American dreamer: 20 jaar designer Narciso Rodriguez

'Een goed ontwerp hoort democratisch te zijn.' © Reuters

Michelle Obama draagt zijn jurken, vrouwen overal ter wereld dragen zijn geuren. 20 jaar bestaat het label van Narciso Rodriguez al. We laten hem 10 keer aan het woord: over zijn passies, succes en de powerkleur rood.

Net zoals Cristobal Balenciaga, voor wie hij een grenzeloze bewondering heeft, is Narciso Rodriguez een kei in het ontwerpen van onvergetelijke silhouetten. Van sommige van zijn ontwerpen gingen de beelden de wereld rond. Wie herinnert zich niet de rood-zwarte jurk die Michelle Obama droeg op de avond van de presidentsverkiezingen in november 2008? En we kunnen ons allemaal nog de tere gratie van Carolyn Bessette in haar trouwjurk aan de arm van haar echtgenoot John F. Kennedy Jr. voor de geest halen. Daarnaast zijn er uiteraard ook de ‘anonieme’ jurken. Voor de vrouwen die ze dragen, zijn die – zo zeggen ze zelf – ‘jurken voor elk moment’ geworden. Een jurk van Narciso Rodriguez bezit een soort magische kracht waardoor je je, zodra je hem aantrekt, op-en-top jezelf voelt, maar dan nóg beter. Van zijn parfums gaat trouwens dezelfde kracht uit. De nieuwe geur Rouge, het derde hoofdstuk van de Narciso-collectie, is een van die parfums van goeden huize die je voor altijd bijblijven.

1. De jurk die zijn leven veranderde

‘Dat is uiteraard de jurk die Michelle Obama in 2008 droeg op de avond van de presidentsverkiezingen. Ik heb altijd gevonden dat ze daarmee een uiterst gedurfde keuze maakte, want het was een allesbehalve neutrale outfit. De jurk zou niet door iedereen positief worden onthaald en dat wist ze. Zo maakte de nieuwe first lady duidelijk dat ze niet van plan was zich te verstoppen. En dat de beloofde veranderingen er ook echt zouden komen. Die jurk was een eerbetoon aan haar persoonlijkheid. Ik vind niet dat de jurk pronkerig was: de manier waarop ze hem droeg, met die korte, zwarte cardigan erover, was zelfs eerder eenvoudig. Maar er ging wel een kracht van uit. Je kon merken dat we op heel wat vlakken een kantelmoment in de geschiedenis van de Verenigde Staten aan het beleven waren.’

Om de twintigste verjaardag van zijn label te vieren, bracht Rodriguez een capsulecollectie uit bij Barneys New York.
Om de twintigste verjaardag van zijn label te vieren, bracht Rodriguez een capsulecollectie uit bij Barneys New York.© GF

2. Het perfecte rood

‘Rood is een kleur die altijd weer opduikt in mijn leven. Ze keert in al mijn collecties terug. Ik houd van die kleur omdat ze zowel puur als gedurfd is. Zelfs in mijn huis: dat is eerder sober ingericht, maar toch is er die reusachtige deur in paarse lak. In de loop der jaren is mijn aanpak van rood geëvolueerd: de kleur is polyvalent geworden. Het rood van de flacon van het nieuwe parfum – een rood waar meer oranje in zit – is in zekere zin mijn signatuur geworden. Ik droomde al lang van een rood parfum. Uiteraard is dat een volkomen abstract idee, want kleuren hebben geen geur. Rood is een kleur die je wakker schudt. Het vertrekpunt is hetzelfde als bij mijn andere parfums – muskus, bloemen – maar met een vibratie die een gevoel van urgentie ademt, zonder daarom buitensporig sensueel te zijn.’

2008. Michelle Obama zet de overwinning van haar man kracht bij in een jurk van Narciso Rodriguez.
2008. Michelle Obama zet de overwinning van haar man kracht bij in een jurk van Narciso Rodriguez.© Getty

3. Parfum als hefboom

Narciso Rodriguez studeerde aan de Parsons School of Design en ging in de leer bij Calvin Klein, Cerruti en Loewe alvorens een eigen label te lanceren, nu precies twintig jaar geleden. Voor de New Yorkse designer is die verjaardag dé gelegenheid om een capsulecollectie uit te brengen waarin enkele van zijn cultontwerpen terugkeren. Tegelijk brengt hij ook een gedurfd, verbluffend parfum uit, geïnspireerd op het typische oranjerood dat als een leidraad door zijn collecties loopt. ‘Ik houd van die kleur in zuivere toestand’, zo klinkt het. ‘Het is een kleur die diepe en innige gevoelens opwekt.’

De Europese leerschool van deze zoon van Cubaanse migranten voedde zijn verlangen om een ‘ouderwets’ couturehuis op te richten waarin parfum – net als bij Dior en Chanel – al heel snel een cruciale plaats zou innemen. En net dankzij dat parfumportfolio werden zijn naam en zijn creaties ook bekend in landen waar zijn ontwerpen niet eens werden verdeeld. Een fantastische hefboom die hem in staat stelde om via een omweg een van zijn doelen te verwezenlijken. ‘Een goed ontwerp hoort democratisch te zijn en bij zoveel mogelijk mensen in de smaak te vallen’, pleit hij. ‘Ook mijn parfums zijn geen ingewikkelde creaties, bedoeld om een kleine doelgroep te behagen. Ik wil dat iedereen ervan kan houden.’

American dreamer: 20 jaar designer Narciso Rodriguez
© GF

4. De Narciso-vrouw

‘Om haar te omschrijven, vertrek ik graag van de parfums. Parfums die zowel jonge vrouwen als hun moeders, soms zelfs hun grootmoeders, hebben weten te verleiden! Weet je wat er zo magisch is aan een parfum? Dat het enorm veel levens kan raken. Het leven van diegene die het draagt, maar ook het leven van naasten. Ik ben altijd ontroerd wanneer ik een brief krijg in de trant van ‘Ik heb mijn echtgenoot ontmoet dankzij u’, of het nu om een parfum dan wel een jurk gaat. In mijn ogen is er geen mooier compliment dan een man die tegen me zegt: ‘Ik heb graag dat mijn vrouw uw kleren draagt.’ Dat zijn belangrijke momenten in mijn carrière, belangrijker soms dan de artikels in de vakpers die na de defilés ook weer vrij snel verdwijnen. Een vrouw die je toevertrouwt dat ze, wanneer ze een van je jurken wil aantrekken, die moet gaan zoeken in de kleerkast van haar dochter, dat vind ik veel meer een teken van succes!’

5. American Dream

‘De American Dream, dat ben ik ten voeten uit. En daar ben ik trots op. Vandaag hoef je zelfs geen cursus mode meer te hebben gevolgd om jezelf een ontwerper te noemen. Kijk maar naar de vele celebrity’s die een eigen kledinglijn lanceren. Ik vind dat de zon voor iedereen schijnt. Toen ik twintig jaar geleden mijn eigen modehuis begon, wou ik dat op de ouderwetse manier doen, zoals het eraan toegaat in Europa en zoals ik had gewerkt voor Loewe: je creëert een globaal merk dat uiteraard mode brengt, maar ook handtassen, schoenen en parfum. Alles wordt uitgedacht en getekend door één en dezelfde persoon. Ik heb veel geluk gehad dat ik die weg heb kunnen volgen.’

Het nieuwe parfum Rouge. 'Ik hou van die kleur in zuivere toestand.'
Het nieuwe parfum Rouge. ‘Ik hou van die kleur in zuivere toestand.’© GF

6. New York, New York

‘Ik ben een New Yorker in hart en nieren: zelfs toen ik in Europa voor Loewe werkte, wist ik dat ik op een dag naar New York zou terugkeren. Destijds had ik echt de indruk dat mijn huis ergens midden in de Atlantische Oceaan stond. Ik bracht meer tijd door in het vliegtuig tussen New York, Madrid, Milaan en Parijs dan elders. Lange tijd was ik voortdurend in beweging. Daardoor ben ik ook kunnen worden wie ik vandaag ben. Maar ik miste mijn stad. Ik miste ook mijn vrienden en een zekere vorm van stabiliteit. New York is ongelooflijk inspirerend. Ik heb het dan uiteraard over de architectuur, maar ook over de manier waarop de stad in beweging is en functioneert zonder ooit stil te staan. New York is, net zoals Berlijn en Tokio, een metropool die een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefent op kunstenaars. Parijs, dat is iets anders: zodra ik daar aankom, stokt mijn adem. Dat is nu al vijfendertig jaar het geval. Mijn hart staat stil bij het zien van zoveel schoonheid. Parijs is uniek in de wereld.’

Voor de feestelijke capsule-collectie dook Rodriguez in de archieven.
Voor de feestelijke capsule-collectie dook Rodriguez in de archieven.© GF

7. Beeldenvanger

‘De straat is voor mij altijd een bron van inspiratie geweest. Ik bekijk vooral de voorbijgangers. Vroeger tekende ik. Dat doe ik nog altijd, maar niet meer zoveel. Ik neem nu liever foto’s – vaak stiekem – en de beste bondgenoot daarbij is een smartphone. Ik installeer me op het terras van een café in East Village. Vooral 9th Street vind ik geschikt, omdat het de straat is waarlangs iedereen van of naar het station loopt. Je ziet er evengoed een bankier die nog snel zijn das knoopt, als een meisje dat al wandelend make-up aanbrengt… Het is fascinerend om te zien hoeveel belang mensen hechten aan hun voorkomen, tot in de kleinste details. De oudere mannen – de mannen die ik al in 1979 kon observeren – dragen nog altijd hetzelfde type maatpak met double-breasted colbert! Sommige looks lijken nooit te verdwijnen, zoals de punker uit de jaren 80, de A-lijnmantels uit de jaren 60… Het is echt ongelooflijk om op die manier de psychologie van een kledingstuk te ontdekken.’

8. Man in uniform

‘Ik kook heel graag, ik kan daar uren mee bezig zijn. Maar als de maaltijd dan klaar is, heb ik soms geen zin meer om te eten. Met mode is het niet anders: als ik aan het werk ben, ben ik van ’s morgens tot ’s avonds omringd door kleren. Wanneer ik daarna de deur van de studio achter me dichttrek, wil ik met iets anders bezig zijn. Ik heb mijn eigen uniform: een zwart of marineblauw T-shirt met eenvoudige snit, een zwarte jeans, sneakers van Nike en een zwart of marineblauw jasje. Het zijn net basics die niet interfereren met mijn werk met kleur. Wellicht was het daarom vroeger ook de traditie om in de ateliers een witte schort te dragen.’

Voor de feestelijke capsule-collectie dook Rodriguez in de archieven.
Voor de feestelijke capsule-collectie dook Rodriguez in de archieven.© GF

9. King cassoulet

‘Koken ontspant me, en tegelijk ben ik nog altijd creatief bezig zonder dat ik met naald en draad in de weer hoef te zijn. Ik heb die passie geërfd, iedereen in mijn familie kan goed koken. Toen ik in Frankrijk woonde, heb ik een heel andere vorm van gastronomie ontdekt: vooral stoofpotjes zoals coq au vin en boeuf bourguignon. Een maand geleden ben ik op een zondag vroeg opgestaan en heb ik zelf cassoulet gemaakt. Ik ben er uren mee bezig geweest. Mijn vriend wist niet wat hem overkwam! Ik ben ook goed in improviseren. Ik ga graag naar de plaatselijke markt, waar de boeren uit de streek hun producten aan de man brengen. Ik koop fruit en groenten van het seizoen en laat me inspireren. Meestal mik ik alles gewoon in één grote pot. Ik heb thuis kruiden en laat me gaan. Het hoeft heus niet ingewikkeld te zijn. Een beetje tijm, rozemarijn en zout op aardappelen die je dan in de oven zet: heerlijk!’

10. Terug naar Cuba

‘Ik heb mijzelf altijd gezien als een Cubaan: ik ben grootgebracht door migranten van de eerste generatie. Mijn roots liggen in Cuba. Het merendeel van mijn neven is trouwens daar geboren. En ook al ben ik zelf op de wereld gekomen in de Verenigde Staten, Cuba zit onder mijn vel. Toen de belofte van meer openheid twee jaar geleden eindelijk werd ingelost, was ik uitermate blij en vereerd dat ik deel mocht uitmaken van de eerste delegatie Cuban Americans die Barack Obama mochten vergezellen, dat ik in zekere zin een ambassadeur van die toenadering mocht zijn. Het was de eerste keer dat ik naar Cuba ging. Het was bijzonder ontroerend, een onvergetelijke ervaring.’

Voor de feestelijke capsule-collectie dook Rodriguez in de archieven.
Voor de feestelijke capsule-collectie dook Rodriguez in de archieven.© GF

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content