Het weer is vaste prik bij de kapper of op het terras. Maar sinds de afgelopen niet-winter en ‘An Inconvenient Truth’ van Al Gore heeft iedereen de mond vol over klimaatwijzigingen. Hoe staat de barometer in de modewereld ?

Duurzame en ethisch verantwoorde mode zitten in de lift. We verzinnen dit niet, de cijfers zeggen voldoende. Het modevakblad Women’s Wear Daily meldde een half jaar geleden dat in Groot-Brittannië de omzet van ethische mode met dertig procent is toegenomen.

Steeds meer kleine merken met een hart voor het sociale en het milieu vinden via gespecialiseerde ethische beurzen hun weg naar de consument, en heus niet alleen langs Oxfam of hippievriendelijke kledingzaken. Kleren van biologisch geteeld katoen, of gemaakt in eerlijk gerunde ateliers, u hoeft er maar een grote winkelketen voor binnen te stappen. H&M, La Redoute en jeansmerken als Levi’s en Kuyichi doen inspanningen om ‘propere’ kleren binnen ieders bereik te brengen.

De trend is er. Maar waarom zwijgen de luxe- en de designermerken dan zo oorverdovend ? Alsof de ontwerpers de andere kant opkijken, in de hoop dat het fenomeen zou verdwijnen. Zo wereldvreemd zijn ze gelukkig niet, of toch niet allemaal. Men had alleen wat tijd nodig, zo blijkt. En enkele moedige karakters, om aan de kar te trekken.

Voor Al Gore

Afgelopen februari waren niet de lengte van de rokken of de kleuren van het seizoen het gespreksonderwerp van de dag, maar, jawel, ons broze klimaat. De trend werd gezet in New York, waar de global warming werd bedacht met een gloednieuw merk dat fondsen inzamelt voor The Climate Project van Al Gore. The Climate Project wil duizend boodschappers opleiden, die wereldwijd over de heikele toestand van ons klimaat zullen berichten. Voor Limited Edition New York, of kortweg LENY, tekenden onder anderen Marc Jacobs, Diesel, Vivienne Westwood, Costume National, Missoni, Loewe en Diane von Furstenberg, en fashion icons zoals Kate Moss, Gwyneth Paltrow en Jade Jagger.

Voor het grootste deel bestaat LENY uit T-shirts, ontworpen door deze namen. Op een exemplaar van La Moss staat Kate woz ere. Die van Missoni is roze, versierd met groene blaadjes. Het ontwerp van Marc Jacobs toont een foto van Al Gore, en de slogan Give ‘em hell Al !. Diane von Furstenberg koos voor een wrap dress met daarop de woorden Love the planet. Diesel verkocht stukken uit de lijn Diesel Denim Gallery, en José Enrique Ona Selfa nylon regenmantels. Op een kleine beurs in het hippe downtown Manhattan konden boetiekhouders enkele stuks uit de beperkte oplage van 500 bestellen. Vanaf juni zullen ze te vinden zijn in hippe boetieks als Colette en Montaigne Market in Parijs, 10 Corso Como in Milaan, Harvey Nichols in Londen. De verkooppunten in België zijn nog niet bekend, maar we houden u zeker op de hoogte.

LENY is het project van een Française, Mariel Gamboa. In een vorig leven stond die modedame aan het roer van de vakbeurs Tranoï in Parijs. Vandaag is ze een van de modebewuste strijdsters voor een schonere wereld. Na het zien van An Inconvenient Truth spoorde ze Jenny Clad op, de persoonlijke assistente van Al Gore. “Ik had zo mijn twijfels over een samenwerking met de modewereld”, vertelt Clad in een interview met de Britse krant The Guardian. “Maar uiteindelijk is het de industrie die de verandering op gang moet brengen, want de overheid doet niet genoeg. Met LENY bereikt de boodschap een nieuw publiek. Ik voel me als een surfer op de perfecte golf. In minder dan een jaar tijd is de mentaliteit omgeslagen, van cynisme naar enthousiasme.”

Dikketruiendag

Dat Limited Edition New York een oprechte poging is van de modewereld om een steentje bij te dragen aan milieu, daar valt niet aan te twijfelen. Maar dat betekent niet dat iedereen plots mee ten strijde trekt. Voor volgende winter is de hoeveelheid bont bijvoorbeeld niet te overzien. Langharig, overdadig, in alle kleuren van de regenboog. Dierenrechtenorganisatie Peta had er een vette kluif aan. Tot drie keer toe sprongen er tijdens de defiléweken poedelnaakte actievoerders op de catwalk. Al was dat vaak tot groot vermaak van het publiek. Zij die binnen waren geslopen tijdens de show van Prada moesten nadien horen dat er geen enkele dierenpels was gebruikt voor de collectie. Miuccia Prada had resoluut voor nepbont gekozen, deze keer. Niet zozeer omwille van de dierenrechten, maar omdat ze het materiaal beu was. Klein detail : in de showroom van Prada stond wel een rek van tien meter keuze aan bontmantels.

Voor het defilé van Chanel hingen er in het Grand Palais in Parijs dreigende onweerswolken, die zowaar begonnen te sneeuwen tijdens de finale. Een vorm van wishfull thinking en een nostalgisch verlangen naar een witte kerst en schaatsklare vijvers van Karl Lagerfeld ?

Wie echt begaan is met het milieu, pollutie en dierenrechten, is Stella McCartney. Zij weert niet alleen bont, maar ook leer uit haar collecties. Een nobel initiatief dat haar tot eer strekt. Alleen, helemaal consequent is de ontwerpster niet. Wie voor de winter flinterdunne cocktailjurkjes voorziet, rekent op een goed verwarmde ruimte. Ook niet zo goed voor ons klimaat, weten we. Het goede nieuws is dat fashionista’s op dikketruiendag een jacquardtrui van Stella aan kunnen.

De indrukwekkendste show waar de seizoenen op het voorplan stonden, daar zorgde de Turkse Cyprioot Hussein Chalayan voor. De vulkanische erupties op de catwalk, en de abstracte projecties op de led-jurken, stonden symbool voor de veranderende seizoenen. Hoewel de ontwerper ontkende dat het om een politiek statement ging, gaf hij wel toe dat zijn collectie was geïnspireerd op leven en dood, en op de manier waarop we ons enerzijds verzetten tegen de natuur, en er anderzijds mee in harmonie willen leven.

Een opvallend statement kwam van onze landgenote Véronique Leroy. Op onze plaats lag een kaartje met daarop de boodschap dat ze nieuwe collectiestukken met vintagestukken van eigen signatuur had gemixt. Omdat ze tijdloos zijn, zo schreef de ontwerpster. Dat is wat men noemt duurzaam denken. Het was toch maar weer een Belg die het durfde te doen.

Info: www.leny-icons.com ; www.theclimateproject.org

Door Cathérine Ongenae – Foto’s Etienne Tordoir