Nijlpaardje geboren in Pairi Daiza

In Pairi Daiza is een nijlpaardje geboren. Het mannetje kwam op 12 februari op de wereld en kon deze week voor het eerst zijn buitenbassin samen met moeder Nema ontdekken.

Het gaat om het tweede gezonde jong voor ons vrouwelijke nijlpaard Nema. Eerder beviel zij in Pairi Daiza van een eerste jong, ook een mannetje, genaamd Kibo. Ook Kibo verblijft nog steeds in Pairi Daiza, samen met papa Emilio. Zo telt de familie nijlpaarden in Pairi Daiza vanaf nu vier leden.

Sinds woensdag 25 maart heeft het nieuwe jong van Nema en Emilio voor het eerst zijn opwachting gemaakt in het grote buitenbassin van Pairi Daiza, een belangrijk moment. In het bijzijn van onze hoofddierenarts Tim Bouts en haar verzorgers toonde Nema zich echter alweer een goede moeder. Ze loodste zonder enige problemen haar jong het bassin in – en weer uit. Het kleine nijlpaardje zal dus voor het grote publiek zichtbaar zijn van zodra Pairi Daiza – momenteel gesloten – zijn deuren weer kan openen. Een moment om naar uit te kijken.

De naam van het nieuwe nijlpaardje zal in de komende dagen door het grote publiek gekozen kunnen worden middels een stemming op de Facebookpagina’s ‘Pairi Daiza‘ en ‘Pairi Daiza NL‘.

Een soort in gevaar

Op het Afrikaanse continent, waar ze van nature voorkomen, leven momenteel nog tussen de 115.000 en 130.000 nijlpaarden in het wild. Vooral in het midden van de jaren ’90 en de vroege jaren 2000 nam hun aantal af. Van de 29 Afrikaanse landen waarin het nijlpaard van nature voorkomt noteerde de helft een terugval van de populaties. In landen als Algerije, Egypte, Eritrea, Liberia en Mauritanië komen intussen zelfs helemaa lgeen nijlpaarden meer voor in het wild. Dit alles maakt dat het nijlpaard door de IUCN (International Union for Conservation of Nature) opgenomen is als ‘kwetsbaar’ op haar Rode Lijst.

De geboorte van een gezond nijlpaardenjong is dus een goede zaak voor het in stand houden van het genetische kapitaal van deze diersoort. Op die manier beschikken dierentuinen over de hele wereld over een voldoende sterke genenpoel om herintroductie mogelijk te maken, mocht dat ooit nodig zijnom de soort te redden. Daarnaast blijven ook educatie en sensibilisering omtrent de gevaren die deze dieren in hun natuurlijke omgeving bedreigen erg belangrijk.