Het meer van Plastiras en Meteora: het meest bijzondere landschap in Griekenland

Ze liggen maar op een uurtje rijden van elkaar: het idyllische bergmeer Plastiras en de op honderden meters hoge rotspilaren gebouwde Meteora kloosters. Ideaal om een bezoekje aan beide te combineren.

Meer van Plastiras

Het meer van Plastiras is een kunstmatig meer op 750 meter hoogte, omgeven door een prachtig landschap van bergen, riviertjes en bossen. Dankzij deze natuurlijke schoonheid wordt het gebied ook wel Klein Zwitserland genoemd.

Het meer van Plastiras is genoemd naar de Griekse generaal en politicus Nikolas Plastiras die het initiatief nam tot de aanleg van het meer en ligt op de plaats waar in de oudheid de twee rivieren Tavropos en Achelous samenvloeiden. Vandaar dat het meer ook wel Tavropos Reservoir wordt genoemd.

Lake Plastiras werd weliswaar door mensen gemaakt, maar het past zo harmonieus in het bergachtige landschap dat je dat helemaal niet kan zien: de inhammen, de kleine fjordjes, de baaitjes en de grillige manier waarop het meer de natuurlijke glooiing van het landschap volgt, doen je vergeten dat het meer er niet altijd al was. Het meer wordt omringd door besneeuwde bergtoppen en bossen en middenin het meer ligt een weelderig groen eilandje.

Rondom het meer liggen verspreid over de oevers en op de berghellingen idyllische en gastvrije dorpjes. Kalivia Pezoulas en Neohori, die direct aan het meer liggen, zijn het meest ontwikkeld en bieden alles dat nodig is om een uitgebreid scala aan buitenactiviteiten te ontplooien. Door de combinatie van bergen en water zijn de sportmogelijkheden onuitputtelijk: klimmen, wandelen, raften, canyoning, paragliding, kanoën, zwemmen, waterfietsen, mountainbiken, skiën, paardrijden… Vlakbij Neohori liggen de botanische tuinen. Op een oppervlakte van zo’n tien hectare ontdek je het volledige ecosysteem uit de regio.

De fijnste plaatsen voor een frisse duik in het meer zijn de stranden van Pezoula en Lamperou. In augustus vindt daar ook ieder jaar de Panhellenic Swimming Crossing van het meer van Plastiras plaats. Wandelen kan je uitstekend in de bergen van Agrafa waar een uitgebreid netwerk van wandelpaden te vinden is. Je kan er korte wandelingen van een uurtje maken, maar je kan ook kiezen voor lange tochten naar bijvoorbeeld de Borlero op 2.016 meter of naar de Voutsikaki op 2.154 meter. Er zijn verschillende lodges waar je kan overnachten als uitgangspunt voor je wandeltochten.

Idyllische dorpjes en een wereldberoemd klooster

Een zeventig kilometer lange weg rondom het meer loopt door de mooiste dorpjes en langs alle bezienswaardigheden. Vlakbij Neohori liggen bijvoorbeeld de botanische tuinen. Op een oppervlakte van zo’n tien hectare ontdek je het volledige ecosysteem uit de regio.

Bijij het dorpje Karitsa ligt het wereldberoemde Panagia Pelekiti klooster. Dit heiligdom uit de zestiende eeuw werd tegen een bijna verticale rots op 1400 meter hoogte gebouwd. Bij het klooster horen twee kerken uit 1640. Binnenin het klooster en de kerk valt veel moois te zien: imposante muurschilderingen, houten iconen, bijzondere bijbels en manuscripten en andere kerkelijke objecten. Bij Karitsa kan je ook een wandeling maken naar de Gakis grot. De drie of vier durende wandeling ernaartoe is bijna net zo mooi als de grot zelf.

Voor de mooie vergezichten over het meer moet je in dorpjes als Neohori en Neraida zijn, maar het allermooiste uitzicht heb je in de nederzetting Zigogianneika. Vanaf een hoogte van 1350 meter kijk je uit over het meer, de fjorden, het eilandje Niaga en de hoge bergtoppen op de achtergrond.

Meteora

Je kan een vakantie bij het meer van Plastiras prima combineren met een bezoek aan de rotsen en kloosters van Meteora, een van de meest bijzondere landschappen in Griekenland.

Met de auto bereik je Meteora vanaf het meer in een uurtje, met het openbaar ben je er in iets meer dan twee uur. Zowel het meer van Plastiras als Meteora liggen niet ver van de luchthavens van Volos en Thessaloniki.

Meteora is uniek in de wereld. Hoog bovenop rotspilaren van tussen de 300 en meer dan 600 meter hoogte, staan kloosters die al zo’n 700 jaar waken over Kastraki, het dorpje in het dal. Meteora betekent letterlijk ‘zweven’. In de winter wordt het dal vaak bedekt door een dikke laag mist. De kloosters lijken dan bovenop de wolken te zweven. De geschiedenis van het bijzondere landschap gaat zo’n 60 miljoen jaar terug in de tijd. In de loop van miljoenen jaren hebben aardbevingen, wind en watererosie de steile rotspilaren gevormd. De kloosters zijn vanzelfsprekend van een jongere datum, maar staan er toch ook al heel wat eeuwen. Vanaf de tiende eeuw klommen vrome monniken naar de toppen van de rotsen om zich daar terug te trekken uit de wereld.

Het eerste klooster werd gebouwd in de veertiende eeuw door de uit Athos afkomstige monnik Athanasios Koinovitis. Op een pilaar van 623 meter hoogte verrees het Groot Meteoron: het eerste, oudste en belangrijkste klooster. Daarna zouden er nog 23 volgen. Van de 24 kloosters zijn er nu nog maar 6 over. Twee van die zes worden tot op de dag van vandaag door monniken bewoond. Sinds 1988 staan de kloosters op de lijst van werelderfgoederen van Unesco.

De zes kloosters die de eeuwen doorstaan hebben: Mega Meteoron, Agios Nikolaos Anapafsos, Varlaäm, Rousanou, Agia Triada en Agios Stefanus.

De hemel ontmoeten

Het leven in een klooster was niet eenvoudig. Het was al ingewikkeld om het bouwwerk te bereiken en binnen de kloostermuren leefden de monniken een vroom leven volgens de strenge regels van de orthodoxe kerk. Je ziet meteen waar de bewoners waarde aan hechtten. De keuken en eetzaal waren sober ingericht, maar de kerk werd juist rijkelijk versierd. Schrik niet van de soms nogal wrede muurschilderingen. Ze beelden martelaren uit die voor het geloof stierven. Zo zie je een monnik die wordt gevierendeeld, levend gekookt of wordt onthoofd.

Pelgrims die de kloosters wilden bezoeken om op die manier een beetje dichter bij de hemel te komen, moesten een touwladder beklimmen of in een net omhoog worden gehesen. Maar ze werden dan ook beloond met een fenomenaal uitzicht over de wijde omgeving. Veel dichter bij de hemel kwam je in die tijd niet.

Tegenwoordig is een bezoekje aan de kloosters geen levensgevaarlijke onderneming meer, maar kan je er gemakkelijk naartoe via een verharde weg. Avonturiers kunnen kiezen voor het pad dat over uitgehouwen treden in de rots naar boven loopt. Onderweg zie je met een beetje geluk schildpadden, felgroene hagedissen en andere diertjes uit de Griekse natuur.