Waarom is muziek zo belangrijk op een defilé, en had u al van Megumi Satsu gehoord?
Waarom is muziek zo belangrijk op een defilé, en had u al van Megumi Satsu gehoord?
Dromerig, enerverend, nostalgisch of avant-garde: de soundtrack van een defilé of collectievoorstelling is tegenwoordig een integraal onderdeel van het gebeuren. Die dient lang niet alleen om het loopje van de modellen te vergemakkelijken. Ontwerpers en modehuizen hebben doorgaans immers slechts een kwartier om hun statement te maken. Goedgekozen muziek moet daarbij helpen om de boodschap over te brengen en voor de juiste headlines te zorgen. Op de volumeknop wordt zelden bespaard, kwestie van het al vermoeide publiek bij de les te houden.
Klassiekers
Muziek wordt zo belangrijk geacht dat ontwerpers vaak een mixtape bestellen bij gerenommeerde dj’s als Frederic Sanchez en Michel Gaubert, of ze meteen uitnodigen voor een live set. Anderen maken van de gelegenheid gebruik om een eigen compilatiecd voor te stellen, zoals Giorgio Armani wel eens doet.
Dat designers het bekendere werk niet schuwen bewijzen runway-klassiekers als Bittersweet Symphony van The Verve of Heroes van David Bowie. Ook een vleugje camp is zelden ver weg. Zo sloot Y-3 zijn show in New York deze maand af met I Was Made For Lovin’ You van Kiss. Kunstzinnige collecties gaan vaak echter gepaard met obscure en hoogst originele soundtracks, waarna bloggers en journalisten bij elkaar op zoek gaan naar de gebruikte titels. Collecties zijn in vele gevallen toch al een verwarrende wervelwind van ideeën (zeker voor wie een minder goede plaats toegewezen kreeg), kennis van de gebruikte muziek kan dus alleen maar voor een beter begrip van de zaak zorgen.
Japanse diva
Zo gingen vele gisteren ook op zoek naar half treurende, half orgastische vrouwenstem die gisteren op het defilé van Prada te horen viel. Miuccia Prada had namelijk gekozen voor Je m’aime en Give Back My Soul, twee nummers uit het repertoire van Megumi Satsu, een excentrieke Japanse zangeres die grotendeels in het Frans zong en overleed in 2010. De dramatische getinte liedjes over liefde en zelfmoord sloten aan op de emotionele, gracieuze vrouwen die Prada voor ogen had, en maakte het publiek zo toch weer iets wijzer. Oordeel zelf via de clips hieronder.
