Marc Jacobs, and all that jazz

11u, Hudson Street. De laatste dag van Mercedes Benz Fashion Week begint met wat wel de grootste ruiker bloemen uit de geschiedenis moet zijn: een gevaarte van wel drie meter hoog, een en al pastel, aan het eind van een gang bij Ralph Lauren. De gang leidt naar een zaal met een catwalk van glanzend witte glasvezel.

Op de catwalk: een bevallige collectie die nostalgisch en fris tegelijk is, met een hoog Great Gatsby-gehalte. Lentefrisse jurken met een hint van de jaren twintig, (met of zonder bloemenprints), pastelkleurige sportswear, en zilveren soiréejapons, al dan niet gecombineerd met veren boa’s. Ze worden door de fans op een staande ovatie onthaald.

14u, 205 39th Street, om de hoek van Fashion Avenue. Voor het hoofdkwartier van Calvin Klein staat een enorme menigte, fototoestellen in de aanslag. Uma Thurman, Naomi Watts en Lara Stone zitten op de eerste rij voor de show van Calvin Klein Collection, de door Francisco Costa ontworpen hoofdlijn van het merk.

De collectie voor zomer 2012 is licht, delicaat, en doordrongen van het vocabularium van lingerie, met bijna uitsluitend stukken in zijde en viscose, in vleeskleur, lichtroze en zwart. Een hoogtepunt.

20u30, The Armory, Lexington Avenue. Sinds Marc Jacobs de verzamelde pers ooit meer dan een uur liet wachten voor een show, begint de ontwerper stipt op tijd. En dat is ook vanavond het geval. Jacobs sluit niet alleen de modeweek af, maar ook de zomer. De temperaturen buiten zijn sinds ’s ochtends met een graad of tien gezakt. De sfeer in de immense, oude zaal van The Armory is warm. Wat een verschil met de tenten van het Lincoln Center, waar New York Fashion Week zijn hoofdkwartier heeft.

Glanzend houten catwalk, ouderwets gouden cinemagordijn. Waarachter een tableaux vivant prijkt dat zo uit een Hollywoodmusical zou kunnen zijn gelift, een stuk van Bob Fosse, de choreograaf van All That Jazz. Een lange rij Thonet-stoelen (48 in totaal) met op elk zitje een model in een bevroren poze. Jacobs zelf zit ook op een stoel, achter de modellen, als de choreograaf die zijn danseressen overschouwt.

Best of De modellen staan een na een recht en lopen over de catwalk. De kleren zijn fantastisch. Jacobs verklaarde in de vakpers dat hij het beu is dat critici vinden dat hij geen eigen modetaal heeft. ‘Eigenlijk doe ik altijd hetzelfde. Dezelfde elementen komen steeds terug.’

De collectie is in zekere zin een best of van de mode van Jacobs. Net als bij Ralph Lauren is er een zekere obsessie met de roaring twenties. Maar Jacobs maakt er iets moderners van, bijvoorbeeld door natuurlijke materialen te combineren met synthetische (gekreukt satijn, gekreukt polyester, zilverpapierachtig materiaal). Een ratjetoe van een collectie, maar toch wel indrukwekkend.

Jesse Brouns