Giorgio Armani kleedt honderd exemplaren van de Mercedes CLK 500 aan naar eigen smaak en inzichten. Een gesprek met de grootmeester over auto’s, minimalisme en zijn voorkeur voor de military look.

Ieder zijn job”, zegt de gebronsde zeventiger met de zeemanslook, het zilverwitte haar en de hartelijke glimlach. Sinds de voorstelling van zijn aanpak van de Mercedes CLK 500 op de salon van Parijs heb ik hem met de hulp van Mercedes zes maanden achterna gezeten en nu zitten we eindelijk tegenover elkaar in de coulissen van het Giorgio Armani Theater, hartje Milaan, dat Tadao Ando voor hem heeft ontworpen. Buiten is het bijna zomer, snikheet en heerst de chaos die bij het defilé van de mannencollectie zomer 2006 hoort, binnen is alles lekker koel en minimalistisch. Een verademing.

“Ik kende de mensen van DaimlerChrysler van een eerdere samenwerking, en dat was prettig werken. Ook in dit geval hebben we ons beider expertise samen gelegd. Hun technische kennis, gekoppeld aan hun grote gevoeligheid en een zekere bescheidenheid sprak me wel aan. En dat is belangrijk, want als er creativiteit tussen twee disciplines mogelijk wordt, ontstaat er altijd een bijzonder resultaat. Dat mocht ik eerder in de film ervaren. Hun duwtje bij mijn tentoonstelling in het Guggenheim was van doorslaggevend belang. Wat daar toen bleek, stelde me gerust : we begrijpen elkaar.”

Uit de samenwerking tussen Giorgio Armani en de Mercedes Design Studio is enkele maanden geleden een heel bijzondere cabrio voor vier ontstaan. De matte, grijsgroene CLK 500 heb ik voor het eerst en statisch gezien in intieme kring in Parijs, straks mag ik ermee rijden, in Zürich. Met een van de honderd exemplaren.

“Natuurlijk heb ik wel eens met de gedachte gespeeld een volledige auto te ontwerpen, maar dan veeleer als denkoefening”, zegt Armani. “En dat zou natuurlijk niets anders dan een minimalistische auto kunnen zijn, met eenvoudige lijnen en volumen. Maar terzelfder tijd moet ik toegeven dat de auto’s die me het meest aanspreken en die mijn absolute voorkeur genieten die uit het eind van de jaren twintig en het begin van de jaren dertig zijn, met hun verbazingwekkende vormen. Mijn eigen auto zou minimalistisch, maar herkenbaar zijn, conunaformamoltopersonale. Vooral niet trendy en zeker niet gelijkend op alles wat tegenwoordig rondrijdt, en nauwelijks van elkaar te onderscheiden valt. Zelfs luxeauto’s verschillen nog nauwelijks van andere wagens.”

U hebt uw handen en ideeën in zovele projecten gewaagd. Kleren natuurlijk, maar ook parfums, chocolade, brillen, een interieurlijn en straks een hotel. Maar waarom een auto ?

Giorgio Armani : Ik heb altijd van auto’s gehouden. Allicht omdat ik geloof dat een auto zoiets is als het paard van de moderne man. Net zoals de motorfiets geeft de auto allure aan de man, hij is er het verlengstuk van. Een auto draagt een man, zoals vroeger het paard, is een stuk van zijn kleding als hij met de arm over het portier geleund door het verkeer cruist. Als jonge kerel kocht ik als eerste auto een Volkswagen kever, maar al snel schakelde ik over op een Porsche Spyder, dezelfde als waarmee James Dean toen reed. In blue pined (licht, waterig groen), een niet te donker blauw met een vouwdak in licht beige en een leren interieur dat bijna wit was. Een formidabele auto. Alleen de zwakke remmen bedierven het plezier een beetje.

Zijn er raakvlakken tussen het ontwerpen van kleren en auto’s ?

Nauwelijks. In de mode voer je een wedloop met de tijd, om de zes maanden moet je met een collectie komen, met tricot, sportswear, hemden. Dat betekent een hels tempo, maar voor de rest ben ik natuurlijk in de materie thuis. Bij de CLK 500 bleef mijn rol sowieso beperkt. Ik kreeg een technisch afgewerkt product in handen en moest van die Mercedes een Armani maken, terwijl ik terzelfder tijd gelimiteerd was in de materiaalkeuze, een echte uitdaging.

Kostbaar zadelleer

De Armani Mercedes valt op door het koetswerk dat gelakt werd in een door Armani gepatenteerde matte zandkleur, met een discrete groennuance. Niet minder verrassend is dat de Italiaanse ontwerper materialen uit hun traditionele context haalt en ze op ongebruikelijke wijze weet te combineren. Zo gebruikt hij in de stoelen het cuoio, een kostbaar zadelleer dat in de jaren veertig en vijftig erg bekend was, maar tegenwoordig nog maar zelden te zien is. Dat leer combineert hij met de hoogtechnologische stoffen die bij sportkleding gebruikt worden. Dankzij de driedimensionale vezelstructuur ervan worden de stoelen en de andere delen van de auto extra geventileerd, en zorgen zo voor extra comfort. Daarnaast vervangt Armani de decoratieve interieurelementen, die normaal van hout zijn, door bruin leer dat in stukken is gewatteerd.

“Dat heeft te maken met het cliché dat een luxeauto herkenbaar is aan de streepjes hout. Dat vind ik eerlijk gezegd een beetje een simpele, versleten en vooral een voorspelbare manier van doen. Ik had wel meer afwijkende ideeën, maar een auto is een zeer technisch product en verschillende ingrepen kon ik niet doordrukken, om technische en legale redenen. Zo had ik het binnenwerk van de koplampen minder reflecterend gewild, en daardoor minder agressief, maar dat kon niet omwille van de techniek. Ik wou ook donkergroene banden, omdat ik van de military look hou, maar dat bleek al helemaal een struikelblok. Van een bandenfabrikant kun je niet verwachten dat hij een speciale rubbersamenstelling ontwerpt voor vijfhonderd stuks.”

“Je doet niet wat je wilt met een auto, zo moeten de stoffen aan specifieke eisen voldoen, geschikt voor intensief gebruik en bestand tegen de slopende invloed van het licht. Het was een hele krachttoer om het leer zo te behandelen dat het bij intensief gebruik niet zou breken. En daarom was de inbreng van de jongens van de Mercedes Design Studio in Como zo belangrijk, die hebben de technische knowhow om zo’n klus tot een goed einde te brengen.”

De keuze van de CLK 500 cabrio was er een van Mercedes, maar dat vindt u prima. Terwijl sommigen veeleer een Italiaanse auto hadden verwacht.

Een cabrio is prima, denk maar aan het vakantiegevoel, een taste van vrijheid, een manier ook om zich te laten zien, ook voor de jongeren.

Niettemin koos u voor een mat exterieur.

Omdat ik mat rustgevend vind. Een rijdende auto weerspiegelt de hele stad in het exterieur en dat vind ik een onrustig gevoel. Bovendien verlies je de eigenlijke vorm uit het oog, het oog wordt afgeleid door al die reflecties. Dat heb je niet met een matte buitenkant, die bovendien herinnert aan militaire voertuigen die ik zeer verkies. Het matte roept ook associaties op met voorwerpen die al gebruikt zijn, ik hou van die doorleefde kant van voorwerpen, cecotéfané, een beetje sleets, duidelijk al gedragen, zichtbaar gebruikt. Zoals ik van gedragen kleren hou, omdat die dat doorleefde uitstralen.

Weerspiegelt die voorliefde zich ook in uw de autocollectie ?

Je kunt nauwelijks van een collectie spreken. Ik bezit een Mercedes coupé, de laatste grote Mercedes, een Jaguar die ik met opzet in een militair kleedje heb laten zetten en een Volkswagen cabrio, waarmee ik in Saint Tropez alleen vanuit mijn garage tot aan zee rij en terug. Een oud beestje, maar zo mooi om naar te kijken dat de mensen zich omdraaien als ik voorbijrijd.

Is de CLK 500 designo by Giorgio Armani nu een voorbeeld van Italiaanse stijl ?

Als ik aan een Italiaanse stijl denk, denk ik alleen aan Ferrari, niet aan de rest. En het spijt me te moeten zeggen dat ik in Italië geen auto voor mij zie die de vergelijking met Mercedes kan doorstaan. Bovendien ben ik nooit gevraagd door Ferrari, niemand is profeet in eigen land, en voel ik me opperbest met de Mercedes-producten. Ze hebben een stijl weten uit te werken die me wel ligt, unsaporoparticolare, een bijzondere smaak en ik ben toch een beetje trots over wat we samen hebben gerealiseerd.

De CLK 500 is een krachtige auto met forse acceleraties. Speelt snelheid een rol bij de keuze van een auto ?

Niet voor mij en zeker niet als we over esthetiek spreken. De esthetiek van een auto ligt vooral in het comfort, en steeds vaker in de veiligheid ervan.

Zijdeachtige discretie

Als we een maand later met een van de honderd CLK 500 designo by Armani langs de noordelijke oever van het meer van Zürich cruisen, met onze handen over de hoogtechnologische zijdeachtige matte film in het interieur gaan en met de vingertoppen het leer aantoetsen op de middenconsole, overvalt ons een heel andere ervaring. Een gevoel van exclusiviteit, van raffinement, maar zonder het minste tikje opzichtigheid. Men zou bijna kunnen zeggen dat de auto door Giorgio Armani’s ingreep een understatement is geworden, die discreet door het verkeer glijdt en met de kap dicht minstens zo mooi is als open. De ingrepen van de Italiaanse grootmeester mogen dan veeleer discreet zijn, ze sorteren een maximaal effect op de rijder. Zodat we bijna vergeten dat er onder de kap een potente V8 steekt, met 306 pk. We voelen nauwelijks de behoefte die te gebruiken. Omdat het Armani-effect volstaat.

De CLK 500 designo by Giorgio Armani blijft beperkt tot een oplage van honderd exemplaren en kost 85.000 euro.

Door Pierre Darge

“Ik heb altijd van auto’s gehouden. Allicht omdat ik geloof dat een auto zoiets is als het paard van de moderne man.”

“Een rijdende auto weerspiegelt de hele stad in het exterieur, een matte lak vind ik rustgevender.”