Aan de Canadese westkust, ver weg van de bewoonde wereld, ligt een stad die het allemaal heeft. Op bezoek in Vancouver, mogelijk de hipste stad ter wereld.

Volgens het Britse tijdschrift The Economist is Vancouver de aangenaamste stad ter wereld. Dat kan tellen, want dat internationaal gerespecteerde, maar bloedernstige zakenblad springt traditioneel bijzonder zuinig om met complimenten. Toch bedenken we ons wandelend door de straten van Vancouver dat die eretitel wel eens terecht zou kunnen zijn. Vancouver heeft namelijk álles. Een bruisend centrum. Schoon volk op straat. Stranden en skigebieden binnen handbereik. Trendy winkels zover het oog reikt. Honderden vierkante kilometers wildernis waar het magnifiek kamperen en kajakken is. Clubs en cafés om een half leven weg te feesten. Een cultuurcircuit om u tegen te zeggen. Bovendien – en dat is een niet te onderschatten pluspunt in Canada – vriest en sneeuwt het er maar een paar dagen per jaar. Regenen doet het er vaker, en zelfs evenveel als in België, maar dat is misschien maar goed ook, want zoals een Canadees die het kan weten ons toevertrouwt : “Kom in Vancouver op een dag dat het mooi weer is en je gaat er niet weg zonder een huis te kopen.”

Panoramisch dineren

Een uitstekend vertrekpunt voor een wandeling in downtown Vancouver is Canada Place. Het witte gevaarte dat met zijn vijf, 27 meter hoge, kunststof ‘zeilen’ een schip evoceert, was in 1986 het Canadese paviljoen voor de wereldtentoonstelling in Vancouver. Vandaag is het tegelijk hotel, congrescentrum, IMAX-bioscoop en terminal voor cruiseschepen. Canada Place steekt tweehonderd meter de haven in. Een wandeling over de promenades rond het gebouw herinnert eraan dat Vancouver onlosmakelijk met de oceaan verbonden is. Tankers en vrachtschepen kruisen elkaar hier. Helikopters vliegen af en aan. Voor de kades van downtown gaan er heipalen de grond in, als onderdeel van een landwinning-annex-bouwproject. Vancouver staat nooit stil.

Een paar honderd meter voor Canada Place landt een watervliegtuigje. De Sea Planes zijn niet de goedkoopste, maar misschien wel de beste manier om de stad en zijn omgeving te bezichtigen. Het centrum met zijn wolkenkrabbers ligt op een schiereiland, ten noorden omgeven door de Burrard Inlet, ten westen door de kristalheldere English Bay en ten zuiden door False Creek. De groene voorstad strekt zich oostwaarts uit langs de oevers van de Fraser River. Een paar kilometers voorbij North Vancouver, aan de overkant van de Burrard Inlet, liggen de Coast Mountains, met hun besneeuwde toppen en skigebieden.

Zonder vliegen krijg je – als het weer meezit, tenminste – een niet te missen panorama vanop de kabellift naar de 1128 meter hoge top van Grouse Mountain aan de noordrand van de stad. Tijdens de acht minuten durende rit met de grootste kabelbaan ter wereld (elk van de twee cabines kan tot honderd passagiers aan), heeft u een adembenemend uitzicht op het stadscentrum. Kom bij valavond en u kunt de lichtjes van de wolkenkrabbers zien aangaan. Kom in de winter en u kunt hier meteen skiën of snowboarden, op een busrit van het stadscentrum. Naar het Observatory Restaurant op de top van Grouse Mountain nam de voormalige Canadese premier Pierre Trudeau decennia geleden zijn vrouw Margaret mee voor hun eerste date. Wie niet met de kabellift naar boven (of naar beneden) wil, kan dat ook te voet, via de steile, 2,9 kilometer lange Grouse Grind Trail.

In het stadscentrum zelf kunt u het uitzicht bewonderen, vanop de top van het 177 meter hoge Harbour Centre op West Hastings Street. De duizelingwekkende glazen lift brengt u langs de gevel van het gebouw naar het observatieplatform. Het Harbour Centre werd in 1977 geopend door Neil Armstrong. Niet toevallig zien de hoogste verdiepingen eruit als een vliegende schotel. Ook hier kunt u genieten van een panoramische maaltijd, en wel in het Top of Vancouver Revolving Restaurant dat, zoals de naam al aangeeft, ronddraait, zodat u tegen uw dessert de hele stad gezien heeft, waar u ook zit.

Doordrenkt van design

Vanop de promenade aan de westkant van Canada Place kijk je uit over de flatgebouwen van de West End. Dat is een residentiële wijk zonder veel bezienswaardigheden voor toeristen, maar het feit dat er überhaupt een woonwijk is in het hartje van deze miljoenenstad, is op zich al opzienbarend. Vancouver is de snelst groeiende stad in Canada, en in tegenstelling tot andere Noord-Amerikaanse steden, waar bevolkingsaanwas meestal tot eindeloos uitdeinende prefabvoorsteden leidt, vindt de groei hier grotendeels in de stad plaats. Heel wat andere steden op het continent proberen het voorbeeld van Vancouver te kopiëren, want de toevloed van jonge mensen zorgt vanzelfsprekend voor heel wat leven.

Op Granville Street, het hippe hart van Vancouver, kruisen strak in het pak zittende zakenmannen jongelui met skate- boards onder de arm die elkaar open en bloot een jointje doorgeven. Nette dametjes wachten er op de bus, zij aan zij met in het pikzwart geklede en rijkelijk van mascara voorziene goth-meisjes. Aan het noordelijke einde van Granville Street zijn de chique warenhuizen geconcentreerd. Shoppen kunt u er in de twee stratenblokken grote Pacific Mall, of in het winkelcentrum The Bay, aan de overkant van de straat. Loop een paar blokken zuidwaarts en Versace, DKNY, Boss en de andere modehuizen maken plaats voor een indrukwekkende verzameling zaken die handelen in street- en clubwear, muziekwinkels, tweedehands- en elektronicazaken. Als u live-muziek wil zien, of een glas wil drinken in een hippe bar, bent u hier op de goede plaats.

Meer trendy horecazaken vindt u in Yaletown, een pakhuisdistrict waar de jongste paar jaar allerlei eethuizen en drankgelegenheden uit de grond schieten. Sleutelwoord in Yaletown : design. Al het nieuwe, jonge volk in Vancouver heeft geld en dat gaat klaarblijkelijk grotendeels op aan meubelen. Een grotere concentratie aan gesofisticeerde designzaken dan in Yaletown – en ook in de rest van de stad, trouwens – zult u zelden aantreffen. Loop vanuit Yaletown ook een paar blokken noordwaarts en bewonder de opmerkelijke Vancouver Public Library. De in 1995 voltooide bibliotheek ziet eruit als een postmoderne pastiche op het Colosseum in Rome, hoewel de in Boston residerende Israëlische architect Moshe Safdie, die voor het ontwerp tekende, volhoudt dat de overeenkomsten toevallig zijn.

De kraai en de eerste mens

Dat het culturele leven in Vancouver bloeit, gaven we al aan. Dat de stad een zenuwcentrum is voor de jonge undergroundcultuur had u ook al in de gaten. Minder bekend bij niet-ingewijden is dat Vancouver samen met Los Angeles en New York een filmmekka van formaat is. Heel wat films en televisieseries waarvan u denkt dat ze in Chicago, New York of San Francisco geschoten zijn, zijn in werkelijkheid in Vancouver gedraaid. Als u geluk heeft, kunt u in de stad filmploegen tegen het lijf lopen. Fans van The X-Files bezoeken de locaties van de beroemde serie met de drie en een half uur durende X-Tour.

Dat zoveel filmproducties de Canadese metropool opzoeken, is vanzelfsprekend geen toeval. Met zijn royaal uitgemeten dambordpatroon lijkt de stad hier en daar inderdaad merkwaardig goed op New York, en het is nu eenmaal makkelijker om het verkeer hier stil te leggen dan op Fifth Avenue in de echte Big Apple. Ook architecturaal heeft Vancouver heel wat te bieden. De neoklassieke Vancouver Art Gallery en het vlak daarnaast gelegen statige art deco Fairmont Vancouver Hotel bieden een magnifiek contrast met de glazen wolkenkrabbers downtown. Als u op het grote scherm interieurbeelden van een Amerikaans art-decostadhuis ziet, bestaat ook de kans dat ze geschoten zijn in de Marine Building op het kruispunt van West Hastings en Burrard Street. In de lobby, die toegankelijk is voor het publiek, kunt u zich vergapen aan rijkelijke bas-reliëfs van vissen, zeepaardjes, schelpen en andere zeefauna, aangevuld met treinen, schepen en antieke vliegtuigen – al wat de stad groot maakte in de jaren dertig toen het gebouw geopend werd, zeg maar.

Wie meer wil weten over de eerste inwoners van wat later Vancouver zou worden, gaat naar het Museum of Anthropology op de campus van de University of British Columbia in South Vancouver. De meer dan een half miljoen objecten tellende collectie beslaat Afrikaanse en Aziatische kunst, maar de hoofdbrok is de indiaanse collectie. Het hoogtepunt van een tocht door het museum is The Raven and the First Man. De uit een 4,5 ton wegend blok cederhout gebeitelde sculptuur verzinnebeeldt het scheppingsverhaal van de Haida, het machtigste en meest ontwikkelde van de indiaanse volkeren die de Europeanen aantroffen toen ze eind zestiende eeuw de Canadese westkust bereikten. Volgens de overlevering begon de geschiedenis toen de mythologische raaf neerdaalde op de aarde en het land aantrof bedekt met sneeuw. De raaf stal de zon van de goden om ze op de aarde te laten schijnen en schiep zo de zee, de rivieren, de wouden en de dieren. Op het strand vond de raaf een schelp die de eerste mensen bevatte. Met de belofte van vrede en welvaart overtuigde hij hen om uit de schelp te klimmen ; het moment dat vastgelegd is in deze sculptuur.

Toen de ontdekkingsreiziger Sir James Cook het gebied in 1778 claimde voor de Britse Kroon, waren de meeste indianen al uitgeroeid door de besmettelijke ziekten die de Nieuwe Wereld bereikt hadden samen met de blanken. De eerste nederzetting in wat nu de haven van Vancouver is, werd in 1792 opgericht door George Vancouver, een Brits officier die het plaatsje met het aplomb dat in die dagen gebruikelijk was prompt naar zichzelf noemde. De volgende eeuw was de plek een onooglijke doorvoerplaats voor bonthandelaars en goudzoekers die hun fortuin najaagden aan de oevers van de Fraser River. De boom kwam er pas toen de Canadian Pacific Railroad Vancouver bereikte in 1884 en de bevolking op vijftien jaar tijd haast verhonderdvoudigde. Vandaag telt de stad meer dan twee miljoen inwoners. Zij is de poort naar Azië voor een groot deel van Noord-Amerika en de haven verwerkt meer goederen dan die van San Diego, Portland, San Francisco en Seattle samen.

In de buitenlucht

Onder de Burrard Bridge, die downtown met South Vancouver verbindt, liggen honderden zeiljachtjes te dobberen. Waterpret midden in de stad ? In Vancouver kan het. Aan de overkant van de brug vindt u Vanier Park, met als opvallendste bouwwerk het geschiedkundige Vancouver Museum, ook weer een betonnen vliegende schotel. Een glimmende stalen reuzenkrab bewaakt de ingang van het museum. Een uit een ruimtetuig neergedaald schepsel, zou je zeggen, maar ook dit beest komt weer uit de Haida-mythologie. Ook te vinden in Vanier park : het H.R. MacMillan Space Centre, met zijn telescoop en planetarium, en het Maritime Museum, waar u Vancouvers zeevaartgeschiedenis kunt ontdekken.

Wandel verder langs de kustlijn en u komt op Kitsilano Beach, het populairste van Vancouvers stadsstranden. Studenten van de iets verderop gelegen University of British Columbia zwemmen en zonnebaden hier ’s zomers, samen met verpozing zoekende gezinnen. Volg de strandboulevard met zijn winkeltjes, cafés en restaurants en u belandt aan het westelijke uiteinde van het strand bij het grootste verwarmde zoutwaterzwembad ter wereld.

Ook buiten de stad valt er heel wat te beleven in de buitenlucht. De Sunshine Coast, die de tweehonderd kilometer ten noorden van Vancouver beslaat, is bezaaid met baaien, inhammetjes en stranden waar het ’s zomers fijn kamperen is. Highway 101 slingert zich om de kust heen en voert langs plaatsen met sprekende namen als Horseshoe Bay, Secret Cove en Desolation Sound. Verplichte kost voor mensen die van zeilen of zeekajakken houden.

Het hoogst aangeschreven op de lijst van buitenactiviteiten in British Columbia staan echter het Whistler-skigebied en Garibaldi Provincial Park. Wie op zoek is naar honderden vierkante kilometers ongerepte woestenij met steile pieken, adembenemende gletsjers, watervallen en bergrivieren, moet naar Garibaldi Park. Slechts vier wegen leiden erheen. Van daaruit is het te voet verder, of per kajak. Garibaldi Park is hiking voor gevorderden, want de dichtstbijzijnde plaats waar u in een bed kan slapen, is Whistler. De wandelpaden lopen kriskras door het ruwe terrein. Het hoogste punt van het park is Wedge Mountain met zijn 2891 meter. Een bijzondere uitdaging is Black Tusk, een 2316 meter hoge basalten rots en een van de weinige echte alpinepieken waarvan u de top kan halen zonder te moeten ‘rotsklimmen’. Vanzelfsprekend is er ook voor wie wél steile wanden op wil klauteren meer dan genoeg te beleven in Garibaldi Park.

Skiën kunt u van november tot juni op Whistler Mountain en de vlak ernaast gelegen berg Blackcomb. Het skigebied is een van de beste in Noord-Amerika – sommigen zeggen van de hele wereld – en dat laat zich aanzien in de ticketverkoop. Meer dan twee miljoen skipassen gaan hier elk jaar over de toonbank. Gelukkig is Whistler ook één van de grootste skigebieden ter wereld : zelfs de meest ervaren skiër of snowboarder heeft dagen nodig om alle pistes af te glijden. Ook tijdens de zomer blijven de skiliften open. Dan staan ze ter beschikking van wandelaars en mountainbikers. Over Whistler hoort u de komende jaren gegarandeerd meer, want in 2010 organiseert Vancouver de Olympische Winterspelen en dan speelt dit skigebied de hoofdrol.

Met alle Chinezen

Vancouver is fysiek behoorlijk geïsoleerd van de bewoonde wereld. De dichtstbijzijnde grootstad van enige betekenis is het Amerikaanse Seattle, driehonderd kilometer zuidelijker. Maar dat doet niets af aan de kosmopolitische instelling. In tegenstelling tot veel Amerikanen leven Canadezen niet op een eiland. Alleen het feit al dat op de achterkant van hun kleingeld de beeltenis van Queen Elizabeth staat, herinnert hen er dagelijks aan dat er een wereld is buiten de kusten van hun continent. Bovendien is Canada een tweetalig land, wat ervoor zorgt dat heel wat dingen er instinctief vertrouwd aanvoelen voor Belgen.

Vancouver is met zijn wolkenkrabbers en dambordpatroon nadrukkelijk een Noord-Amerikaanse stad. Maar vleugjes Europese stijl en een behoorlijk geprononceerde Aziatische aanwezigheid geven deze plaats net een tikje meer. Met zijn hypermoderne nieuwe wolkenkrabbers en woontorens doet Vancouver her en der aan Hongkong denken. Maar dat is niet de enige reden waarom je je er zo nu en dan in Azië waant. In Vancouver wonen honderdduizend Chinezen. Ze zijn er al sinds generaties. Veel van hen staken al in het midden van de negentiende eeuw de Stille Oceaan over, aangetrokken door de goudkoorts rond de Fraser River. Anderen kwamen een paar decennia later, als arbeiders voor de aanleg van de Canada Pacific Railroad.

Aangezien de Chinezen aanvankelijk bijzonder slecht behandeld werden (de Chinese spoorarbeiders kregen anderhalve dollar per dag betaald, de helft van wat hun blanke collega’s verdienden), vormden ze een getto waar ze onder elkaar konden leven. Chinatown is nog steeds een Chinese enclave waar kruidenierszaken, piepkleine restaurantjes en winkels in Aziatische snuisterijen elkaar verdringen in de kleine straatjes en steegjes. Chinese karakters zijn hier alomtegenwoordig en voor een paar dollar kan je een authentieke Aziatische maaltijd nuttigen waarvoor je in eigen land een veelvoud van de prijs moet neertellen.

Het is voer voor economen, sociologen en filosofen, maar wat in Vancouver aan de gang is, is de veelbesproken fusie tussen oost en west. Aan het begin van wat zich aankondigt als de Chinese eeuw, ontvangt de stad nog steeds talrijke Chinese immigranten, zij het dan rijke zakenlui uit Hongkong, die hier hun kans wagen in de uit zijn voegen barstende handel met Azië. De magnifieke Sun Yat-Sen Garden, genoemd naar de Kantonese dokter-revolutionair die begin twintigste eeuw de eerste president van de Chinese republiek zou worden en hier meermaals steun kwam ronselen van de Vancouver-Chinezen, is een oase van feng shui-rust temidden van de wolkenkrabbers. Op Granville Street kan je niet naast de megalunaparken kijken, uitgestrekte videogame-grotten die niet moeten onderdoen voor hun tegenhangers in Osaka, Shanghai of Seoel. De Aziatische hipsters die er rondhangen, halen hun vestimentaire inspiratie niet van de catwalks in Parijs, New York of Milaan, maar wel van de straten van Tokio.

De meeste verhalen over Vancouver beginnen met een lofzang op de fusie tussen west en oost, en hoe Vancouver als brug tussen die twee werelden meteen ook de brug naar de toekomst en de Aziatische eeuw is. Die verhalen zijn allemaal waar, maar ze doen de stad tekort, want Vancouver is veel meer dan dat. In zijn eenzame uithoek van de bewoonde wereld, is het een metropool met alles. Gelukkig regende het er de dag dat we vertrokken, of we wáren helemaal niet vertrokken.

Praktisch

Reis : Vancouver is de hoofdstad van de Canadese provincie British Columbia en ligt in de Pacific-tijdzone, waar het negen uur vroeger is dan in België. Als EU-burger hebt u voor Canada geen visum nodig. Een geldig paspoort is voldoende.

Vanop Zaventem kunt u mits tussenstops met een aantal luchtvaartmaatschappijen naar Vancouver. De luchthaven licht op een kwartiertje van het stadscentrum, waar ook de meeste hotels zijn. Vancouver heeft maar één metrolijn, maar met het uitgebreide netwerk van stadsbussen komt u overal.

Wanneer : de beste periode is van mei tot en met september, wanneer het weinig regent en de temperatuur rond de 20° ligt. Wie wil skiën in de Coast Mountains, gaat in de winter. De gemiddelde maandtemperatuur in Vancouver zakt nooit onder het vriespunt, hoewel het occasioneel natuurlijk wel kan vriezen of sneeuwen.

Logies : hotelaccommodaties variëren zoals in elke grootstad van bijzonder chic tot jeugdherberg. Reken in Vancouvers beste hotel, het Fairmont, op zo’n 250 Canadese dollar (175 euro) per nacht (+1/604/684-3131, www.fairmont.com)

Nuttige web-adressen :

4 www.tourismvancouver.com De toeristische dienst van de stad Vancouver. +1/604/683-2000.

4 www.canada.com/vancouver. Alle kranten en plaatselijk nieuws, plus de cultuurkalender.

4 www.hellobc.com. Over uitstappen en activiteiten in British Columbia.

4 www.garibaldipark.com Alles over wandelen, kamperen, kajakken en langlaufen in Garibaldi Provincial Park.

4 www.whistler.net. Boek uw verblijf en skipas in het Whistler-skigebied online.

Door Tom Vandyck

Veel verhalen over Vancouver beginnen met een lofzang op de fusie tussen west en oost, en hoe de stad als brug tussen die werelden ook de brug naar de toekomst en de Aziatische eeuw is.