In de winter van 2017 reisde fotografe en journaliste Elisabeth Callens in haar eentje wekenlang door de ijskoude landschappen van Siberië en Groenland. Ze wilde het koudste plekje op aarde bezoeken. De unieke momenten die ze daar beleefde, bundelde ze samen in dit fotoverslag.
We zullen dit jaar waarschijnlijk niet al te ver op reis kunnen. Maar virtueel reizen kan gelukkig wel, zelfs naar de meest bijzondere plaatsen. Journaliste en fotografe Elisabeth Callens bezocht enkele van die unieke plekjes.
In de winter van 2017 reisde ze helemaal alleen wekenlang door het ijskoude Siberië. Al glijdend, duwde ze haar slee door de enorme vlakten, hunkerend naar het koudste plekje op aarde.
Toen het al wat warmer begon te worden, (het werd toen al bijna -30°C) werd Groenland haar nieuwe thuis voor enkele maanden.
In dit beeldverslag neemt ze je mee op haar reis. Zo kan je even weg mijmeren, je ergens anders wanen, naar plaatsen waar je altijd al eens een kijkje wilde nemen.
Nog meer foto’s zien van Elisabeth Callens? Volg haar op Instagram.
– 32°C, Siberië: Elke dag vist Igor op het ijs, de bevroren zee. Het is een eenzame job en hij verdient weinig met de verkoop van de vis. Maar hij is sterk en optimistisch. Met zijn vodka overleeft hij dag na dag, vis na vis. Hij is de koning van de ijszee.
– 56°C ,Siberië: De zon is onder, temperaturen zakken makelijk tot -50°C en meer. De straten zijn verlaten. Kleine lichtjes en rook uit de schoorsteen verklappen dat hier mensen leven. Elk niet bedekt stukje huid bevriest na tien seconden. Ik ben helemaal ingeduffeld maar toch voel ik miljoenen koude prikjes in mijn huid. Hier wandelen is net als wandelen in een sprookje. Wel een donker en koud sprookje. Ik hoop dat Hans en Grietje vanavond thuis in de warmte bleven.
-26°C, Groenland: Ole is 72 jaar. Zijn geheugen laat hem af en toe in de steek, maar zijn benen trappen als een snaak van 20 jaar. ’s Ochtens en ’s avonds fietst hij op een van de hometrainers op zijn balkon. Al fietsend bekijkt hij de stad en ziet dat het koud is.
– 41°C, Groenland: Het eenzame, groene huis wacht geduldig tot de hemel groen wordt. ’s Nachts absorbeert het huis zoveel mogelijk Noorderlicht, zodat het de volgende dag weer mooi groen glanst.
-27°C, Groenland: Karl leeft voor zijn honden. Elke dag traint hij ze op het verre Groenlandse ijs. Deze honden worden getraind op kracht zodat ze ladingen kunnen trekken. Andere honden worden getraind op snelheid en doen mee aan wedstrijden.
-23°C: Groenland: Een krachtige storm steekt op. Huizen zijn amper zichtbaar door de ronddwalende sneeuw. Ik zie amper waar ik mijn voeten zet. Ik ben bevroren en al mijn kleren voelen vochtig. Maar dit is té fascinerend om me binnen te verstoppen.
-43°C, Siberië: Anja gaat één keer per week naar de winkel twee straten verder. Veel moet ze niet inkopen want ze is alleen. En haast heeft ze ook al niet. Dus kan ze lekker te voet, laat de snowscooter maar aan de jeugd.
-19°C, Groenland: De zon geeft al veel warmte af. De dagen worden langer. Het wordt al niet meer helemaal donker ’s nachts. Deze berg sneeuw zal algauw slechts water zijn, in afwachting van een nieuwe koude winter!
-17°C, Groenland: Ik ga mee met Adam en Karl op zeehondenjacht. Niet met een knuppels, wel met een jachtgeweer. De bevroren zee vertoont al barsten dus trekken we twee kano’s voort. Uren turen we de in de leegte, op zoek naar zonnende zeehonden. Ze zijn te slim vandaag en blijven buiten ons schietbereik. Dan toch maar weer geroosterde vis als avondeten, voor ze zich gaan bezatten in de pub.
-34°C, Groenland: Ergens hoog op een klif, moeilijk te bereiken, in het hoogste huis van het dorp, woont Adam. Als een heer en meester. Ik hoop dat hij elke avond veilig boven geraakt, als hij uit de pub komt.
-53°C, Siberië: Zenja krijgt bezoek van haar kleinzoon via het raam. Hij geeft haar vers gekapte blokken hout, waarmee ze haar stoof brandende houdt. De stoof brandt dag en nacht. Binnen is het wel 25°C, een enorm temperatuurverschil als je net van buiten komt.
-24°C, Groenland: Deze hond wacht geduldig op zijn baasje. De honden worden ver van het dorp gehouden, ver van mensen. In de zomer verhuizen ze naar onbewoonde eilandjes waar ze vrij kunnen ronlopen. In de winter hangen ze vast aan kettingen. Als ik het waag iets dichterbij te komen, begint hij als een dolle te blaffen. Hij beschermt zijn roedel. Ik druip stilletjes af.
-46°C, Siberië: Alina neemt me mee naar haar huis. Het is een heel klein huisje, dat twee vertrekken beslaat, gescheiden met een doek. Ze woont er met haar zieke moeder en haar drie kinderen. Haar man is een jaar geleden overleden.
-18°C, Groenland: Hondensleerace! Het hele dorp verzamelt zich op de toppen van de bergen die de finish omringen. De honden en hun baasjes vertrokken vroeg in de ochtend en komen laat in de namiddag over de eindmeet. De sleën tekenen elk hun eigen wedstrijdverhaal in het ijs. Na de race is er een boek aan slee-verhalen te zien vanop de bergtop.
– 16°C, Groenland: Voor de weinig gelovigen is er in het naburig dorp een kerk. Een snowscooter of hondenslee is nodig om er te geraken, als je er niet een hele dag over wilt wandelen. Een ondergesneeuwd Bethlehem…
Elisabeth Callens
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier