Geschiedenis

In de 8e eeuw vestigde zich een gemeenschap bij de rivier Aker aan het uiteinde van de Oslo Fjord. Tijdens de Vikingperiode groeide dit kleine Noorse dorpje snel aan dankzij belangrijke commerciële activiteiten als landbouw, handel en scheepsbouw.

Er werd altijd aangenomen dat Oslo pas officieel gesticht werd in 1049, lang nadat de Vikingen waren verdwenen. Koning Harald Hårdråde liet rond deze periode de eerste gebouwen van de stad aan de voet van de Ekeberg oprichten, waar nu de wijk Gamlebyen (oude stad) gelegen is.

Recent archeologisch onderzoek heeft echter aangetoond dat de stad vermoedelijk al in het jaar 1000 is gesticht. De stad vierde dan ook in 2000 haar 1000e verjaardag met evenementen die plaatsvonden tot ver buiten de hoofdstad.

In 1299 werd Oslo door koning Håkon V tot hoofdstad van Noorwegen uitgeroepen en werd begonnen met het bouwen van het slot Akershus. Een halve eeuw later sloeg het noodlot echter toe. Met de komst van de Zwarte Dood in 1348 stierf zowat de helft van de populatie van Oslo.

Deze epidemie had bijna volledig de Noorse aristocratie uitgeroeid. De enkele families die nog overbleven hadden enkel dochters als nakomelingen. Die moesten volgens het toenmalig gebruik aan edellieden worden uitgehuwelijkt, en dat waren vooral Denen en in mindere mate Zweden.

Zo kwam het Noorse grondgebied na enkele generaties in Deense handen. Kopenhagen werd hoofdstad van Noorwegen. In 1537 had Oslo erg te lijden onder de reformatie die gepaard ging met zware religieuze conflicten en de scheiding tussen politiek en katholieke kerk.

In 1624 sloeg het noodlot voor een tweede maal toe. Na een verwoestende brand liet koning Christian IV van Denemarken en Noorwegen de stad weer opbouwen op de westelijke oever van de rivier Aker (Akerselva), in de veilige nabijheid van de vesting Akershus. Daarop ontstond een volledige nieuwe stad in renaissancestijl die de naam Christiania meekreeg.

Vanaf het midden van de 17e eeuw kende Oslo een sterke groei, vooral dankzij de houthandel. De industrialisering in de 19e eeuw gaf de hoofdstad een nog grotere betekenis.

In 1814 werd Noorwegen bij Zweden gevoegd wat de stad Christiania op economisch en politiek vlak alleen maar ten goede kwam. In 1905 werd de unie met Zweden verbroken en in 1925 kreeg Oslo haar originele naam terug.