Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple (206), wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : vin de pays (2).

Het tijdelijke succes van de Nieuwe-Wereldwijnen is niet alleen toe te schrijven aan hun eenvoudig instapkarakter (zie Château Simple,Weekend Knack 3 augustus 2005), maar heeft ook een reden die ‘lager bij de grond’ ligt. Restaurateurs weten namelijk dat hun dorstige klanten de etiketten van de Nieuwe-Wereldwijnen niet kennen. Ze kunnen dus zonder openlijk in schande te vallen de prijs ervan op de kaart opliften met een factor tien en zelfs meer. Er komt geen gemor of revolutie van bij de klanten. Tafelwijnachtige chardonnay uit de Vale de Casablanca – die proeft als water -, wordt op de kaart verheven tot een bourgogneachtige, grote witte wijn van 25 euro. Er zijn geen grenzen.

Frankrijk heeft zijn hoop gesteld op de vins de pays, de landwijnen. Ze doen het nog altijd goed en zijn aan minder strenge culturele eisen op het etiket onderworpen. Zo mogen ze de druivensoort vermelden, iets dat bij de AOC-wijnen haast altijd verboden is (niet in de Elzas). De Fransen denken namelijk dat de appellation-naam volkomen definiërend is voor het product en dat dit voor iedereen duidelijk is : wie witte bourgogne drinkt, wordt verondersteld te weten dat hij van 100 procent chardonnay is gemaakt, zonder dat dit op het etiket wordt vermeld ! Een reusachtige illusie : ga dat maar eens vertellen in Dallas of Singapore. De Fransen willen hiermee de AOC verdedigen tegen een te groot simplisme. De origine, die nota bene niemand hen kan ontnemen, wordt verondersteld bepalend te zijn voor de originaliteit en voor de kwaliteit van het product.

Bij de vins de pays ligt de zaak iets eenvoudiger. Deze wijnen worden gemaakt van een zestal sterdruivensoorten die in grote letters op het etiket moeten staan en die door de verre consument gemakkelijk herkend kunnen worden, alleszins veel gemakkelijker dan de vele honderden AOC’s, waarmee ze van ver wel iets te maken hebben.

Hier komen ze, de hele vin de pays-bijbel in zes druivensoorten : chardonnay verwijst natuurlijk naar bourgogne en wekt een verwachting van boterige witte wijn, sauvignon blanc verwijst naar Sancerre en doet reliëfvol fruit verwachten, viognier doet denken aan Château Grillet en Condrieu met zijn exotisme en bloemen in het glas. Voor rood hebben we de bordeauxachtige cabernet met zijn stevigheid, de pomerolachtige merlot met zijn rondeur en de geurige syrah die triomfeert in de noordelijke Rhône.

Sommige pays organiseerden hun wijn in grotere gehelen (regio’s) zoals Vin de Pays D’Oc, geproduceerd in de Languedoc-Roussillon en Vin de Pays du Jardin de la France geproduceerd in het Loiredal. Het zijn de wijnen die wij deze keer proeven.

De Vins de Pays D’Oc zijn zeer belangrijk. Erkend in 1987 beschikken ze nu over 300.000 hectare wijngaard en met 4,3 miljoen hectoliter produceren ze haast de helft van alle vin de pays van Frankrijk. In de (moeilijke) jaren 2000-2003 is hun productie zelfs met 72 procent toegenomen. Driekwart ervan wordt geëxporteerd en negen op de tien flessen zijn van het monocépage-type. Alle wijnen vertonen de geruststellende, frisse, geelgroene kleur.

Vin de Pays du Jardin de la France, 2003, Chardonnay

Parelend en iets chardonnay- présence aan de neus. De smaak is goed, zelfs wat vet-boterig met een zure punt op het einde. Correcte wijn. (Colruyt : 3,85 euro).

Vin de Pays D’Oc 2004, Sauvignon

Neus van zachte sauvignon en een frisse droge smaak met discreet zuur. Gewone wijn. (Delhaize : 2,69 euro).

Vin de Pays du Jardin de la France 2004, Sauvignon, Remy Pannier

Uitgesproken neus van sauvignon en een frisse droge smaak met zelfs wat finesse. Goede wijn. (GB/Carrefour : 4,12 euro).

Vin de Pays D’Oc 2004, Sauvignon, Duc De Lerme

Licht parelend in het glas. Zachte neus van sauvignon. De smaak is fris en droog, maar wat te zuur. (Colruyt : 3,35 euro).

Vin de Pays D’Oc 2004, Chardonnay, Duc De Lerme

Licht parelend en een wel erg verre hint van chardonnay, dan nog na opschudden. De smaak is goed evenwichtig, met chardonnay-présence maar zuurdominant op het einde. (Colruyt : 2,95 euro).

Besluit : de wijnen vallen mee in hun genre. Ze zijn wel zonder karakter en moeten allemaal jong en fris gedronken worden.

Herwig van Hove I Foto’s Gerald Dauphin