Raf Simons houdt het na 27 jaar voor bekeken. Tenminste, zijn eigen label. Maar wie is Raf Simons nu weer juist? Een overzicht van het werk van de ontwerper tot dusver.
Raf Simons lanceerde zijn merk in 1995 en showde voor het eerst in Parijs voor winter 1997. Dat internationale debuut was onmiddellijk een schot in de roos. Voor de deur werd geroepen en geduwd om erbij te kunnen zijn. Suzy Menkes, als verslaggever van de International Herald Tribune op dat moment ’s werelds belangrijkste modejournalist, zat in de zaal en noteerde dat het goed was. Simons, die nooit mode studeerde, maar wel stage liep bij Walter Van Beirendonck na een opleiding industriële vormgeving in Genk, bleek een geboren showman die er altijd in slaagde om met weinig middelen adembenemende defilés op te zetten, vaak op onverwachte locaties in en rond Parijs, een beetje zoals Martin Margiela eerder had gedaan. Hij was van jongs af een onverbeterlijke romanticus, geobsedeerd door jeugd en subcultuur. Schooljongensuniformen, gabberesthetiek, David Bowie. Hij stuurde kwetsbare, magere pubers de catwalk op en vond een nieuw silhouet uit – smaller en slanker dan voorheen.
In het jaar 2000 was Simons al eens een jaar uit de mode gestapt. Hij heeft toen twee collecties overgeslagen. “Ik had op dat moment een problematische relatie met mode”, vertelde hij later. “Ik wil, ik wil niet, ik wil, ik wil niet. Alles was te snel gegaan. Ik kwam van niets en plotseling had ik zeventien mensen in dienst. Ik had geen zin meer. Ik ben gestopt. En na enkele maanden begon ik alles heel erg te missen.” In 2005 werd hij artistiek directeur van Jil Sander. “Je stopt enorm veel energie in zo’n merk”, zei hij daarover. “Kan ik die energie niet beter volledig in mijn eigen label investeren? Of wil ik toch twee dingen blijven doen? Collecties, collecties, collecties: ik denk aan niets anders.” Van Jil Sander ging Simons naar Dior, waar hij John Galliano opvolgde als artistiek directeur van de damescollecties. Daarna volgde een opgemerkte passage bij Calvin Klein. Die samenwerking implodeerde sneller dan verwacht. Maar niet veel later kwam hij opnieuw boven water, bij Prada.
Hij bleef altijd in topvorm. Met de collectie voor zomer 2020, een kritische terugblik op zijn Amerikaanse jaren en het seizoen erna, winter 2020, Solar Youth bewees Simons dat hij het nog steeds in de vingers had. Zijn laatste defilé voor de collectie van dit voorjaar die nu in de winkels ligt, werd na de dood van koningin Elizabeth II uitgesteld. De show vond uiteindelijk enkele weken later plaats. De modellen liepen op een verhoogd podium. Op het eind van de catwalk werd een video van een danser geprojecteerd.
En nu valt dus het doek. “Als je je eigen label hebt,” vertelde Raf Simons ons nog in 2011, “moet je op een bepaald moment beslissen: wat wil ik hier nu eigenlijk mee doen? Je kunt verdergaan tot je erbij neervalt. Of je kunt zeggen: nu is het genoeg geweest, ik heb gezegd wat ik te zeggen had. Ik denk dat het pijnlijk is als je de boel verkoopt en er dan iemand geplaatst wordt die je zelf echt niet ziet zitten. Ik geloof niet dat er ook maar één ontwerper is in zo’n situatie die zegt: ik kijk er niet meer naar. Tenzij misschien Martin Margiela.”
