'Mijn eerste modeproducties in Knack Weekend dateren van 1998, het jaar waarin alles voor mij veranderde. Ik studeerde fotografie aan de Antwerpse Modeacademie, werd door Veronique Branquinho aangesproken voor een defilé in Parijs, en voor ik het wist zat ik in een Canvas-reportage over beginnende modellen. Zo belandde ik ook bij het agentschap Steff, omdat de ploeg van Canvas daar een afspraak voor me geregeld had.
Daarna ging het pijlsnel: in oktober van dat jaar liep ik mijn eerste shows in Parijs, kort daarna boekte Inez van Lamsweerde me voor een shoot in Harper's Bazaar en een catalogus voor Yohji Yamamoto, en vanaf dan regende het opdrachten voor defilés, campagnes en magazineshoots. Een totaal nieuwe wereld, want van mode kende ik zo goed als niets. Ik wist wie Jean Paul Gaultier was omdat hij Madonna's puntbustier ontworpen had, maar dat was het ongeveer. Laat staan dat ik mezelf op stiletto's in een show van Alexander McQueen zag lopen. Als je me in die tijd over hakken sprak, dacht ik aan mijn cowboyboots. (lacht)
De samenwerking met Knack Weekend betekende die eerste jaren veel voor me. In het buitenland werkte ik met topnamen als Steven Meisel, Mario Testino en Juergen Teller, maar die namen zeiden mijn familie niets. Bovendien konden mijn ouders en vrienden mijn doen en laten in het buitenland ook niet volgen op de sociale media of zo, want die kwamen pas jaren later. Voor hen was het dus wel wat wanneer ik met mijn kop op jullie cover stond en ook hier in elke dagbladwinkel lag. Ik kon me thuis in Limburg niet vertonen of iemand sprak me erover aan. (lacht)
Ik denk met plezier terug aan de shoots die ik hier deed. De sfeer was doorgaans gemoedelijker dan bij buitenlandse opdrachten en we werkten eigenlijk van huis uit, maar het resultaat was er. Zeker ook omdat Knack Weekend me samenbracht met stylisten als Olivier Rizzo en Ilja De Weerdt en fotografen als Roger Dyckmans, Raf Coolen en Luc Praet. Ik kreeg plots de kans om het internationaal te maken en heb die ook gegrepen, maar serieus, qua mensen met talent en visie doet België niet onder voor het buitenland.
Voor mij was modellenwerk in de eerste plaats een job. Glitter en glamour, bekend zijn, dat kon me gestolen worden. Bovendien ben ik nu een veertiger en mama van een zoontje van drie. Daardoor kies ik mijn opdrachten nog strenger dan vroeger en begin ik ook aan andere dingen te denken, zoals consulting, styling, televisiewerk of talentmanagement. Ik heb van genoeg dingen geproefd om in de toekomst een nieuw verhaal te beginnen.
