De kroketkoninginnen Hilde Hermans en Trees Driesens maken tweehonderd kroketten in één keer: zo is er voorraad voor de hele winter.

PIETER VAN DOVEREN FOTO’S DIANE HENDRIKX

Hilde Hermans werkt halftijds in het onderwijs en woont in een groot huis met veel kamers, waar veel vrienden en kennissen over de vloer komen. Het is namelijk een traditie in de familie om te ontvangen, en daar hoort een goede maaltijd bij. Vaak blijven de genodigden slapen om het gezellige ontbijt toch maar niet te missen. De dochters zetten de traditie voort en brengen ook veel vrienden mee naar huis. Na een feest verandert de woonkamer regelmatig in een landschap van slaapzakken: dan lijkt de living op een slaapzaal van een jeugdhotel.

Hilde Hermans houdt van de degelijke Belgische keuken, die zij zonder veel ‘frullekes’ presenteert. De eerste zes jaar van haar huwelijk woonde zij aan de kust, waar zij haar voorliefde voor verse vis opdeed. Omdat haar man zo verlekkerd was op garnaalkroketten, is Hilde voorzichtig begonnen met een recept van de Boerinnenbond. Dat recept heeft zij gedurende achttien jaar verfijnd en het staat pas sinds twee jaar op punt. Tijdens haar verblijf aan de kust groeide de traditie om in september garnaalkroketten te maken, want dan zijn de garnalen groot en relatief goedkoop. Vraag je Hilde Hermans naar het geheim van een goede garnaalkroket, dan antwoordt zij: “Goed afsmakend en met voldoende garnalen in het beslag, dat vooral niet te droog mag zijn en traag vloeibaar moet blijven bij het opensnijden.” Hilde voegt er altijd een weinig citroensap aan toe: dat komt de smaak ten goede en maakt de kroketten lichter.

Het recept van de kaaskroketten dateert ook uit de kustperiode. Het maken van kaaskroketten is minder omslachtig, omdat het pellen van garnalen en het trekken van fumet hier wegvallen.

Wanneer Hilde Hermans kroketten maakt, bereidt zij er meestal tweehonderd in één keer. Haar vriendin Trees Driesens komt dan helpen. Trees is parttime stiliste en huismoeder. Van haar drie kinderen is één kind een lekkerbek, een tweede houdt alleen van boterhammen en een derde houdt van niets. Koken doet Trees graag als er makkelijke eters zijn. Ook zij geeft de voorkeur aan eenvoudige recepten. Trees heeft veel respect voor de kookvaardigheid en de levenslust van haar vriendin Hilde.

De dag dat de kroketten worden gedraaid, is altijd een heuglijke dag, waarbij veel wordt gebabbeld en gelachen. Het is een heel ritueel dat de dag voordien al begint.Voor het pellen van de garnalen worden de mannen en soms ook de kinderen ingeschakeld. De twee koppels zitten aan tafel en in het glas komt Rodenbach-bier. De koppen en staarten van de garnalen zijn voor de fumet, die ’s avonds wordt gekookt en de hele nacht trekt. De volgende dag gaan de twee vriendinnen aan de slag. Trees weegt alles af en Hilde bedient de kookpotten en het fornuis, en proeft voortdurend. De twee zijn goed getraind en maken in snel tempo een grote hoeveelheid kroketten. Die gaan de diepvriezer in, zodat er de hele winter voorraad is. Alleen één winter ging het fout, toen Hilde na het stofzuigen vergat de stekker van de diepvriezer terug in het stopcontact te steken. De hele voorraad ontdooide en kon niet meer worden gebruikt.

De wijnkeuze gaat naar een Chardonnay Lajolie van F. Chauvenet, een aangenaam zachte, droge witte wijn met lange afdronk, die goed past bij de garnaalkroketten en die voor 9,15 euro te koop is bij wijnhandelaar Breckpot in Mechelen (Korenmarkt 23, 015 41 28 52.).