Andorra

Ver van de drukte van de winkelstraten ontdek je een ander Andorra, met duizend jaar oude kerkjes, afgelegen valleien, verlaten ijzermijnen, en skipistes als zomerse mountainbiketerreinen.

Het clichébeeld van Andorra: één gigantische winkelstraat, een taxfree vallei tussen Frankrijk en Spanje. Twaalf miljoen toeristen ontvangt de grootste van de Europese dwergstaten elk jaar. In verhouding tot zijn inwoneraantal huisvest Andorra een onwaarschijnlijke hoeveelheid winkels, handelszaken en bedrijfjes. En het moet gezegd: weinig bezoekers weerstaan de lokale verleidingen, de procentjes of de speciale aanbiedingen.

De centrale winkelboulevard van Andorra la Vella, een wirwar van strakke winkelpuien en rommelige elektronicadiscounts, vitrines vol spotgoedkope en peperdure horloges, cosmeticatempels en kousenpaleizen, warenhuizen en boetieks, taxfree en best price, biedt alles wat de homo shoppicus zich kan wensen.

De natuurlijke kant van Andorra

Gelukkig heeft de bergstaat in de doodlopende zijvalleien zijn natuurlijker kanten nog goed bewaard. Vanaf de dertiende-eeuwse verdedigingstoren in het dorp Encamp, een ruïne met een metalen trap naar de vierde verdieping, heb je een schitterend uitzicht over het dorp en de bergen doorkliefd door de vallei. Met enige grootspraak zie je bijna het hele land.

Iets lager op de rots ligt de twaalfde-eeuwse Sant Roma, een mooi voorbeeld van de Romaanse kerkjes die zo karakteristiek zijn voor deze kant van de Pyreneeën. Als arendsnesten liggen ze her en der op een klif of een heuvel, met een gehucht natuurstenen huizen aan hun voeten.

Boerenstaat

Een in zichzelf gekeerde boerenstaat, zoals vroeger, zal Andorra nooit meer zijn. Maar de bewoners kijken trots terug op hun geschiedenis. In het Casa Cristo in Encamp leeft het romantische beeld voort van de zelfbedruipende bergbewoner die instaat voor zijn eigen basisnoden. Dit typische voorbeeld van een traditionele boerenwoonst pronkt met een authentiek interieur volgens de laatste boerenmode van het midden van de negentiende eeuw.

De Vall d’Incles is een mooie vallei, een oase van rust ver van de drukke winkelstraten, die doodloopt op een amfitheater in de bergen. Slechts enkele traditionele boerenhuizen liggen hier, opgeknapt door rijkelui uit de stad. Geen slechte keuze, de vallei lijkt de ideale plek om de dag af te sluiten. Verderop ligt een bergmeer. Achter de pieken begint Frankrijk.

De mooiste wandelplek van Andorra is ontegensprekelijk de vallei van Madriu, het laatste ongerepte natuurgebied van het land. De enige toegang tot deze Unesco Werelderfgoedsite ligt slechts op een boogscheut van de hoofdstad, langs een weg die de bergen in leidt. Een stenen pad, een Romeinse heirbaan waardig. Borda’s, traditionele schuren in grove steenblokken, getuigen van het boerenverleden dat dit landschap vormgaf.

Bron: Weekend Knack