De liefde tussen Emma Bale en Jolan De Bouw: ‘De verschillen tussen ons zien we als een verrijking’

Elkaar ruimte geven, ieder zijn ding kunnen doen: voor zangeres Emma Bale en model en acteur Jolan De Bouw zijn het heilige principes. Ze vormen een perfecte match, in het leven en op papier.

Voor haar omgeving is het jongste MIA-prijsbeest ooit naar eigen zeggen altijd ‘gewoon Emma’ gebleven, en dat is ook hoe ze me samen met model en acteur Jolan De Bouw bij hen thuis ontvangt in Antwerpen: zonder gedoe en bij momenten ontwapenend eerlijk. De twee wonen sinds december officieel samen, terwijl beiden sowieso al een goedgevuld jaar achter de rug hadden. Emma (22) vervelde op het introspectieve debuutalbum Retrospect van teenage indieprinses tot volwassen popartieste en hield zich in het VTM-programma Liefde voor Muziek staande tussen oudere collega’s als Willy Sommers en Geike Arnaert, Jolan (28) werkte voor de pandemie al achter de schermen op filmsets en trad in het najaar in de voetsporen van vader Koen De Bouw met zijn acteerdebuut in de kortfilm Tot ik terugkom van regisseur Ramy Moharam Fouad.

‘De eerste lockdown in 2020 was voor mij een verademing’, vertelt Emma. ‘De jaren voordien begon ik met verschillende mensen telkens opnieuw aan een ep’tje, maar dat was elke keer toch niet dat, wat me behoorlijk onzeker maakte. Door de pandemie viel alle druk van mijn schouders, waardoor ik een stuk rustiger werd en beter zag waar ik zelf naartoe wilde. Ik vormde een bubbel met producer Pieterjan Coppejans, en drie maanden later hadden we een volwaardige plaat waar ik volledig achter kon staan.’

Toch smaakte de release van het album in april 2021 bitterzoet. ‘Ik zat samen met Jolan in quarantaine, en kort nadien viel ook de festivalzomer in het water. Dat was pijnlijk, als artiest wil je niets liever dan je nieuwe muziek delen en voelen wat die met mensen doet. Uiteraard was het fijn om net in een nieuwe relatie te zitten, maar mijn geluk was pas compleet met mijn eerste solotournee in het najaar. Jolan ligt niet wakker van dingen die hij toch niet onder controle heeft, ik ben het type dat urenlang ligt te piekeren en alles zelf wil oplossen.’

Quarantaineliefde

Beiden herinneren zich levendig hun eerste ontmoeting in december 2020, op café met gemeenschappelijke vrienden. ‘Ik heb de hele avond geen woord gezegd, heel uitzonderlijk’, lacht Emma. Nadien volgden enkele wandeldates, tot ze allebei corona kregen en besloten om hun isolatie samen uit te zitten. ‘Op zich zijn we allebei eerder afwachtende, voorzichtige types, maar dat heeft alles in een stroomversnelling gebracht’, vertelt Jolan. ‘Na die tien dagen bij Emma thuis leek het alsof we elkaar al veel langer kenden. Nadien ben ik gewoon gebleven.’

‘Na mijn vorige relatie was het fijn om te ontdekken dat ik ook gelukkig kon zijn zonder een relatie’, zegt Emma. ‘Ik woonde samen met een vriendin, ik was goed omringd – op zich miste ik niets. Alleen kies je niet wanneer of voor wie je gevoelens krijgt. Met Jolan klikte het op alle vlakken en focus ik op de positieve dingen, wat ik vroeger niet altijd kon. Dat is ook waar Retrospect voor een groot stuk over gaat. Omdat ik de zaken ondertussen anders zie heb ik de nummers gaandeweg een andere betekenis gegeven – anders zou ik ze moeilijk kunnen blijven zingen – maar vroeger stond ik heel anders in een relatie. Nu weet ik dat alles begint met jezelf graag zien, niet rekenen op anderen om leegtes in jezelf te vullen.’

Rode loper

Voor de buitenwereld vormen Emma en Jolan een stel sinds juli. De twee woonden toen in Oostende samen de avant-première bij van The Man Who Sold His Skin, waarin vader De Bouw de hoofdrol speelt. ‘Ik was daar om Koen en de familie te steunen,’ vertelt Emma geërgerd, ‘niet als zangeres of om onze relatie aan de grote klok te hangen. Die was pril, dus poseerden we ook niet samen op de rode loper. We hadden zoals iedereen in die situatie wat tijd nodig om alles uit te zoeken en die heb ik ook gevraagd. Toch stond onze telefoon de volgende dag roodgloeiend: allemaal vrienden die het ergens gelezen of gehoord hadden. Gewoon omdat iemand een scoop ziet en je de kans ontneemt om het anderen zelf te vertellen. Voor hetzelfde geld help je een beginnende relatie naar de knoppen.’

Zeven maanden later schermen Emma en Jolan hun privéleven zorgvuldig af, ook op hun Instagramaccounts: ‘Ieder moet zijn eigen ding kunnen blijven doen.’ Voor deze fotoshoot maken ze echter graag een uitzondering. Omdat ze allebei fan zijn van het werk van styliste Ilja De Weerdt en close met fotografe Oriane Verstraeten, maar ook wegens de Belgische outfits op de rekken. ‘Ontwerperscollecties vallen buiten mijn budget – mijn enige designerstukken komen van vintagewinkels als Labels Inc. en Rosier 41 – maar als Belgische artieste wil ik wel lokaal talent ondersteunen’, zegt Emma. Zo werd haar merchandising ontworpen door Florentina Leitner, een alumnus van de Antwerpse Modeacademie, en draagt Emma vaak Belgische outfits op het podium. ‘Ik zou ook elders designers kunnen aanspreken, maar het is fijn dat iemand ziet wat je doet met die stukken die bloed, zweet en tranen gekost hebben. Dat is veel meer een wisselwerking: ik kan iets bijzonders dragen en zij zien hun werk in een totaal andere context.’

Trouwjurk uit China

Allebei raakten ze eerder toevallig vertrouwd met designermode. ‘Voor mij is alles begonnen toen een modelscout me eind 2013 aansprak op het perron van Brussel-Noord’, vertelt Jolan. ‘Ik was altijd wel gevoelig voor schoonheid, en na mijn eerste opdracht als model – een defilé van Raf Simons in Parijs – is dat nog toegenomen. Bovendien is Antwerpen een modestad, maar ook een groot dorp. Hier wonen en winkels ontdekken, al eens aan de praat raken met iemand die iets in de mode doet: ook dat heeft de interesse mee aangewakkerd.’

Ook voor Emma heeft de belangstelling veel te maken met de stad waar ze vier jaar geleden naar verhuisde. ‘Tot dan kende ik alleen de grote ketens en webshops. Voor de MIA’s in 2015 bestelde ik een trouwjurk uit China; je van het, dacht ik. ( lacht) In mijn laatste jaren middelbaar onderwijs ging ik meer experimenteren – ik was de enige van de school die rondliep in een bontjas van een outletstore – maar iemand als Christian Wijnants heb ik pas hier ontdekt. Niet dat ik de naam of het label zo belangrijk vind. Een coole outfit waarin ik me comfortabel voel, stukken met een bepaalde eigenheid, de rest is bijzaak.’

Opvallend: de juwelen op deze pagina’s tekende en maakte Emma grotendeels zelf. Na een avondcursus ontwerpt ze die vooral op vraag van vrienden of als gepersonaliseerd cadeau. Uitbreiden is niet meteen de bedoeling. ‘Mijn eerste prioriteit zal altijd de muziek zijn, maar ik vind het ook boeiend om met andere dingen bezig te zijn. Ik heb vroeger workshops pottenbakken gevolgd, ik schilder een beetje, er is nog zo veel dat ik wil ontdekken en proberen. Sowieso is het goed om ook op een andere manier creatief te zijn en inspiratie op te doen. Gewoon je rechterhersenhelft laten werken – als artiest haal ik daar heel veel uit.’

Liefde voor muziek

Elkaars zinnen afmaken, stille wenken geven wanneer een antwoord van de ander een korreltje zout behoeft: Emma en Jolan doen het als de besten. Toch legden ze allesbehalve een gelijkaardig parcours af. Zo ontdekte Emma haar liefde voor muziek en het podium al op jonge leeftijd. ‘Als kind amuseerde ik me rot met een speelgoedmicrofoon en hield ik zo van musicals dat ik een theater- en musicalopleiding ging volgen. Later zong ik enkele jaren bij het Belgisch Nationaal Jeugdkoor en volgde ik ook gitaarlessen. Dat instrument was mijn uitlaatklep: zat ik even niet lekker in mijn vel, dan trok ik me terug op mijn kamer en coverde ik Keane of Kodaline of zo. Ten tijde van The Voice Kids en mijn eerste single All I Want was er geen carrièreplan – ik deed maar wat – maar ik wist wel dat ik wilde zingen. Kleine festivalletjes opluisteren, radiostations platlopen, in die tijd had ik op alles ja gezegd. Jolan heeft een andere weg afgelegd: ik ben een paar jaar bezig geweest met uit te zoeken wat ik níét wilde doen, hij met wat hij wél wilde doen.’

‘Mijn ouders hebben me nooit onder druk gezet om snel snel een keuze te maken’, vertelt Jolan. ‘Ze gaven me de vrijheid om de dingen op mijn eigen tempo uit te zoeken en daar ben ik dankbaar voor. Wat ik niet wilde, was studeren om toch maar een diploma te hebben en dan jaren later inzien dat je eigenlijk iets anders wilde doen. Na de sportschool ben ik uit liefde voor het beeld fotografie gaan studeren, maar daar kon ik mijn ei niet helemaal in kwijt. Ik hoop ergens dat het zoeken nooit stopt, maar op de set van Tot ik terugkom voelde ik me wel thuis. Iets van jezelf in een personage stoppen en daarmee een verhaal vertellen, dat ligt me.’

Waarom hij de sprong niet eerder waagde? Per slot van rekening was vader Koen De Bouw sowieso niet de enige acteur in huis: moeder Chantal Leyers, nu coach voor bedrijven en particulieren, was vroeger eveneens op het kleine en grote scherm te zien. ‘Net daarom denk ik’, antwoordt Jolan. ‘De nieuwsgierigheid was er wel, maar ik kon me ook de commentaar voorstellen: ‘Het zal wel gemakkelijk geweest zijn met die connecties thuis.’ Zo zit ik niet in elkaar. Ik wil een kans krijgen omdat iemand in me gelooft – niet omdat ik de ‘zoon van’ ben – en daar heb ik wel wat geduld voor over. De juiste dingen komen vanzelf op je pad.’ Zij is eerder het andere uiterste, reageert Emma: ‘Ik vind het mooi hoe rustig Jolan daarin kan zijn en daar leer ik ook van, maar zelf wil ik de koe bij de horens grijpen, de zaken doen vooruitgaan.’

Elkaar aanvullen

Nog een punt van verschil: Jolan woonde tot vorig jaar thuis met zijn ouders en broer Xander, Emma daarentegen ging al op haar achttiende alleen wonen. ‘Na hun scheiding hadden mijn ouders elk hun eigen regels. Daardoor wist ik niet altijd hoe ik me bij de een, dan wel bij de ander moest gedragen. Bovendien ging mijn mama na twaalf jaar ook met mijn stiefpapa uit elkaar. Vandaag heb ik een prima band met mijn ouders – ik ben ook blij dat de omstandigheden zo’n grote familie gecreëerd hebben – maar op mijn achttiende had ik echt behoefte aan een plek voor mezelf.’

Samen oud worden, eeuwige liefde: omdat ze weinig voorbeelden heeft gehad, blijft ze het er moeilijk mee hebben, bekent Emma. ‘Jolan is daar zorgelozer in. Hij is het ook gewend om gevoelige onderwerpen of meningsverschillen te bespreken, terwijl ik eerst even op mezelf moet zijn. Tegelijk maakt dat onze relatie ook zo boeiend. Omdat we elkaar aanvullen, van elkaar leren en door de ander soms onszelf tegenkomen. Sommige mensen zien onderlinge verschillen als een moeilijkheid in een relatie, maar voor ons zijn ze een verrijking. (lacht) Ik snap dat we samen zijn.’