dan een marketinggeintje. Vanaf de eerste jaren van de luchtvaart tot in het midden van de jaren twintig was het horloge een onmisbaar navigatiemiddel voor piloten. Verder hadden zij enkel een paar boordinstrumenten die eenvoudig, groot en perfect afleesbaar waren. In 1936, vier jaar nadat het eerste passagiersvliegtuig dat in grote oplage werd geproduceerd, aan zijn lange carrière kon beginnen, brengt IWC zijn eerste montre spéciale pour l’aviateur op de markt, die zowel overdag als ’s nachts schittert dankzij de zwarte wijzerplaat en zijn fluorescente wijzers en aanduidingen.

In 1940 lanceert IWC de Big Pilot’s Watch, geheel ontworpen naar de behoeften van de militaire vliegerij, met een extra grote wijzerplaat en een lange armband, zodat die probleemloos boven de pilotenjas vastgemaakt kan worden. Acht jaar later verschijnt de Mark 11, die lange tijd het officiële horloge van de Royal Air Force zal blijven.

’s Namiddags houdt IWC’s CEO, Georges Kern consult in een van de salons van het Goodwood House, gezeten in een gemakkelijke en ouderwetse driezitsbank, met de knetterende open haard op de achtergrond. In een halve cirkel om hem heen mag een handvol journalisten hem vragen stellen. Over het aantal stuks dat IWC jaarlijks op de markt brengt (“over dat aantal liegen we al vier jaar, volgende vraag”), over de evolutie van de lijnen in de haute horlogerie, over de mythische producten (“die net als de Porsche 911 nooit een revolutie maar altijd een evolutie ondergaan”), over de onafhankelijkheid van het merk binnen de Richemont-groep (“die is totaal”). En over de zin van gelimiteerde oplagen die overal uit de grond schieten, en waarover meneer Kern niet gelukkig is omdat ze te vaak op los zand zijn gebouwd.

Deze maand brengt IWC zelf zo’n serie op de markt, de Saint Exupéry, en later volgt de Calypso, als een hommage aan respectievelijk de beroemde piloot en de pionier van de exploratie van de zee. Er worden 2500 Calypso’s verwacht en elk zal een zeer dun schijfje hout bevatten, afkomstig van het wrak van het schip. Met de opbrengst van die speciale serie zal dat wrak weer later in Singapore gerestaureerd worden. Bij de Saint-Exupéry is die link dan weer minder evident. Elk exemplaar zal bijvoorbeeld wel een kopie van de hoofdletter A dragen waarmee de piloot zijn brieven aan zijn intimi ondertekende.

MET DE RUG NAAR DE TRADITIE

De International Watch Company is een beetje een buitenbeentje in de haute horlogerie. Om te beginnen is het merk door de Amerikaan Florentine Ariosto Jones opgezet, die zich, zoals het een Amerikaan past, niets aantrok van heersende tradities. Hij nestelde zich in 1868 in Schaffhausen, waar net een waterkrachtcentrale op de Rijn was aangesloten, die voor goedkope energie kon zorgen. Hij was meteen de enige die niet in de Vallée de Joux werkte, waar het Zwitserse horloge sinds jaar en dag tikte.

Niettemin slaagde IWC erin om zich aan te top te vestigen en te handhaven, maar in welke mate verschilt het bedrijf van de collega’s in de Jouxvallei ?

Meneer Kern kijkt een beetje verstoord, maar hij spreekt verstaanbare taal. “Onze ingenieurs zijn problemsolvers, die praktische oplossingen voor technische problemen aan een sober design koppelen. Met die aanpak weten we een paar honderdduizend mensen in de wereld te boeien. Wij hebben geen vedetten nodig die reclame maken. Onze klanten zijn overigens niet geïnteresseerd in de vedettestatus, ze kennen onze kwaliteiten. We zijn wereldleider in de perpetual calendars en staan in de top drie waar het om de tourbillon gaat. Over kwaliteit hoeven we zelfs niet te spreken, die is de conditio sine qua non in deze branche.”

Een journalist wil weten of het dan een toeval is dat Brad Pitt een IWC draagt in Mr. And Mrs. Smith. Meneer Kern glimlacht. “We hebben in ieder geval geen enkele poging gedaan tot product placement, because we cannot afford it.”

En de aanwezigheid van Boris Becker, vraagt een andere lastpost op gedempte toon ?

Meneer Becker is al jaren een persoonlijke vriend van onze CEO, fluistert een woordvoerder.

In een aanpalend vertrek liggen de nieuwe horloges op een tafeltje, terwijl een hulpje met witte handschoenen ze even toont. We bekijken de nieuwigheden, proeven van de hapjes en komen oog in oog te staan met de perfect gentleman. De art dealer heeft zijn bijnaam niet gestolen en zijn rechterpols verraadt meteen zijn aanwezigheid hier. Hij draagt op nonchalante wijze een Big Pilot Watch.

“Ach, wat heet een collectioneur”, begint Tim Jefferies. “Horloges zijn typische attributen voor boys, net zoals auto’s, vliegtuigen en girls. Ik volg IWC al jaren en apprecieer de ongelooflijke techniek én het feit dat hun producten niet flashy zijn. Noem de Big Pilot Watch een vorm van understated elegance, gekoppeld een eigen IWC-gangwerk. Ik bezit misschien een veertigtal horloges, waarvan een kwart IWC’s en allemaal hebben die een eigen verhaal en een eigen kwaliteit. Sommige hebben zelfs alleen maar een sentimentele waarde, zoals de Rolex die mijn vader me schonk toen ik achttien werd. Maar een IWC is altijd op een prachtige manier gemaakt, een discrete manier om een statement neer te zetten. Zeker voor ons, mannen, die geen andere juwelen dragen.”

Boris Becker, die ook al een Big Pilot Watch koestert, zal later zeggen dat het model the most manly watch is I know. Al kunnen we ons niet voorstellen dat de jongste Wimbledonwinnaar ooit daar behoefte aan heeft. Of toch ?

Tijdens de high tea is ook de zanger Ronan Keating aanwezig, nog een amateur van het merk. Hij vergelijkt zijn kleinood met een womans handbag. “Als wij mannen naar het toilet gaan, praten we daar over onze horloge, zoals vrouwen over hun handtas.”

Door Pierre Darge