Een prachtig modestatement volgens de één, onsexy paardenhoeven volgens de ander. De Tabi kent al 35 jaar vocale voor- en tegenstanders. Wij verzamelden 5 getuigen die gek zijn op hun Margiela-laars. ‘Ze zitten fantastisch.’
Hoewel sommige modeliefhebbers al fan van het eerste uur waren, maakte de Tabi recent een duidelijke revival mee. Lees er hier meer over: Tabi continued: de opmerkelijke comback van de Margiela-schoen
Katleen Derijcke (61) is gidsencoördinator
en gids bij MoMu Antwerpen.
‘Ik heb drie paar Tabi’s met lage zool, want ik woon in de Antwerpse binnenstad en dan zijn hoge hakken geen optie. Ik werk al van de allereerste dag in het ModeMuseum, dat een erg grote Margiela-collectie heeft. Na een tijd was ik zo gewend aan het silhouet dat ik ze weleens wilde uittesten. Toenmalige MoMu-directeur Linda Loppa – een enorme Margiela-fan – had dezelfde schoenmaat en stelde voor dat ik de hare zou passen.
Mijn eerste paar waren ballerina’s. Ik kocht ze tien jaar geleden in de winkel van Margiela in Parijs. Daarna volgden witte Tabi-boots, die ik tijdens de solden ook nog in het zwart op de kop kon tikken. Ik draag ze vooral wanneer ik de hele dag zal moeten rechtstaan, wat waarschijnlijk bizar lijkt. Ik zie mensen toch staren en wildvreemden spreken me aan op straat met de vraag: “Zit dat wel comfortabel?” Maar ik voel dat mijn voeten minder vermoeid zijn. Ik heb het er eens met Japanners over gehad en zij beweren dat door de gespleten neus het lichaamsgewicht veel beter over de voet verdeeld wordt.
Na tien jaar draag ik ze nog steeds, daarom ben ik blij dat ik ze in de twee kleuren heb. Meestal loop ik sober in het zwart gekleed, dan zijn ze echt de finishing touch. Mijn Tabi’s zijn heilig voor mij: het zou vreselijk zijn als ze kapot zouden gaan.’
Marie Grégoire (35) is grafisch designer bij Knack Weekend
en eigenaar van @hello.buybuy.
‘Mijn zilverkleurige Tabi’s kreeg ik voor mijn dertigste verjaardag. Mijn toenmalige vriend had al mijn vrienden zo gek gekregen om ervoor samen te leggen. De eerste twee jaar durfde ik ze amper te dragen, en als ik dat deed, zorgde ik ervoor dat ik het niet te laat of te bont maakte. (lacht) Tot ik het absurd begon te vinden dat ik zulke dure schoenen nauwelijks gebruikte. Ze zien er intussen dan ook niet meer zo nieuw uit, soms kan ik wel huilen als ik zie hoe gehavend ze zijn.
De hak is van leer en dus erg fragiel. Vooral wanneer ik op mijn koersfiets rijd, moet ik opletten. Ik hoorde over een meisje dat washandjes om de pedalen doet als ze met haar Tabi’s fietst, maar zover ga ik niet. Ik breng ze wel regelmatig naar Toni Taloni, een gespecialiseerde schoenmaker. Je vindt in Antwerpen haast niemand die er zooltjes onder kan zetten.
Ze zitten fantastisch, beter dan de originele werkmansschoenen die ik ooit in Japan kocht. Ik kan er zelfs een hele nacht mee dansen. Drie jaar geleden ging ik dan ook op zoek naar een tweede paar en vond er roodgelakte voor de helft van de prijs. De hak is net niet te hoog of te laag. De gespleten neus went heel snel, het zit zoals een teenslipper. Ik doe er niet eens speciale sokken in aan.
Martin Margiela is mijn favoriete Belgische ontwerper, ik hou van zijn visie op kleding. Vooral zijn Tabi-ballerina’s zie je nu wat meer, maar ik heb zelf liever een hak. Ik denk niet dat deze hype snel weer verdwijnt. De Tabi’s zijn iconische schoenen waar je nooit op uitgekeken raakt én ze maken je outfit af als je eens wat inspiratieloos gekleed gaat. Met @hello.buybuy verkoop ik vintage designerkleding, ook eigen stukken, maar mijn Tabi’s zou ik nooit kunnen wegdoen.
Erna Vandekerckhove (60) baat sinds 2002
de Antwerpse vintageboetiek Labels Inc. uit.
‘Mijn oudste paar moet nog uit de jaren 90 zijn. Ik draag ze maar heel af en toe. Ik ben natuurlijk van de generatie die het allemaal meegemaakt heeft. De eerste boots, met de rode verf van de catwalk nog aan de zool, heb ik aan Raf Simons verkocht. Ze kwamen van het defilé voor lente-zomer 1989. Het was de allereerste keer dat Martin ze bracht.
Jongeren zijn er duidelijk dol op, of toch ons nichepubliek dat erg met mode bezig is. Als we Tabi’s in de winkel hebben, zijn het recentere modellen. De stukken die Martin ontworpen heeft, worden dan ook al wat zeldzamer. Zelfs als mensen ze niet dragen, zullen ze die Tabi’s bewaren. We hebben een heel internationaal publiek en het eerste waar ze naar op zoek gaan, zijn ontwerpen van Martin zelf – niet alleen de Tabi’s.
De interesse bij jongeren gaat vaak erg ver, ze willen precies weten wat uit welke collectie komt. Dat geldt ook voor Comme des Garçons of Yohji Yamamoto, maar vooral Margiela intrigeert hen. Niet alleen door het mysterie rond zijn persoon. Hij was ook de eerste om te gaan recyclen en aan de slag te gaan met spullen van de vlooienmarkt. Samen met het feit dat hij gestopt is en van het toneel verdween, geeft hem dat een cultstatus. Als je dan stukken kunt vinden die nog door hemzelf gemaakt zijn… Ik denk wel dat jonge mensen ervoor sparen. Wij droegen vroeger ook graag specialere stukken en moesten daar hard voor werken. Ik denk niet dat het vandaag anders is.’
Dries Vriesacker (27) is creative director en cofounder van
mode- en lifestyleplatform Enfnts Terribles.
‘Mijn Tabi’s kocht ik ongeveer een halfjaar geleden: het hoogste formaat voor mannen in zilverkleurig craquelé. Ik wilde ze al heel lang, maar vond ze nogal duur. Tot ik deze tegenkwam: het laatste paar mét fikse korting en dan nog in mijn schoenmaat.
Het is een iconische schoen die zelfs de meest basic outfit een upgrade geeft. Ook de hak is een plus, er zijn niet veel goede mannenschoenen met hak. Hij is vrij breed, maar hoger dan de andere schoenen die ik draag. Dat is altijd even wennen, maar verder zitten ze best comfortabel.
Ik trek mijn Tabi’s vaak aan voor specialere gelegenheden, zoals Paris Fashion Week, events, feestelijke momenten of als ik naar een chic restaurant ga. Maar niet zomaar op kantoor. Omdat ik er zo lang naar uitgekeken heb, ben ik er zuinig op, zeker omdat het metallic craquelé helaas nogal delicaat blijkt.
De recente revival vind ik tof. De Tabi was altijd een undergroundschoen, eerder iets voor de kenners. Nu is hij meer mainstream geworden, maar nog niet op zo’n manier dat het storend is. Behalve de Reebok-Tabi’s heb ik geen andere stukken van Maison Margiela, maar ik ben wel fan van het label, zowel vroeger onder Martin als nu. Wat John Galliano ermee doet, vind ik echt heel cool.’
Seppe Marrecau (20) is student
internationaal communicatiemanagement
aan de Arteveldehogeschool Gent.
‘Mijn beige Tabi-boots met hak waren een afstudeercadeau van mijn ouders. Wat me aantrok, was de geschiedenis. Ik hou van mode in het algemeen, maar vooral van de merken waar een verhaal achter zit, zoals Maison Margiela.
Als man is het interessant om een schoen met een hak te dragen. Je ziet het niet zo vaak en het is een bijzonder gevoel. Daarnaast is het een unieke schoen: in mijn directe vriendenkring ben ik de enige die ze heeft. Ik krijg er vaak reacties op, ook van mensen die ik niet ken. Soms gemengd maar overwegend positief. Het is leuk om dan over de schoenen of over Margiela zelf te praten. Het is mooi dat Margiela door deze revival weer onder de aandacht komt. We hebben de bruine handtassen met LV-monogram nu wel genoeg gezien. Ik zou graag wat meer Tabi’s in het straatbeeld willen.
Ik raakte geïnteresseerd in mode dankzij mijn oudere broer. Hij was een enorme fan van Supreme. Zo kwam ik uit bij Off-White van Virgil Abloh. Toen hij creatief directeur werd bij Louis Vuitton, betekende dat een revolutie. Mode werd toegankelijker en streetwear kreeg erkenning. Door Vuitton leerde ik andere huizen kennen, zoals Margiela, maar ook mensen over de hele wereld die dezelfde interesse delen. Ik zal niet zeggen dat de Tabi een statussymbool is onder modenerds, maar het geeft wel aan dat je een insider bent. In de toekomst zou ik graag investeren in een comfortabelere versie, een lage herenschoen die onder een maatpak past.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
